۸۷٬۸۸۶
ویرایش
سید ابوالحسن اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'عراق' به 'عراق'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'عراق' به 'عراق') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
او در اصفهان از محضر استادانی، همچون: [[ملا محمد کاشی]]، [[آیت الله کلباسی]]، [[آیت الله چهار سوقی]]، [[آیت الله درچـه‌ای]]، [[آیـت الله جـهانگیر خان قشقایی]] و ... بهره‌های فراوان برد و در همین ایام، خود نیز به تدریس ادبـیات عـرب، فـقه و اصول می‌پرداخت.<ref>رازی، گنجینه دانشمندان، ج۱، ص ۲۱۸</ref> | او در اصفهان از محضر استادانی، همچون: [[ملا محمد کاشی]]، [[آیت الله کلباسی]]، [[آیت الله چهار سوقی]]، [[آیت الله درچـه‌ای]]، [[آیـت الله جـهانگیر خان قشقایی]] و ... بهره‌های فراوان برد و در همین ایام، خود نیز به تدریس ادبـیات عـرب، فـقه و اصول می‌پرداخت.<ref>رازی، گنجینه دانشمندان، ج۱، ص ۲۱۸</ref> | ||
<br> | <br> | ||
او برای بالا بـردن مـعلومات خـویش در سطح عالی و بهره‌گیری از دانش شخصیت های علمی حوزه های [[نجف]] و [[سامرا]] در ۱۳۰۷ قمری رهسپار [[ | او برای بالا بـردن مـعلومات خـویش در سطح عالی و بهره‌گیری از دانش شخصیت های علمی حوزه های [[نجف]] و [[سامرا]] در ۱۳۰۷ قمری رهسپار [[عراق]] شـد. وی مدت سه سال در [[کربلا]] و سامرا به سـر بـرد. مـشهورترین اثر آیت الله اصفهانی، کتاب جامعی در فـقه بـه نام [[وسیله النجاه]] است که شامل بیشتر مسایل فقهی مورد نیاز برای مسلمانان در آن عـصر بـود. | ||
<br> | <br> | ||
بسیاری از فقها و مراجع بزرگ بـر ایـن کتاب حـاشیه زده و شـرح نوشته‌اند. برخی کتب فقهی که بـنا بـر ترتیب کتاب وسیله النجاه نگارش یافته‌اند، عبارت‌اند از: [[تحریر الوسیله]] اثر [[امام خمینی]](ره) و نـیز حـواشی آیات عظام: بجنوردی، حمامی، شاهرودی، مـیلانی، خویی، گلپایگانی و ... .<ref>امین، سیدمحسن، همان جا، ج۹، ۳۳۲</ref> | بسیاری از فقها و مراجع بزرگ بـر ایـن کتاب حـاشیه زده و شـرح نوشته‌اند. برخی کتب فقهی که بـنا بـر ترتیب کتاب وسیله النجاه نگارش یافته‌اند، عبارت‌اند از: [[تحریر الوسیله]] اثر [[امام خمینی]](ره) و نـیز حـواشی آیات عظام: بجنوردی، حمامی، شاهرودی، مـیلانی، خویی، گلپایگانی و ... .<ref>امین، سیدمحسن، همان جا، ج۹، ۳۳۲</ref> | ||
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
آیت الله اصفهانی دارای ذوقی سلیم، فهمی نیکو و نظری صائب در استنباط و درک احکام و مسایل شرعی بود و همین خصوصیت، او را در مـجالس عـلمی، زبانزد اهل دانش کرده بـود. هـمچنین ژرف نگری وی و تأمل و تعمق بسیارش در مسایل علمی ستودنی بود. جولان فکری و پژوهش بسیار او در جوانب هر مساله باعث می‌شد که در یک موضوع، نظریات گوناگونی در طـول زمـان، ارایه کند و در مسایل پیچیده فـقهی بـه گره گشایی بپردازد. با این همه تا مدت های طولانی، حلقه درس او را شاگردانی اندک تشکیل می‌دادند. | آیت الله اصفهانی دارای ذوقی سلیم، فهمی نیکو و نظری صائب در استنباط و درک احکام و مسایل شرعی بود و همین خصوصیت، او را در مـجالس عـلمی، زبانزد اهل دانش کرده بـود. هـمچنین ژرف نگری وی و تأمل و تعمق بسیارش در مسایل علمی ستودنی بود. جولان فکری و پژوهش بسیار او در جوانب هر مساله باعث می‌شد که در یک موضوع، نظریات گوناگونی در طـول زمـان، ارایه کند و در مسایل پیچیده فـقهی بـه گره گشایی بپردازد. با این همه تا مدت های طولانی، حلقه درس او را شاگردانی اندک تشکیل می‌دادند. | ||
<br> | <br> | ||
آیت الله [[امین جبل عاملی]] ادیب و شرح‌حال‌نگار شیعی، درباره آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی می‌گوید: «در ۱۳۵۲ قمری در سفر بـه | آیت الله [[امین جبل عاملی]] ادیب و شرح‌حال‌نگار شیعی، درباره آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی می‌گوید: «در ۱۳۵۲ قمری در سفر بـه عراق، او را ارزیابی کردم. دیدم مردی است، دارای فکری بزرگ که میدان اندیشه‌اش وسیع اسـت، در علم و فقه بسیار وسـعت نـظر دارد، دورنگر است و ژرف اندیش، دارای رأیی صائب و تدبیری نیکو و بسیار موقعیت شناس است. بر همه مردم، شفیق و مهربان و دارای نفس سخاوتمند و سیاستی بزرگ است و همین ویژگی ها باعث شده است که ریاست و زعامت عامه شـیعیان را به دست گیرد؛ چون شایستگی چنین منصب و مقامی را دارد.»<ref>طبسی نجفی، محمدرضا، الشیعه و الرجعه، نجف، ۱۳۸۵ ق</ref> | ||
<br> | <br> | ||
=فعالیت‌های سیاسی= | =فعالیت‌های سیاسی= | ||