فخر رازی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابو عبدالله، محمد بن عمر فخر رازی (۵۴۳-۶۰۶ ق) [[متکلم]]، [[فقیه]] و [[مفسر]] ایرانی، معروف به ابن الخطیب<ref>جمعی از نویسندگان زیر نظر دکتر محمد فنایی اشکوری (۱۳۹۲). درآمدی بر تاریخ فلسفه اسلامی (جلد دوم). تهران: سمت. صص. ۲۴۴.</ref> و ملقب به [[فخرالدین]] است و به امام رازی یا [[امام فخر رازی]] نیز شهرت دارد. معروفترین اثر او کتاب [[مفاتیح الغیب]] مشهور به [[تفسیر کبیر]] فخر رازی است که از  مفصل‌ترین [[تفاسیر قرآن]] است.

امام فخرالدین ابو عبدا... محمد بن عمر بن حسین بن حسن بن علی تیمی طبرستانی مشهور به [[ابن خطیب رازی]] و [[امام المشککین]] از بزرگان متکلمین و خطبا و فیلسوف مشهور سده ششم هجری در ۲۵ [[رمضان]] سال ۵۴۳ یا ۵۴۴ در شهر [[ری]] زاده شد.  

==تحصیلات==  

محمد بن عمر فخر رازی ابتدا نزد پدرش که خطیب مشهوری بود درس خوانده و سپس نزد کمال سمعانی (سمنانی) مقدمات علوم و نزد مجدالدین جیلی [[علم کلام]] و [[حکمت]] آموخته و ضیاالدین عمر و محمود بن حسن حمصی دیگر علوم را فراگرفت. او برای آموختن فلسفه [[ابن سینا]] و [[ابو نصر فارابی]] به [[خراسان]] رفت و نتیجه کامل گرفت و به [[ماوراءالنهر]] سفر کرد.

فخر دارای در فروع [[دین]] [[شافعی]] [[مذهب]] و در اصول [[عقاید]] کلامی پیرو مذهب [[اشعری]] بود و با این وصف با علمای هم کیش خود همیشه در مجادله و [[مناظره]] بود. وی شعرهایی پراکنده به [[فارسی]] و [[عربی]] نیز سروده است که حاوی مفاهیم پندآمیز هستند. زندگی امام فخر، به رغم عسرت و تنگدستی دوران نوجوانی پس از ورود به خوارزم و [[ماوراء النهر]] و سکونت چند ساله در دربار [[خوارزمشاهیان]] رونق یافت. از حوادث دردناک زندگی فخر رازی در سالهای پایانی زندگی مرگ فرزند جوانش محمد در اواسط سال ۶۰۱ ق در [[هرات]] بود.

فخر رازى شاگرد مجدالدین جیلى، کمال الدین سمنانى، فخرالدین ماردینى، موید الدین طوسى (شیعه)، و شیخ سدید الدین حمّصى رازى (شیعه)، بوده و شاگردان زیادى را تربیت کرده است که از مهم ترین آنها مى توان اثیرالدین ابهرى و عبدالحمید خسروشاهى را نام برد. او همچنین در محضر مجد الدین جیلى، با شیخ شهاب الدین سهروردى هم کلاس و هم درس بود.<ref>[https://www.makarem.ir/main.aspx?typeinfo=44&lid=0&catid=29974&mid=409100 معرفی فخر رازى]</ref>

فخر رازی در شبهه پراکنى بر ضدّ عقاید شیعه و مسائل فلسفى معروف بوده و به «امام شکّاکان» یا «امام المشکّکین» لقب یافته است. البته جهت اصلى این لقب، شک هاى بى اساس او در مسائل فلسفى و کلامى مى باشد که در کتاب‌های فلسفى و کلامى خود ابراز داشته است. [[خواجه نصیرالدین طوسى]] بسیارى از شبهات و اشکالات او را در «شرح الاشارات و التّنبیهات» و «تلخیص المحصّل» پاسخ داده و رد کرده است.

==تألیفات==

نوشته ها و تصنیفات فخر رازی متعدد و در رشته های گوناگون: [[فلسفه]]، [[حکمت]]، [[کلام]]، [[فقه]] و دانشهای همانند آنهاست. اکثر تالیفات او به [[زبان عربی]] و برخی به [[فارسی]] است:

==وفات==

در اوایل سال ۶۰۶ ق بیماری سختی گریبانگیر او شد و سرانجام روز [[عید فطر]] همین سال در ۶۲ سالگی در [[هرات]] درگذشت.  

[[پرونده:آرامگاه فخر رازی.jpg|جایگزین= امام فخر رازی|بندانگشتی|آرامگاه فخر رازی]]

==آرامگاه==

قبر فخر رازی در شهر هرات واقع شده است.

در زمان «سلطان حسین بایقرا» عمارتی بر مزار فخر رازی آباد شد؛ ولی در جریان درگیریی که میان «شیبانیان» و «صفویان» رخ داد آن مقبره ویران شد.