confirmed، مدیران
۳۷٬۰۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
'''حضرت ابراهيم (ع)''' مشهور به <big>ابراهیم خلیل</big> یکی از انبیای عظام الهی و از [[پیامبران اولوالعزم]] است. [[دین توحیدی]] به آن حضرت منتسب است و ایشان پدر ارجمند [[حضرت اسماعیل (ع)]] و [[حضرت اسحاق (ع)]] ميباشد که به واسطه آن دو، نسب بسیاری از انبیاء من جمله [[حضرت موسی]](ع)، [[حضرت عیسی]] (ع) و [[حضرت محمد(ص)]] و آله به آن حضرت باز می گردد. | '''حضرت ابراهيم (ع)''' مشهور به <big>ابراهیم خلیل</big> یکی از انبیای عظام الهی و از [[پیامبران اولوالعزم]] است. [[دین توحیدی]] به آن حضرت منتسب است و ایشان پدر ارجمند [[حضرت اسماعیل (ع)]] و [[حضرت اسحاق (ع)]] ميباشد که به واسطه آن دو، نسب بسیاری از انبیاء من جمله [[حضرت موسی]](ع)، [[حضرت عیسی]] (ع) و [[حضرت محمد(ص)]] و آله به آن حضرت باز می گردد. | ||
=نام حضرت ابراهيم (ع)= | =نام حضرت ابراهيم (ع)= | ||
خط ۶۲: | خط ۶۱: | ||
جوالیقی نیز شکلهای <big>اِبراهام</big>، <big>اِبراهْم</big>، <big>اِبراهِم</big> را ذکر کرده و آنرا نامی کهن و غیر عربی دانسته است.<ref>المعرب، ۱۳</ref> ظاهراً کهنترین منبعی که این نام را به شکل ابراهیم ضبط کرده [[قرآن]] است. | جوالیقی نیز شکلهای <big>اِبراهام</big>، <big>اِبراهْم</big>، <big>اِبراهِم</big> را ذکر کرده و آنرا نامی کهن و غیر عربی دانسته است.<ref>المعرب، ۱۳</ref> ظاهراً کهنترین منبعی که این نام را به شکل ابراهیم ضبط کرده [[قرآن]] است. | ||
=معنای ابراهيم= | =معنای ابراهيم= | ||
درباره معنای <big>اَبرام</big>، نخستین بخش آن (اَب) به معنای پدر، لغتی سامی است. همچنین دومین بخش رابه معنای دوست داشتن و یا به معنای بلند مرتبه یا عالی دانستهاند. بر این مبنا، معنای پدر عالی یا متعالی را برای اَبرام نمیتوان نامحتمل شمرد <ref>جودائیکا، همانجا</ref> . همچنین معنایی که برای <big>اَبراهام</big> (شکل گویشی آن: اَوْرَهام) - پدر امت های بسیار - آمده است گویا فقط ریشه عامیانه دارد، اگرچه میتواند با «رُهام» عربی به معنای کثیر و بیشمار همریشه باشد. اما معانی و شکل های دیگری هم که برای ابراهیم آوردهاند، درست نمینماید. به عنوان نمونه نووی از قول ماوردی، معنای آن را در سریانی پدر رحیم آورده و وهببن منبه، اَبْرهه را صورت حبشی ابراهیم و به معنای سپید چهره دانسته است که چنین معنایی صحیح به نظر نمی رسد. <ref>نووی ص ۱۳۶</ref> | درباره معنای <big>اَبرام</big>، نخستین بخش آن (اَب) به معنای پدر، لغتی سامی است. همچنین دومین بخش رابه معنای دوست داشتن و یا به معنای بلند مرتبه یا عالی دانستهاند. بر این مبنا، معنای پدر عالی یا متعالی را برای اَبرام نمیتوان نامحتمل شمرد <ref>جودائیکا، همانجا</ref> . همچنین معنایی که برای <big>اَبراهام</big> (شکل گویشی آن: اَوْرَهام) - پدر امت های بسیار - آمده است گویا فقط ریشه عامیانه دارد، اگرچه میتواند با «رُهام» عربی به معنای کثیر و بیشمار همریشه باشد. اما معانی و شکل های دیگری هم که برای ابراهیم آوردهاند، درست نمینماید. به عنوان نمونه نووی از قول ماوردی، معنای آن را در سریانی پدر رحیم آورده و وهببن منبه، اَبْرهه را صورت حبشی ابراهیم و به معنای سپید چهره دانسته است که چنین معنایی صحیح به نظر نمی رسد. <ref>نووی ص ۱۳۶</ref> |