۸۶٬۲۵۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'شیعه' به 'شیعه') |
||
خط ۲۲۴: | خط ۲۲۴: | ||
مردم عراق از نظر مذهبی به دو فرقه بزرگ اسلامی شیعه و سنی تقسیم میشوند. حدود ۶۰٪ مردم عراق شیعه، ۳۷٪ سنی و ۳٪ پیروان سایر ادیان (مسیحیان، یهودیان، آشوریان و...) هستند. | مردم عراق از نظر مذهبی به دو فرقه بزرگ اسلامی شیعه و سنی تقسیم میشوند. حدود ۶۰٪ مردم عراق شیعه، ۳۷٪ سنی و ۳٪ پیروان سایر ادیان (مسیحیان، یهودیان، آشوریان و...) هستند. | ||
عربهای شیعه که بیشتر جمعیت عراق را تشکیل میدهند، عموما در جنوب و مرکز این کشور ساکنند. اهالی کربلا، دیوانیه، حله، منتفک، عماره و کوت همگی | عربهای شیعه که بیشتر جمعیت عراق را تشکیل میدهند، عموما در جنوب و مرکز این کشور ساکنند. اهالی کربلا، دیوانیه، حله، منتفک، عماره و کوت همگی شیعهاند. در استانهای دیالی، بغداد و بصره اکثریت با شیعیان است. در نقاط دیگر نیز شیعیان پراکندهاند. عربهای سنی در بخش شمالی عراق تمرکز یافتهاند. کردها، در مناطق کوهستانی شمال شرق کشور سکونت دارند. سلیمانیه و موصل کانون اصلی آنهاست.<ref>www.partvisa.com › tag </ref> | ||
"""ادیان در عراق""" | """ادیان در عراق""" | ||
خط ۴۳۵: | خط ۴۳۵: | ||
پیشینه تشیع در عراق به زمان امام علی(ع) برمیگردد. تشیع در آن زمان در کوفه خود را آشکار ساخت. تعداد پرشماری از محدثان کوفی، شیعه بودند و میراث تشیع را در نیمه قرن دوم به بغداد منتقل کردند.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۵۹</ref> با آنکه زادگاه تشیع مدینه است، اما کوفه پایگاه اصلی تشیع به شمار میرفت و تاریخ این شهر با تشیع درآمیخته است تا بدانجا که ابوبکر خوارزمی (م۳۸۳) در نامهای به شیعیان نیشابور، تشیع را پدیدهای عراقی معرفی میکند.<ref>خوارزمی، رسائل، ص۱۶۴-۱۶۵؛ اطلس شیعه، ص۳۵۹؛ جعفریان، تشیع در عراق، ۱۳۸۶ش، ص۲۷</ref> در زمان امویان دست کم یک سوم شهر کوفه شیعه بودند.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۶۱</ref> | پیشینه تشیع در عراق به زمان امام علی(ع) برمیگردد. تشیع در آن زمان در کوفه خود را آشکار ساخت. تعداد پرشماری از محدثان کوفی، شیعه بودند و میراث تشیع را در نیمه قرن دوم به بغداد منتقل کردند.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۵۹</ref> با آنکه زادگاه تشیع مدینه است، اما کوفه پایگاه اصلی تشیع به شمار میرفت و تاریخ این شهر با تشیع درآمیخته است تا بدانجا که ابوبکر خوارزمی (م۳۸۳) در نامهای به شیعیان نیشابور، تشیع را پدیدهای عراقی معرفی میکند.<ref>خوارزمی، رسائل، ص۱۶۴-۱۶۵؛ اطلس شیعه، ص۳۵۹؛ جعفریان، تشیع در عراق، ۱۳۸۶ش، ص۲۷</ref> در زمان امویان دست کم یک سوم شهر کوفه شیعه بودند.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۶۱</ref> | ||
تشیع در عراق، نخست در قرن دوم و سوم هجری از کوفه به بغداد منتقل شد به گونهای که محلۀ کرخ بغداد، که امروزه سنینشین است، در آن دوره | تشیع در عراق، نخست در قرن دوم و سوم هجری از کوفه به بغداد منتقل شد به گونهای که محلۀ کرخ بغداد، که امروزه سنینشین است، در آن دوره شیعهنشین بود. در قرن چهارم، با حمایت دولت شیعی آل بویه شهرهای کربلا، نجف و کاظمین اهمیت یافت.<ref>افق، حسین، تشیع عراق، مجله زمانه، شماره ۹۵، ۱۳۸۹ش، ص۵۰</ref> | ||
زمانی که عراق به تصرف صفویان درآمد بسیاری از بازرگانان شیعه ایرانی و هندی به عراق آمدند. پس از مهاجرت قبایلی از عربستان به عراق، شیعیان بر آنها تاثیر گذاشتند و سبب جذب آنها به تشیع شدند.<ref>افق، حسین، تشیع عراق، مجله زمانه، شماره ۹۵، ۱۳۸۹ش، ص۵۱</ref> | زمانی که عراق به تصرف صفویان درآمد بسیاری از بازرگانان شیعه ایرانی و هندی به عراق آمدند. پس از مهاجرت قبایلی از عربستان به عراق، شیعیان بر آنها تاثیر گذاشتند و سبب جذب آنها به تشیع شدند.<ref>افق، حسین، تشیع عراق، مجله زمانه، شماره ۹۵، ۱۳۸۹ش، ص۵۱</ref> |