ملائکه: تفاوت میان نسخه‌ها

| image = [[File:Ambox clock.svg|48px|alt=|link=]]

| بحث کاربر      = [[ویکی‌پدیا:صفحه‌های کاربری|صفحه بحث کاربری]]

}}}} هم‌اکنون  برای {{#ifeq:{{{1|}}}|بخش|{{{2|مدتی کوتاه}}}|{{{1|مدتی کوتاه}}}}} '''تحت ویرایش عمده''' است. این برچسب برای جلوگیری از [[راهنما:تعارض ویرایشی|تعارض ویرایشی]] اینجا گذاشته شده‌است، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده می‌شود ویرایشی در این {{#ifeq:{{{1|}}}|بخش|بخش|صفحه}} انجام ندهید.<br>

<small>{{#if:{{{زمان|}}}|این پیام در {{{زمان|}}} اضافه شده است.|}} این صفحه آخرین‌بار در {{#time:H:i، j F Y|{{REVISIONTIMESTAMP}}}} ({{کوچک}}ساعت هماهنگ جهانی{{پایان کوچک}}) ({{Time ago|{{REVISIONTIMESTAMP}}}}) تغییر یافته‌است؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|action=history}} ویرایش نشده است]، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین می‌کنید.</small>

| [[رده:صفحه‌های سخت در دست ویرایش]]}}}}</includeonly>

<div class="wikiInfo">[[پرونده:ملائکه.jpg |جایگزین=ملائکه|بندانگشتی|ملائکه]]

|ملائکه (فرشتگان‌)

</div>

'''ملائکه''' مجموعه‌ای از [[مخلوقات]] [[خداوند]] هستند که بخشی از [[عالم غیب]] را تشکیل می‌دهند. نقش‌های مختلفی بر عهدة این موجودات نهاده شده پس بر این اساس رتبه‌بندی می‌شوند. تصویر روشن آنان را می‌توان از [[روایات اسلامی]] و [[آیات قرآن]] استخراج نمود.

=ملائکه (فرشته) از نظر لغوی و اصطلاحی=

ملائکه گرفته شده از تازی است، [[فرشتگان]] جمع ملک است؛ در اصل ملائک بود (تاء) را به جهت تأکید معنی جمع زیاد کرده اند. در اصطلاح [[فلاسفه]]، مراد از ملائکه عقول مجرده و نفوس فلکیه و ارواح مجرده اند که تصرف در عنصریات کنند. ملائکه الروحانیه، مراد ارواح مجرده است. و ملائکه الطباع الارضیه، مراد طبایع کلیه اند و ملائکه موکله، مراد عقول است. <ref>لغت نامه دهخدا، ذیل کلمه ملائکه</ref>

ملک (به فتح میم و لام) فرشته. جمع آن ملائکه است؛ اکثر علماء معتقدند که آن از الوک مشتق است و الوک به معنی رسالت است. <ref> قاموس قرآن، ذیل کلمه ملک</ref> در [[مفردات راغب]] آمده است <ref>المفردات فی غریب القرآن، ذیل کلمه ملک</ref> هر ملک ملائکه است و هر ملائکه ملک نیست؛ بلکه ملک او اشاره شده به سویش به قول «فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا؛ و آن‌ها که امور را تدبیر مى‏کنند!»، <ref>نازعات، 5</ref> «فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا؛ و سوگند به فرشتگانى که کارها را تقسیم مى‏کنند.»، <ref>ذاریات، 4</ref> «وَ النَّازِعَاتِ غَرْقًا؛ سوگند به فرشتگانى که (جان مجرمان را به شدّت از بدن‌هایشان) برمى‏کشند.» <ref>نازعات، 1</ref> و مانند آن.  

و از آن فرموده [[ملک الموت]] است: «وَ الْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا؛ فرشتگان در اطراف آسمان قرار می‌گیرند (و براى انجام مأموریت‌ها آماده مى‏شوند).»، <ref> الحاقه، 17</ref> «وَ مَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَکَیْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَ مَارُوتَ؛ و از آن چه بر دو فرشته بابل «هاروت» و «ماروت»، [[نازل]] شد پیروى کردند.» <ref> بقره، 102</ref> «قُلْ یَتَوَفَّاکُم مَّلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ؛ بگو: «فرشته مرگ که بر شما مأمور شده، ([[روح]]) شما را مى‏گیرد.» <ref>سجده، 11</ref>

در صحاح از [[کسائی]] نقل شده اصل ملک، مالک است از الوک به معنی [[رسالت]]، سپس لام به جای همزه آمده و ملائک شده و آن گاه همزه در اثر کثرت استعمال حذف شده و ملک گشته است و در وقت جمع، همزه را آورده و ملائکه گفته اند؛ بنابراین میم آن زائد است در مجمع از [[ابن کیسان]] نقل شده که اصل آن از ملک است؛ بنابراین، میم زائد نیست. به هر حال ملک به صورت مفرد و مثنی و جمع در حدود هشتاد بار در [[قرآن مجید]] آمده است و مراد از آن پیوسته فرشته و فرشتگان است و اگر آن از الوک باشد شاید بدین جهت است که هر یک از ملائکه رسالت و مأموریت به خصوصی دارند. <ref>قاموس قرآن، ذیل کلمه ملائکه</ref>

