محدّث: تفاوت میان نسخه‌ها

محدّث (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۵۲

۴٬۳۷۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Negahban

دیوان‌سالاران، confirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران اشتراک فشاری، مدیران

۸٬۲۰۰

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''محدّث''' یا راوی به نقل کننده احادیث معصومان علیهم‌ السّلام با سلسله سند می گویند. عنوان یاد شده اصطلاحى در علم درایه است و در آن علم، از آن سخن گفته‌ اند.
+مُحَدِّث یا حدیث‌شناس کسی است که دانش کافی درباره حدیث، راویان حدیث، اصطلاحات حدیثی، احادیث صحیح و ضعیف و اشکالات احادیث دارد. محدثان معمولاً کتاب‌های مفصل حدیثی نوشته‌اند. مشهورترین محدثان شیعه کُلِینی، شیخ صدوق و شیخ طوسی نویسندگان کتب اربعه هستند. علامه مجلسی و شیخ حُرّ عاملی نیز به عنوان محدثان نامدار دوره صفویه نام برده می‌شوند. در دوران متأخر نیز میرزا حسین نوری نویسنده مستدرک الوسائل و شیخ عباس قمی نویسنده سفینة البِحار با عنوان محدث شناخته می‌شوند.
+محتویات
+۱	تعریف
+۱.۱	تفاوت محدث با راوی و رجالی
+۱.۲	محدث به معنای اخباری
+۲	مشهورترین محدثان شیعه
+۲.۱	نویسندگان کتب اربعه
+۲.۲	محدثان دوره صفویه
+۲.۳	محدثان متأخر شیعه
+۳	جستارهای وابسته
+۴	پانویس
+۵	منابع
+تعریف
+به نوشته مامقانی در کتاب مقباس الهدایة محدث کسی است که راه‌های اثبات حدیث، نام راویان و عدالت آنان را بداند و نیز بداند که چیزی به حدیث اضافه یا کم شده است یا نه.[۱] محمدرضا مامقانی در تعلیقه خود بر مقباس الهدایه می‌گوید که محدث کسی است که علم حدیث و اصطلاحات آن را بداند و الفاظ غریب الحدیث و نیز انواع حدیث را بشناسد.[۲] او همچنین به نقل از کتاب کشاف اصطلاحات الفنون، شنیدن، نوشتن، قرائت کردن و حفظ کردن حدیث و سفر به شهرهای مختلف برای شنیدن حدیث را جزو ویژگی‌های محدث ذکر کرده است.[۳] شهید ثانی محدث را کسی می‌داند که از نظر علمی مشغول سنت پیامبر و امامان باشد.[۴]
-=تعریف=
+به گفته مامقانی اگر در کتاب‌های رجالی کسی را با عنوان محدث توصیف ‌کنند این توصیف مدح او محسوب می‌شود. هر چند نمی‌توان این تعبیر را توثیق او حساب کرد.[۵]
-راوی، در لغت به معنای روایت کننده و کسی است که خبر یا حدیث یا حکایتی را از دیگری روایت می‌کند.
-نزد محدثان، راوی کسی است که حدیث را با سلسله سند از [[معصوم]] علیه‌السّلام نقل می‌کند.
+تفاوت محدث با راوی و رجالی
+مامقانی اصطلاحاتی مثل راوی، مُسنِد، محدِّث و حافظ را با هم مقایسه کرده است.[۶] او می‌نویسد راوی کسی است که صرفاً روایت را نقل می‌کند چه با سند چه بی سند. مقام راوی پایین‌تر از محدث است.[۷] او همچنین تصریح می‌کند کسی که فقط حدیث را شنیده، محدث نامیده نمی‌شود.[۸]
-در کتاب « کشاف اصطلاحات الفنون » آمده است:
+نویسندگان کتاب‌های علم درایه می‌گویند عالم رجالی کسی است که فقط راویان حدیث و ویژگی‌های آنان را به صورت منفرد می‌شناسد و درباره معتبر بودن یا نبودن هر راوی نظر می‌دهد. ولی محدث کسی است که علاوه بر شناخت راویان به صورت منفرد، درباره سند و متن احادیث هم صاحب‌نظر است و می‌تواند ضعیف یا صحیح بودن حدیث را تشخیص دهد.[۹]
