۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''طریقت نعمت اللهی''' از معروفترین سلسلههای [[تصوف]] در ایران است که به واسطه شاه سیدنورالدین نعمتاللّه ولی به این نام خوانده شده است. | '''طریقت نعمت اللهی''' از معروفترین سلسلههای [[تصوف]] در ایران است که به واسطه شاه سیدنورالدین نعمتاللّه ولی به این نام خوانده شده است. | ||
=معرفی نعمتاللّه ولی= | =معرفی نعمتاللّه ولی= | ||
خط ۱۴: | خط ۱۳: | ||
==شاه برهانالدین== | ==شاه برهانالدین== | ||
پس از وفات شاه نعمتاللّه ولی بنا بر فرمان او یگانه | پس از وفات شاه نعمتاللّه ولی بنا بر فرمان او یگانه فرزندش شاه برهانالدین خلیلاللّه جانشین او شد. | ||
==نوادگان شاه نعمتالله== | ==نوادگان شاه نعمتالله== | ||
خط ۲۳: | خط ۲۲: | ||
==علت هجرت== | ==علت هجرت== | ||
این تغییر محل سکونت شاید هم به سبب ناخرسندی حکام تیموری، خصوصاً شاهرخ، و فقهای حنفی خراسان از افزایش صوفیان شیعی بوده است؛ مثلاً برای شاه قاسم انوار، صوفی شیعی که در آن ایام می زیست و از ارادتمندان شاه نعمت اللّه ولی | این تغییر محل سکونت شاید هم به سبب ناخرسندی حکام تیموری، خصوصاً شاهرخ، و فقهای حنفی خراسان از افزایش صوفیان شیعی بوده است؛ مثلاً برای شاه قاسم انوار، صوفی شیعی که در آن ایام می زیست و از ارادتمندان شاه نعمت اللّه ولی بود مشکلاتی پیش آوردند. <ref>محمدمعصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ج۳، ص۴۸، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران (۱۳۱۸).</ref> | ||
==گسترش تشیع در هند== | ==گسترش تشیع در هند== | ||
در هر | در هر حال سیطره معنوی سلسله نعمتاللهی در هند موجب رواج تصوف و تشیع در هند خصوصاً در منطقه دکن شد و از این راه زبان فارسی و مذهب تشیع نیز در آنجا گسترش یافت. | ||
=عنوان شاه= | =عنوان شاه= | ||
از زمان شاه نعمتاللّه استعمال لفظ « شاه » در عناوین طریقتی این سلسله مرسوم گشت و مراد از آن شاهیای بود که حاصل بندگی و گدایی درگاه الاهی است. | از زمان شاه نعمتاللّه استعمال لفظ « شاه » در عناوین طریقتی این سلسله مرسوم گشت و مراد از آن شاهیای بود که حاصل بندگی و گدایی درگاه الاهی است. | ||
پس از آنکه مذهب شیعه در ایران رسمی | پس از آنکه مذهب شیعه در ایران رسمی شد مشایخ صوفی شیعی برای اظهار ارادت علنی به حضرت علی علیهالسلام القابی را که سابقاً به « اللّه » یا « دین » ختم میشد به لفظ علی نیز مختوم کردند. <ref>عبدالحسین زرین کوب، دنباله جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۳۲۴، تهران ۱۳۶۲ ش،.</ref><ref>سلطانحسین تابنده، نابغه علم و عرفان در قرن چهاردهم، ج۱، ص۷۳، شرح حال مرحوم حاج ملا سلطانمحمد گنابادی: سلطانعلیشاه، تهران ۱۳۵۰ ش.</ref> | ||
=احیاء سلسله نعمتاللهی در ایران= | =احیاء سلسله نعمتاللهی در ایران= | ||
چنانکه گفته | چنانکه گفته شد این سلسله در ایران احیا شد. | ||
==ورود معصوم علیشاه به ایران== | ==ورود معصوم علیشاه به ایران== | ||
به دستور شاه علیرضا | به دستور شاه علیرضا دکنی قطب سلسله نعمتاللهی که در دکن ساکن بود، در اواخر حکومت کریمخان زند در ۱۱۹۰، سیدمیرعبدالحمید معصوم علیشاه و سیدطاهر دکنی برای تجدید حیات این سلسله به ایران آمدند. | ||
شاه طاهر دکنی در همان سالهای اول درگذشت و عملاً معصوم علیشاه سلسله را ترویج کرد. | شاه طاهر دکنی در همان سالهای اول درگذشت و عملاً معصوم علیشاه سلسله را ترویج کرد. | ||
خط ۶۴: | خط ۶۳: | ||
==مشتاق علیشاه== | ==مشتاق علیشاه== | ||
در همین دوران مشتاق علیشاه، به تحریک واعظی کرمانی، در ۱۲۰۶ در کرمان کشته شد <ref>محمدمعصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ج۳، ص۱۸۸ـ ۱۹۲، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران (۱۳۱۸).</ref> و مرید وی، میرزامحمدتقی کرمانی ملقب به مظفرعلیشاه، که دیوان مشتاقیه را نیز به نام مرشد خود | در همین دوران مشتاق علیشاه، به تحریک واعظی کرمانی، در ۱۲۰۶ در کرمان کشته شد <ref>محمدمعصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ج۳، ص۱۸۸ـ ۱۹۲، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران (۱۳۱۸).</ref> و مرید وی، میرزامحمدتقی کرمانی ملقب به مظفرعلیشاه، که دیوان مشتاقیه را نیز به نام مرشد خود سروده به اصرار آقامحمدعلی بهبهانی از طرف فتحعلی شاه احضار و سرانجام در ۱۲۱۵ مسموم شد و در کرمانشاه مدفون گردید. <ref>محمدمعصوم بن زین العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، ج۳، ص۲۰۸، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران (۱۳۱۸).</ref> | ||
==حسین علیشاه== | ==حسین علیشاه== |