|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| «اصحاب صفه» عنوان جمعى از مسلمانان پاکباخته و تهیدستى است که در صدر اسلام و زمان پیامبر اسلام(ص) در رکاب آن حضرت بودند و چون در مدینه خانه و آشیان و آشنایى نداشتند، در گوشه اى از مسجد، سکویى ساخته شده بود که در همان جا روزگار مى گذراندند و به عبادت مشغول بودند، هنگام جهاد هم به میدان رزم مى شتافتند. آنچه پیش رو دارید، ترجمه فشرده اى است از جزوه «اصحاب الصفه» تألیف «ابوتراب الظاهرى» که در عربستان چاپ شده است. گرچه درباره این مسلمانان فداکار و حاضر در صحنه، باید کاوشى عمیق تر انجام گیرد تا روحیات و رفتار آنان «اسوه» مسلمانان تهیدست و جانباز قرار گیرد، لیکن فعلاً به همین حد اکتفا مى شود تا به یارى خداى بزرگ در آینده گامهاى بلندترى برداشته شود و در این زمینه تحقیقات جامع ترى صورت گیرد. (مترجم) در روایت است که «اصحاب صفه»، گروهى تهیدست بودند. | | «اصحاب صفه» عنوان جمعى از مسلمانان پاکباخته و تهیدستى است که در صدر اسلام و زمان پیامبر اسلام(ص) در رکاب آن حضرت بودند و چون در مدینه خانه و آشیان و آشنایى نداشتند، در گوشه اى از مسجد، سکویى ساخته شده بود که در همان جا روزگار مى گذراندند و به عبادت مشغول بودند. |
|
| |
|
| | ==تاریخچه اصحاب صفه== |
|
| |
|
| | اصحاب صفه كه آنان را اهل صفه نيز خوانند، دسته اى از ياران پيغمبر (ص) بودند، كه از مكه پس از آن حضرت به مدينه هجرت كردند و دسته اى ديگر بودند كه به مدينه آمدند و اسلام پذيرفتند. چون اكثر ايشان از فقرا و مردمان تنگدست بودند و جا و مکانی نداشتند، در ايوان مسقفى در قسمت شمالى مسجد پيغمبر (ص) ساکن شدند و و غالبا اهل مدينه خوراك و لباس ايشان را تأمين مى كردند. |
| | چون شب فرا می رسید، در خانه پيغمبر (ص) كه همسايه مسجد النبى بود، ظرفى پر از جوی آميخته با نخود قرار مى دادند و ايشان از آن ارتزاق مى كردند. از اين جهت آنان را ضيوف الاسلام، يعنى مهمانان اسلام مى خواندند.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63</ref> |
|
| |
|
| اصحاب صفه | | ==تعداد اصحاب صفه== |
| اصحاب صفه كه آنان را اهل صفه نيز خوانند، دستهاى از ياران پيغمبر (ص) بودند، كه از مكه پس از آن حضرت به مدينه هجرت كردند، و دستهاى ديگر بودند كه به مدينه آمدند و اسلام پذيرفتند. چون اكثر ايشان از فقرا و مردمان تنگدست بودند، و جا و مأوايى نداشتند در ايوان مسقفى در قسمت شمالى مسجد پيغمبر (ص) مسكن گزيدند، و غالبا اهل مدينه خوراك و لباس ايشان را تأمين مىكردند.
| | |
| چون شب در مىرسيد، در خانه پيغمبر (ص) كه همسايه مسجد النبى بود، ظرفى پر از جوى آميخته با نخود قرار مىدادند، و ايشان از آن ارتزاق مىكردند. از اين جهت آنان را ضيوف الاسلام، يعنى مهمانان اسلام مىخواندند.
| | راويان در شمار ايشان اختلاف كردند، بعضى شمار ايشان را ده يا سى و يا نود و دو و يا نود و سه و برخى عددشان را به چهارصد تن رسانيده اند. |
| راويان در شمار ايشان اختلاف كردند، بعضى شمار ايشان را ده يا سى و يا نود و دو و يا نود و سه و برخى عددشان را به چهارصد تن رسانيدهاند. | | نوشته اند که ابو ذر غفارى، حذيفه عبسى، واثله ليثى، ابى مويهبه، عمار ياسر، بلال حبشى، خباب بن ارت، سلمان فارسى و صهيب بن سنان رومى از ايشان بوده اند. <ref>ر.ک،همان</ref> |
| گويند ابو ذر غفارى، حذيفه عبسى، واثله ليثى، ابى مويهبه، عمار ياسر، بلال حبشى، خباب بن ارت، سلمان فارسى و صهيب بن سنان رومى از ايشان بودهاند.
| | |
| ابو نعيم اصفهانى در كتاب «حليه الاولياء» بحثى درباره اهل صفه دارد.
| | ==پانویس== |
| تقى الدين سبكى كتابى تحت عنوان «التحفه فى الكلام على اهل الصفة» نوشته
| | |
| فرهنگ فرق اسلامى، متن، ص: 63
| | [رده: کلام اسلامی]] |
| است.
| | [[رده: فرقه های دینی ]] |
| عبد الرحمن سلمى كتابى در تاريخ اهل صفه تصنيف كرده است.
| | [[رده: مذاهب کلامی ]] |
| بعضى از محققان، صوفيه را به اهل صفه نسبت دادهاند كه درست نيست زيرا نسبت صفه در عربى صفى مىشود نه صوفى.
| |
| صوفى منسوب به كلمه صوف است كه به معنى پشمينهپوش مىباشد.
| |
| ظاهرا اصحاب صفه پاسداران و محافظان مخصوص پيغمبر بودهاند.
| |
| دايرة المعارف الاسلاميه، ج 3، ص 105.
| |
| .274 .P ,Iemot -malsI'Ledai depolcycnE
| |
| اصحاب طاعة لا يراد الله بها
| |
| اين فرقه معتقد بودند كه بسيارى از طاعتهاست كه صاحبان آن بدان طاعتها رضاى خداى را اراده نكنند، و اين طاعتها در نزد ابو الهذيل و پيروان قدرى او درست است.
| |
| اينان گويند كه: اين طاعتها اگر چه به قصد قربت نباشد صحيح است.
| |
| الفرق بين الفرق، ص 62.
| |
| تاريخ مذاهب اسلام، ص 65.
| |