-«و الراوی عند المحدثین ناقل الحدیث بالاسناد».<ref>کشاف اصطلاحات الفنون والعلوم، تهانوی، محمد علی بن علی، ج۱، ص۳۷.</ref>.<ref>کشاف اصطلاحات الفنون والعلوم، تهانوی، محمد علی بن علی، ج۱، ص۸۷۵. </ref>
-=شرایط پذیرش خبر واحد از راوی=
+محدث به معنای اخباری
-عالمان علم درایه پذیرش خبر واحد از راوى را مشروط به برخوردارى وى از صفات ذیل دانسته‌اند.
+در برخی از منابع محدث به کسانی گفته می‌شود که در مقابل گرایش کلامیِ عقل‌گرا و اصولی، گرایش اخباری دارند و بیشتر بر حدیث تکیه می‌کنند و با نام اصحاب حدیث هم شناخته می‌شوند.[۱۰]
-==اسلام==
+مشهورترین محدثان شیعه
-بنابر این، خبر راوى [[کافر]] پذیرفته نمى‌شود.
+محدثان شیعه را دست‌کم به دو شیوه دسته‌بندی کرده‌اند. نخست بر اساس ادوار زندگی و مراحل تاریخی[۱۱] و دیگری بر اساس مدرسه‌ها و حوزه‌های حدیث‌پژوهی مثل مکتب حدیثی قم، مکتب حدیثی کوفه و مانند آن.[۱۲]
-==عقل==
+نویسندگان کتب اربعه
-بنابر این، از دیوانه پذیرفته نیست.
+نویسندگان کتب اربعه حدیثی شیعه، قدیمی‌ترین محدثان شیعه هستند که آثار آنان باقی مانده است. محمد بن یعقوب کلینی (م۳۲۹ق) نویسنده الکافی، محمد بن علی بن بابویه (م۳۸۱ق) معروف به شیخ صدوق نویسنده من لایحضره الفقیه و چندین اثر حدیثی دیگر و محمد بن حسن طوسی (م۴۶۰ق) معروف به شیخ طوسی نویسنده تهذیب الاحکام و الاستبصار که در قرن چهارم و پنجم می‌زیسته‌اند.[۱۳]
-==بلوغ==
+محدثان دوره صفویه
-بنابر این شرط که بسیارى از فقها آن را ذکر کرده‌ اند خبر نابالغ پذیرفته نیست، هرچند بنابر قول مشهور ممیز -تشخیص دهنده خوبى و بدى- باشد.
+محدثان دوره حاکمیت صفویه در ایران که همزمان با رشد اخباریگری است، نقش فراوانی در افزایش میراث حدیثی شیعه داشتند[۱۴] و جوامع حدیثی متعددی در این دوره نوشتند.[۱۵] بحار الانوار به عنوان بزرگ‌ترین مجموعه حدیثی شیعه محصول این دوره است. محمدمحسن فیض کاشانی (۱۰۹۱ق) نویسنده الوافی، شیخ حر عاملی (م۱۱۰۴ق) مؤلف وسائل الشیعه و محمدباقر مجلسی (م۱۱۱۰ق) مؤلف بحار الانوار در این دوران می‌زیسته‌اند.[۱۶]
-==ایمان==
+محدثان متأخر شیعه
-ایمان یعنی [[شیعه]] دوازده امامى بودن.
+در قرن‌های ۱۴ و ۱۵ قمری میرزا حسین نوری (م۱۳۲۰ق)معروف به محدث نوری نویسنده مستدرک الوسائل[۱۷] و شیخ عباس قمی (م۱۳۵۹ق) نویسنده سفینة البحار جزو محدثان مشهور شیعه معرفی شده‌اند.[۱۸]
-بنابر این، عمل به خبر مخالفان و نیز فرقه‌هاى شیعه غیر دوازده امامی جایز نخواهد بود. این شرط را گروهى از فقها ذکر کرده اند.
+جستارهای وابسته
+حدیث
-در مقابل، برخى گفته‌ اند: عمل به خبر مخالفان که از معصومان علیهم الّسلام نقل کرده باشند جایز است، به شرط آنکه برخلافِ روایات نقل شده از سوى اصحاب -شیعیان- نباشد و نیز براى [[اصحاب]] در آن مسئله، حکم یا [[فتوا]]ى شناخته شده بر خلاف آن وجود نداشته باشد؛ راوى نیز واجد سایر شرایط باشد.
+اجازه حدیث
+پانویس
-==عدالت==
+ مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۴۹.
-شرط بودن عدالت در راوى به مشهور نسبت داده شده است.
+ مامقانی، محمدرضا، مقباس الهدایه، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۵۰.
-در مقابل، گروهى آن را شرط ندانسته و گفته ‌اند: وثاقت راوى یعنی مورد اعتماد و اطمینان بودن در نقل [[حدیث]]، براى پذیرش خبر وى کفایت مى‌کند. بسیارى از متأخران نیز این قول را برگزیده‌ اند.
