حضرت داود: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت داود (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۷

۴٬۹۴۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱ اوت ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۱۷۱

ویرایش

@@ خط ۱۳۸: / خط ۱۳۸: @@
 ج) مسائل و دستورهای تربیتی و رفتاری؛ این مسائل در روایات تحت عنوان «احادیث قدسی» که در زبور آمده و خطاب به داوود نبی(ع) بوده، ذکر شده است. <ref> طوسى، محمد بن الحسن‏، امالی، ص 107، قم،‏ دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق</ref> در بعضی از احادیث آمده است که کتاب زبور؛ مانند انجیل و تورات نزد اهل‌بیت(ع) نگهداری می‌شود. <ref> کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج 1، ص 226، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. ر. ک : «امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) و همراه داشتن کتاب‌های انبیاء هنگام ظهور»، 45408</ref>
+=اوصاف و ویژگی‌های شخصیتی=
+تمام کمالات انسانی و الهی را که عموم پیامبران داشتند، حضرت داوود(ع) هم داشت؛ یعنی از اوصاف نبوت عامه برخوردار بود. او نمونۀ کاملی از یک انسان مطیع پروردگار بود که در اثر [[سیر و سلوک]] به مقامات بالای انسانی و معنوی رسید. <ref>«علت گریه زیاد حضرت داوود( علیه السلام )»، 65848</ref>
+مقام خلافت الهی: «یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلیفَةً فِی الْأَرْض»؛ <ref> صاد، 26</ref> اى داود، ما تو را خلیفه روى زمین گردانیدیم.
+مسخر کردن کوه‌ها: «إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِشْراقِ»؛ <ref>صاد، 18</ref> ما کوه‌‏ها را رام کردیم و کوه‏ها هر شام‌گاه و بامدادان با او تسبیح می‌کردند.
+رام کردن پرندگان: «وَ الطَّیْرَ مَحْشُورَةً کُلٌّ لَهُ أَوَّاب»؛ <ref>صاد، 19</ref> و پرندگان بر او گرد مى‏آمدند، همه فرمانبر او بودند
+نرم شدن آهن در دست داوود: «وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدیدَ»؛ <ref>سبأ، 10</ref> و آهن را برایش نرم کردیم.
+کشتن جالوت: «... وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوت»؛ <ref>بقره، 251</ref> و داوود جالوت را کشت.
+یکی از ویژگی‌های برجسته داوود که در قرآن بدان تصریح شده است، مبارزه و ج[[هاد]] در راه خدا، برای از بین بردن پادشاه ظالم و ستم‌گر است که به دست آن‌حضرت اتفاق افتاد.
+بزرگ خاندان «آل داوود» و مؤسس سلسله‌ای جدید: «اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُکْراً وَ قَلیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُور»؛ <ref>سبأ، 13</ref> اى خاندان داوود سپاس‌گزارى کنید، که اندکى از بندگان من شکر گزارند.
+داشتن صبر و شکیبایی در راه هدایت مردم: «اصْبِرْ عَلى‏ ما یَقُولُونَ وَ اذْکُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ»؛ <ref>صاد، 17</ref> بر آنچه می‌گویند صبر کن و به یاد آور بنده ما داوود را که نیرومند بود و بسیار به خدا رجوع داشت.
+ساده زیستی و ارتزاق از دست‌رنج: «فَلَقَدْ کَانَ یَعْمَلُ سَفَائِفَ الْخُوصِ بِیَدِه...‏» <ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 227، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref> او با دست خود از لیف خرما زنبیل می‌بافت، و به هم‌نشینانش می‌‏گفت: کدام یک از شما مرا در فروختن اینها یارى می‌‏دهد؟ و از قیمت آن زنبیل قرصى نان جوین تهیه می‌کرد و می‌‏خورد.
+شب زنده‌داری: «... إِنَّ دَاوُدَ ع قَامَ فِی مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَه‏»؛ <ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref>
+نوف بکالى می‌گوید: شبى امیر المؤمنین( علیه السلام ) را دیدم از بسترش بیرون شد، به ستارگان دیده دوخت، سپس به من گفت: اى نوف! خوابى یا بیدار؟ گفتم: بیدارم یا امیر المؤمنین، فرمود:
+اى نوف، خوشا به حال زاهدان در دنیا، و دل‌دادگان به آخرت. آنان مردمى هستند که زمین را فرش، و خاکش را بستر، و آبش را شربت خوش‌گوار قرار دادند، قرآن را لباس دل، و دعا را جامه رو نموده، و دنیا را بر طریقه مسیح از خود بریدند، چه بریدنى! اى نوف، داوود(ع) در مانند این ساعت از شب برخاست و گفت: این ساعتى است که عبد در این ساعت دعا نمی‌کند، مگر این‌که مستجاب شود. <ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref>
 =شغل قبل از نبوت=