ایمن الظواهری: تفاوت میان نسخه‌ها

ایمن الظواهری  متولد ژوئن 1951م در [[قاهره]] پایتخت [[مصر]] است. وی جانشین [[بن‌لادن]] و دومین سرکرده [[سازمان القاعده]] تجسم تفکرات جهادی افراطی برآمده از دل [[سلفیان]] جهادی [[مصر]] در [[سازمان القاعده]] بود که اولویت خود را به مبارزه در درون [[جهان اسلام]] و با حاکمان [[کشورهای اسلامی]] قرار داد و با ایجاد شاخه‌های متعدد [[سلفی]] و مسلح، به بهانه نبرد با غرب، موجی از ناآرامی، کشتار و ویرانی را در [[جهان اسلام]] به وجود آورد.

ظواهری خود را تابع جنبش [[طالبان]] میدانست و زیر چتر حمایتی این جنبش به فعالیت مشغول بود. او هر از چند گاهی با انتشار فایلی صوتی و یا تصویری به بیان مواضع خود در خصوص تحولات جهان می‌پرداخت و سلفیان مسلح را به اتحاد و استقامت در مسیر جهاد دعوت می‌کرد. این جراح مصری که از خانواده‌ای فرهیخته در [[قاهره]] [[مصر]] برخاسته  سرکرده سازمانی شد که ارتباط میان شاخه‌هایش از هم گسسته شده و فعالیت آن رو به ضعف نهاده است.  

ایمن الظواهری در 19 حزیران/ ژوئن 1951م در [[قاهره]] پایتخت [[مصر]] به دنیا آمد. خانواده او دارای سوابق علمی و اجتماعی برجسته‌ای در [[مصر]] بودند. شیخ ربیع الظواهری  جد او یکی از شیوخ [[الازهر]] بود و پدرش  محمد ربیع الظواهری  استاد دانشکده پزشکی در [[دانشگاه عین شمس]] [[مصر]] و یکی از پزشکان معروف آن دیار بود. یکی از اجداد او نیز از شیوخ [[صوفیه]] [[مصر]] بود که به عنوان سفیر [[مصر]] در برخی از کشورها منصوب شد و به سفیر متصوف ملقب شد.<ref>عبدالرحمن مظهر الهلوش: الشیخ و الطبیب، ص39-40؛ عبدالرحیم علی: حلف الارهاب، ج3، ص14.</ref>

مادرش نیز امیمه عزام منتسب به خاندان مشهور عزام بود که برجسته ترین شخصیت آن عبدالرحمن پاشا عزام  برادر جد ایمن الظواهری  اولین دبیرکل [[اتحادیه کشورهای عرب]] بود. مادر ایمن الظواهری  دختر دکتر عبدالوهاب عزام  استاد آداب شرقی در [[دانشگاه الازهر]] بود  که [[شاهنامه ]] را به عربی ترجمه کرده است.<ref>عبدالرحیم علی: همان.</ref>

ایمن پس از ورود به دانشکده پزشکی [[دانشگاه قاهره]] در سال 1974م با درجه بسیار عالی از آنجا فارغ التحصیل شد و سپس درسال 1978م مدرک فوق لیسانسش را در رشته جراحی کسب کرد. و سپس با ادامه تحصیل در دانشگاه‌های [[پاکستان]]، مدرک دکترای خود در رشته جراحی را کسب کرد.<ref> عبدالرحمن مظهر الهلوش: پیشین، ص40.</ref>

ادعای [[عصمت]] [[امامان]] دوازده­ گانه و اینکه این امامان به جایی رسیدند که هیچ [[نبی]] مرسل و ملک مقربی به آن نرسیده.

رهبران انقلاب [[ایران]] پس از انقلاب علیه [[شاه]] که به دلیل انحرافش از [[اسلام]] صورت گرفت، ادعا کردند که انقلاب­شان اسلامی است نه شیعی و در هرجا که ملت­های [[مسلمان]] تحت فشار باشند بدون تفاوت میان [[شیعه]] و [[سنی]]، در کنار آنان خواهند بود. اما حقایق روز­به­روز نشان داد که این سخن صرف ادعا بوده و رهبران [[ایران]] تنها در جایی موضع­گیری می­کنند که به نفع [[شیعیان]] باشد و در جاهای دیگر حتی اگر مبارزه میان [[اسلام]] و کفر باشد جهالت پیشه می­کنند. و از این نمونه:

موضع­شان نسبت به اخراج مجاهدان عرب از [[پاکستان]] نیز تجاهل بود و هیچ دخالتی نکردند و به هیچ مجاهد عربی در خاک ایران خوش­آمد نگفتند.

در قبال جهاد در [[مصر]] و [[الجزایر]] هیچ کمکی از جانب ایران نشد و مجاهدان را در جنگ خونین با طاغوت­ها تنها گذاشتند.

آنان با هر جنبشی که در مدارشان باشد همکاری می­کنند و به ­طور خلاصه موضع ما در قبال ایران این است که ما تابع ایران نیستیم.

وی در ادامه به جنبش­های جهادی که بر مدار ایران هستند گفت: این شیوه برای شما منفعتی ندارد و در مقابل اندک حمایت ایران، شما به اینکه دست­نشاندگان ایران هستنید محکوم می­شوید و احترام­تان را در میان اهل­سنت از دست می­دهید.<ref>همان، ج3، ص315-316.</ref>

ظواهری با تألیف کتاب «'''الحصاد المر؛ الاخوان المسلمون فی ستین عاما'''»، به شدت جماعت [[اخوان المسلمین]] [[مصر]] را مورد انتقاد قرار داد. او همراهی این حزب، با حکومت‌های [[مرتد]] و ظالم مصر را به بهانه مبارزات سیاسی، خلاف [[احکام اسلامی]] دانسته و اخوان المسلمین را به تضعیف و رد [[فریضه]] [[جهاد]] متهم ساخته است.<ref>عبدالرحیم علی: حلف الارهاب، ج3، ص197-298.</ref>