+ مامقانی، محمدرضا، مقباس الهدایه، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۸.
+ شهید ثانی، الرعایة، ۱۴۳۳ق، ص۵۰.
-==ضابط بودن==
+ مامقانی، مقباس الهدایة، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۲۴۸.
-مراد از ضابط، کسى است که یاد سپارى او بر [[سهو]] و اشتباهش غلبه دارد. بنابر این، خبر راوى اى که در نقل، غالباً دچار سهو و اشتباه مى‌شود، پذیرفته نیست.<ref>معالم الدین و ملاذ المجتهدین، صاحب معالم، حسن بن زین الدین، ص۲۰۳.</ref>
+ مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۴۹-۵۰.
+ مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۴۹.
-بر اساس شرط یاد شده، راوى باید حفظ کننده حدیث، هوشیار و به دور از غفلت باشد تا در ضبط و نقل حدیث دچار اشتباه، لغزش و تحریف - کم یا زیاد کردن- نشود و در صورت نقل حدیث به معنا به آنچه که موجب اختلال مفاد حدیث مى‌شود آگاه باشد.<ref>تلخیص مقباس الهدایة، غفاری، علی اکبر، ص ۷۹ - ۸۳.  </ref>
+ مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۴۹.
+ سبحانی، اصول الحدیث و احکامه، ۱۴۱۸ق، ص۱۶؛ قربانی، علم حدیث، ۱۳۷۶ش، ص۱۰۷.
-=اقسام خبر واحد به لحاظ حالات راوى=
+ بهشتی، اخباریگری، ۱۳۹۰ش، ص۳۹.
-خبر واحد به لحاظ صفات راوى همچون ایمان و عدم ایمان، وثاقت و عدم وثاقت و غیر آن به چهار قسم تقسیم مى‌شود: حدیث صحیح حدیث حسن ، حدیث موثق و حدیث ضعیف که از اصول اقسام حدیث به شمار مى‌روند.
+ سیفی مازندرانی، مقیاس الرواة، ۱۴۲۲ق، ص۵۵.
+ مؤدب، تاریخ حدیث، ۱۳۹۳ش، ص۱۱۵.
-=منبع=
+ مؤدب، تاریخ حدیث، ۱۳۹۳ش، ص۸۶.
-[http://lib.eshia.ir/71601/1/509 فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۵۰۹، برگرفته از مقاله «راوی».]
+ مهریزی، حدیث‌پژوهی، ۱۳۹۰ش، ج۲، ص۲۴۹.
+  مهریزی، حدیث‌پژوهی، ۱۳۹۰ش، ج۲، ص۲۶۱.
-[http://lib.eshia.ir/23017/4/35/%D9%83%D9%86%D9%86%D8%AF%D9%87 فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۴، ص۳۵-۳۶.]
+ مؤدب، تاریخ حدیث، ۱۳۹۳ش، ص۱۲۹.
+ طباطبائی، تاریخ حدیث شیعه (۲)، ۱۳۹۰ش، ص۲۶۸.
+ طباطبائی، تاریخ حدیث شیعه (۲)، ۱۳۹۰ش، ص۲۷۱.
-=پانویس=
+منابع
+بهشتی، ابراهیم، اخباریگری (تاریخ و عقاید)، قم، سازمان چاپ و نشر دار الحدیث، ۱۳۹۰ش.
-[[رده: درایه]]
+سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۸ق.
-[[رده: علوم اسلامی]]
+سیفی مازندارنی، علی‌اکبر، مقیاس الرواة فی کلیات علم الرجال، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۲۲ق.
+شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، الرعایة فی علم الدرایة، قم، مکتبة سماحة آیة الله العظمی مرعشی النجفی، ۱۴۳۳ق.
+طباطبائی، سید محمدکاظم، تاریخ حدیث شیعه(۲) عصر غیبت، قم، دار الحدیث، ۱۳۹۰ش.
+قربانی، زین‌العابدین، علم حدیث، قم، انتشارات انصاریان، ۱۳۷۶ش.
+مامقانی،‌ عبدالله، مقباس الهدایة فی علم الدرایة، تحقیق: محمدرضا مامقانی، قم، مؤسسة آل البیت لإحیاء التراث، ۱۴۱۱ق.
+مامقانی، محمدرضا، مستدرکات مقباس الهدایه فی علم الدرایة، قم، مؤسسة آل البیت لإحیاء التراث، ۱۴۱۱ق.
+مؤدب، سید رضا، تاریخ حدیث، قم، مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی، ۱۳۹۳ش.
+مهریزی، مهدی، حدیث‌پژوهی، قم، دار الحدیث، ۱۳۹۰ش.