حبیبیه (شاذلیه): تفاوت میان نسخه‌ها

پیروان این فرقه معتقدند که وقتی بنده به درجه معرفت رسید و از دوستی دیگران بُرید و دوست خدا شد، قلم‌تکلیف از او برداشته و خطاب امر و نهی از او منقطع شده و از بندگی و قید عبودیت رها می‌شود و پس از آن، مقید بودن بر [[شرع]] و [[احکام شرعی]] بر او [[حرام]] می‌گردد، زیرا  تکلیف، موجب آزار حبیب می‌شود. آیا نمی‌دانید که خداوند بندگانش را در [[بهشت]] به [[عبادت]] و [[نماز]] و [[روزه]] تکلیف نمی‌کند، زیرا دوست بر دوست و یار بر یار وارد و تکلیف از ایشان برداشته می‌شود<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 149 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> .<ref>ابو محمد عثمان بن عبدالله بن الحسن العراقی، ''الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة''، تحقیق یشار قوتلو آی، آنکارا، سال 1961 م، ص 69.</ref> .<ref>مقدس اردبیلی، ''حدیقة الشیعة''، نشر گلی، ص 578.</ref>.

# توکل در شادی و محنت را از پایه‌های اعتقادی خود می‌شمرند<ref> عبدالحسین زرین کوب، ''ارزش میراث صوفیه''، ص 98 به بعد.</ref> .<ref>معصوم علی شاه نعمت‌اللهی شیرازی، ''طرائق الحقایق''، ج 3.</ref>. که البته فقط ظاهر این شعارها حفظ و به هیچکدام عمل نمی‌شود.