ذوالنون المصری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ذوالنون مصری''' (د ۲۵۴ق) نیز از شخصیت‌های عرفانی مهم این دوره بود. هجویری او را یکی از برجسته‌ترین «اخفیا از اهل معنا» می‌خواند و بر آن باور است که او نخستین کسی بود که اشارت را به عبارت آورد و از معرفت الاهی سخن گفت. بنابر روایت‌ها، وی قریحۀ شاعری داشت و به عربی شعر می‌سرود و علم کیمیا نیز می‌دانست. برخی محققان معاصر نیز او را از نخستین کسانی دانسته‌اند که اندیشه‌های نوافلاطونی را با دیدگاه‌های صوفیانه درآمیخت<ref>هجویری، علی، ج۱، ص۱۲۴- ۱۲۸، کشف المحجوب، به کوشش ژوکوفسکی، تهران، ۱۳۵۸ش. - عطار نیشابوری، فریدالدین، ج۱، ص۱۵۱، تذکرةالاولیاء، به کوشش محمد استعلامی، تهران، ۱۳۴۶ش</ref>.

ابوالفیض نزد مالک، [[لیث بن سعد]]، [[ابن‌لهیعه]]، [[فضیل بن عیاض]] و [[سفیان بن عیینه]] حدیث فرا گرفت<ref>ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۱، ص۳۱۵</ref>.کسانی مانند [[احمد بن صبیح]]، [[حسن بن مصعب]] و [[ربیعة بن محمد طائی]] از او روایت نقل کرده‌اند.

سرانجام ابوالفیض در سال ۲۴۶ هـ در محلی به نام جیزه، واقع در مصر از دنیا رفت. او را در مقابر اهل معافر دفن کردند<ref>ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهره، ج۲، ص۳۲۰</ref>.