۸۷٬۷۷۵
ویرایش
محمد بن عمرو تهامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'فاس' به 'فاس'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'فاس' به 'فاس') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==تحصیلات و تدریس== | ==تحصیلات و تدریس== | ||
وی علوم معقول و منقول را در محضر علمای رباط، [[سَلا]] و [[فاس| | وی علوم معقول و منقول را در محضر علمای رباط، [[سَلا]] و [[فاس|فاس]] فراگرفت و هنوز جوان بود که در پرتو هوش و ذکاوت خویش، در علم و ادب سرآمد اقران گردید <ref>نک: مراکشى، 5/221، به نقل از اتحاف </ref>. اما چون در رباط ارزش دانش وی را نشناختند <ref>نک: کتانى، 1/281</ref>، در 1224ق به مراکش رفت و در آنجا به تدریس و [[افتاء]] و اقامه [[نماز جمعه]] مشغول شد و دانش پژوهان از هر سوی [[مغرب]] به حوزه درس او روی آوردند <ref>مراکشى، 5/216-217</ref>. ابن عمرو پس از آنکه مدتى (بالغ بر 10 سال) در مراکش ماند، عازم [[مصر]] و [[حجاز]] شد و 4 سال نیز در آن دیار به سر برد <ref>همو، 223، به نقل از [[اتحاف]]؛ قس: کتانى، 1/280</ref>، در این سفر [[محمد بن عیسى سَلَوی]] فقیه که در [[اجازات]] ابن عمرو همه‌جا نامش آمده است، وی را همراهى مى‌کرد <ref>همو، 1/281؛ نیز نک: مراکشى، همانجا</ref>. | ||
ابن عمرو در مراجعت از سفر مشرق باردیگر از مراکش گذشت و به رباط بازگشت <ref>همو، 5/217</ref>. از آنجا که در 1238ق در شهر | ابن عمرو در مراجعت از سفر مشرق باردیگر از مراکش گذشت و به رباط بازگشت <ref>همو، 5/217</ref>. از آنجا که در 1238ق در شهر فاس بوده است <ref>نک: [[سلاوی]]، 9/4؛ قس: مراکشى، همانجا</ref>، به نظر مى‌رسد که وی نزدیک به دو دهه از پرثمرترین سالهای خود را در خارج از زادگاه خویش سپری کرده باشد. | ||
==مشی زندگانی== | ==مشی زندگانی== | ||
ابن عمرو فقیهى زاهد و ادیبى وارسته، در زندگى سخت کوش و در معاشرت با مردم نیک محضر بود. رویى خوش داشت و با تهیدستان مهربانى مى‌کرد <ref>مراکشى، 5/216</ref>. فرزندان و نزدیکانش نیز اهل علم و ادب بودند <ref>نک: کتانى، 1/280</ref>. وی از سوی مادر به [[سادات حسنى]] منتسب بود <ref>مراکشى، 5/215</ref>. عبور وی از | ابن عمرو فقیهى زاهد و ادیبى وارسته، در زندگى سخت کوش و در معاشرت با مردم نیک محضر بود. رویى خوش داشت و با تهیدستان مهربانى مى‌کرد <ref>مراکشى، 5/216</ref>. فرزندان و نزدیکانش نیز اهل علم و ادب بودند <ref>نک: کتانى، 1/280</ref>. وی از سوی مادر به [[سادات حسنى]] منتسب بود <ref>مراکشى، 5/215</ref>. عبور وی از فاس، به هنگام مراجعت از سفر مشرق، با درگذشت [[سلیمان بن محمد]] (حک 1207- 1238ق) مقارن بود، و در مراسمى که با حضور جمع کثیری از علما و اعیان و رجال مغرب برگزار شد <ref>نک: سلاوی، همانجا</ref>، بیعت نامه سلطان [[عبدالرحمان بن هشام]] (حک 1238-1276ق) به دستخط ابن عمرو تحریر شد <ref>مراکشى، 5/217</ref>. با اینهمه وی از قبول مناصب دولتى اکراه داشت. چنانکه مدتى به نیابت از استادش [[ابوالعباس حِکمى]]، قاضى رباط شد و مدتى هم به نیابت از قاضى دیگری، به امر قضا مشغول گردید، اما پس از درگذشت استادش از پذیرفتن این منصب سرباز زد <ref>مراکشى، همانجا</ref>. وی بیشتر به مطالعه و بحث و تدریس مى‌پرداخت <ref>نک: همو، 5/216</ref>. به همین دلیل، چیزی جز یک دیوان شعر و چند مجموعه یادداشت از خود به یادگار نگذاشته است <ref>نک: آثار</ref>. | ||
==تسلط علمی== | ==تسلط علمی== | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
در فقاهت و قضا مورد تأیید اکثر فقیهان مالکى مذهب مغرب بود و در مشکلات فقهى و قضائى به او مراجعه و از وی استفتا مى‌کردند. | در فقاهت و قضا مورد تأیید اکثر فقیهان مالکى مذهب مغرب بود و در مشکلات فقهى و قضائى به او مراجعه و از وی استفتا مى‌کردند. | ||
وقتى یکى از احکام صادره وی از سوی قاضى شهر | وقتى یکى از احکام صادره وی از سوی قاضى شهر فاس نقض گردید، همه علمای مراکش بر صحت حکم او گواهى دادند و پادشاه وقت، سلیمان ابن محمد به اجرای آن فرمان داد <ref>مراکشى، 5/216</ref>. | ||
===اصول فقه=== | ===اصول فقه=== | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
#گنون، عبدالله، شرح الشّمقمقیه، بیروت / قاهره، 1979م | #گنون، عبدالله، شرح الشّمقمقیه، بیروت / قاهره، 1979م | ||
#مخلوف، محمد، شجره النور الزکیه، بیروت، 1350ق | #مخلوف، محمد، شجره النور الزکیه، بیروت، 1350ق | ||
#مراکشى، عباس، الاعلام بمن حل‌ّ مراکش و اغمات من الاعلام، | #مراکشى، عباس، الاعلام بمن حل‌ّ مراکش و اغمات من الاعلام، فاس، 1357ق/1938م | ||
[[رده: عالمان اهل سنت]] | [[رده: عالمان اهل سنت]] | ||
[[رده: شخصیت های دینی مراکش]] | [[رده: شخصیت های دینی مراکش]] | ||