طریقت خاکساریه: تفاوت میان نسخه‌ها

خاکساران امروزی سلسله خودرا خاکسار جلالیِ ابوترابی معرفی می‌کنند. <ref>حسین منجمی، مبانی سلوک در سلسله خاکسار جلالی و تصوف، ج۱، ص۲۱، تهران ۱۳۷۹ش.</ref> <ref>حسین منجمی، مبانی سلوک در سلسله خاکسار جلالی و تصوف، ج۱، ص۴۹، تهران ۱۳۷۹ش.</ref> <ref>حسین منجمی، مبانی سلوک در سلسله خاکسار جلالی و تصوف، ج۱، ص۵۱، تهران ۱۳۷۹ش.</ref> آنان با ذکر واژه ابو تراب ظاهراً نوعی ارتباط بین نام سلسله خود و کنیه [[علی بن ابی طالب|علی علیه‌السلام]] ایجاد کرده‌اند.

شب‌های جمعه به پَرسه/ پارسه می‌رفتند. به این ترتیب که کشکول به دست در کوچه‌ها و بازارها راه می‌رفتند و در منقبت علی علیه‌السلام با صدای رسا شعر می‌خواندند و رهگذران و کسبه به دلخواه خود پول یا خوراکی در کشکولشان می‌گذاشتند. آنان نیز آنچه را از پرسه به دست می‌آوردند، به پیران خود تقدیم می‌کردند، <ref>عبدالکریم مدرسی عالم، بیوگرافی هزار درویش، ج۱، ص۹۶، یا، حدیقةالعرفاء، (بیجا، بیتا).</ref><ref>عبدالکریم مدرسی عالم، تحفه درویش، ج۱، ص۷۵، تهران ۱۳۳۷ش.</ref>. <ref>عبدالکریم مدرسی عالم، تحفه درویش، ج۱، ص۱۱۴، تهران ۱۳۳۷ش.</ref> گاه در گوشه مسجد یا حَرَم امامزادهای معتکف می‌شدند و هنگام سحر و غروب آفتاب در مدح علی علیه‌السلام شعر می‌خواندند و این رسم را «طلب نشستن» می‌گفتند. <ref>آیین قلندری، مشتمل بر چهار رساله در باب قلندری، خاکساری، ج۱، ص۲۹۰، فرقه عجم و سخنوری، چاپ ابوطالب میرعابدینی و مهران افشاری، تهران، فراروان، ۱۳۷۴ش.</ref>