شیعه و سنی همه مسلمان هستند (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

می‌فرماید: ناس را، همۀ مردم را، همۀ آحاد بشر را دعوت کن برای حج. دعوت الهیِ هم ۀآحاد مردم در یک چند روز معیّن، در یک جای مشخّص، هر سال، معنایش چیست؟ معنایش این است‌که اراده‌ی الهی ــ اراده‌ی تشریعی الهی ــ بر این قرار گرفته است که آحاد مسلمان‌ها بهم نزدیک بشوند، همدیگر را بشناسند، با هم هم‌فکری کنند، با هم تصمیم بگیرند؛ خلأ بزرگِ امروزِ ما این است: «با هم تصمیم بگیرند». یک جا جمع بشوند که این جمع شدن یک خروجیِ مطلوبی برای عالم اسلام داشته باشد، ‌بلکه برای بشریّت داشته باشد؛ ما دنبال این هستیم. البتّه مقدّمه‌اش تفاهم است، از ملّیّت‌ها عبور کردن، از تفرّقه‌های مذهبی و فرقه‌ای عبور کردن. مذاهب مختلفی در اسلام هستند که اینها در کنار هم، همه یک جور، همه با یک لباس، همه با یک حرکت، همه در یک نقطه [در حج گرد می‌آیند]؛ این اجتماع الهی است، این اجتماع اسلامی است، این، آن جنبه‌ی بارز و روشن سیاسی حج است. این دو نکته در حج وجود دارد:‌ هم نکتۀ «ذکر»، هم نکتۀ «اتّحاد و وحدت اسلامی». حالا البتّه در قرآن، در کلمات رسول مکرّم اسلام و بزرگان اسلام مسئلۀ عدم تفرّق، مخصوص حج نیست؛ «{{متن قرآن |وَ اعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقوا |سوره = آل‌عمران |آیه = 103 }}» و آیات متعدّد قرآن، از تفرّق و دشمنی با یکدیگر و مانند اینها نهی می‌کند مسلمان‌ها را<ref>(۱۴۰۳/۰۲/۱۷بیانات در دیدار کارگزاران حج)</ref>.