=ملائکه ساکنان عالم غیب=

ملائکه، ساکنان عالم غیب هستند و اهالی عالم [[غیب]] از دیدگان ما نهانند و ما مأمور و [[مکلّف]] به اعتقاد به وجود آنان. با مراجعه به آیات و روایات می‌بینیم تعدادی از ملائک به شکل [[انسان]] نمایان شده‌اند. در [[قرآن کریم]] <ref>سورة هود(11)، آیة 69 به بعد</ref> اشاره‌ای به ماجرای ورود ملائکه به منزل [[حضرت ابراهیم]]<ref>ر.ک:مقاله حضرت ابراهیم</ref>(ع) پیش از [[نزول]] عذاب بر [[قوم لوط]] شده که تفصیل ماجرا در روایتی از [[امام صادق(ع)]]<ref>ر.ک:مقاله امام صادق(ع)</ref> بیان شده و علاقه‌مندان می‌توانند به منابع آن مراجعه نمایند. <ref>بحار الأنوار ، ج 56، ص 256</ref>

از مجموع روایات چنین برداشت می‌شود که ظاهراً قابلیّت و امکان دیده شدن برای برخی از ملائکه مانند [[جبرائیل]]، [[میکائیل]] و [[عزرائیل]] و تعداد محدود دیگری قابل بررسی است و برای، برخی از شخصیّت‌ها و اولیای الهی، همانند [[رسول خدا(ص)]]، [[ائمه(ع)]] یا [[انبیا]] و [[رسل(ع)]] و برخی از عرفای بزرگ مانند مرحوم [[سید محمد حسین طباطبایی]] توانایی و امکان این وجود دارد که آنان را ببینند.

به عبارت دیگر نمی‌توان به طور یقین مدّعی شد همة مردم می‌توانند ملائکه را ببینند. البتّه می‌توان احتمال داد که بسیاری از مدّعیان ارتباط با ملائکه، در واقع با طایفة [[جن]] ارتباط برقرار کرده‌اند. نکتة بسیار مهمّی که در این باره باید مدّنظر داشته باشیم، این است که فرشتگان مأمور اجرای اوامر الهی هستند و هرکدام از آنان مأموریّت و وظیفة مشخّصی در جهان دارند.  

بر این اساس نمی‌توان این جملة برخی از بزرگان را که «[[فرشتگان]] نیز به استخدام [[ساحران]] در می‌آیند تا از امور غیبی خبر دهند»، پذیرفت. با استفاده از برخی روایات درمی‌یابیم که اساساً زمین و عالم مادّه، ظرفیّت تجسّم و شهود مادّی ملائک را ندارد؛ برای نمونه وقتی از [[امیرالمؤمنین]]<ref>ر.ک:مقاله امیرالمؤمنین</ref>(ع) دربارة قدرت [[خداوند]] و امکان ستایش او به نحو شایسته پرسیدند، عظمت خلقت را تنها با ذکر ویژگی برخی از ملائک چنین به تصویر کشیدند:

«خداوند تبارک و تعالی فرشتگانی دارد. بعضی به اندازه‌ای بزرگ که اگر یکی از آنان به زمین فرود آید از بس بزرگ است و از بس پر و بال دارد، زمین نمی‌تواند آن را در خود جا دهد. بعضی از آنها به اندازه‌ای تنومند و زیبا هستند که اگر همة جنّ و انس هم‌دست شوند، نمی‌توانند او را وصف کنند، بعضی از ملائکة الهی چنان است که هفتصد سال راه مسافت میان دو شانه یا مسافت پرّة گوشش است، بعضی از آنها با یکی از بال‌های خود می‌تواند همة افق را بپوشاند، به علاوه از بزرگی جسمش، بعضی از آنها به اندازه ای بلند قامتند که آسمان‌ها تا زیر ناف آنها است، بعضی از آنها بدون پایگاه، قدم در عمق هوای زیرین زمین نهاده و همة زمین ها تا زانوی او است، بعضی از آنها هم گروهی هستند که اگر همة دریاها را به پشت ناخن بزرگش بریزند، جا می‌دهد؛ بعضی هستند که اگر کشتی‌ها را در اشک چشمش بیندازند تا ابد سیر می‌کنند. «فَتَبارَکَ اللهُ أَحْسَنُ الْخالِقِینَ». <ref>الخصال، ج 2، ص 401</ref>

در قرآن کریم دربارة [[حضرت مریم(س)]] نیز آمده که:

«ملک در صورت انسان پیش مریم آمد. مریم ترسید که آن جوان شاید نظر سوئی به مریم دارد و گفت: من از تو به خدا پناه می‌برم. فرشته گفت: «إِنَّما أَنَا رَسُولُ رَبِّکِ لِأَهَبَ لَکِ غُلاماً زَکِیًّا». <ref>سورة مریم (19)، آیة 19</ref>

=ویژگی‌های ملائکه=

 

 

 

 

==علم==

 

 

 

 

 

یکی دیگر از ویژگی‌هایی که در آیات قرآن کریم برای طایفة ملائکه برشمرده شده، استکبار نورزیدن آنان از [[عبادت]] الهی است. <ref>سورة اعراف(7)، آیة 206</ref>

 

==بال و پر ملائکه==

 

در آیة اوّل سورة فاطر، قرآن کریم ملائکه را موجوداتی بالدار (اوّلی اجنّحه) توصیف کرده با تعداد بال‌های متفاوت که ظاهراً باید آن را ناشی از تفاوت خود ملائک بدانیم.

 

مشهور است که محلّ سکونت ملائکه آسمان است و قائلان این مطلب مشهور در میان طبقات مختلف اجتماعی قابل مشاهده‌اند. امّا بنا بر نوع مأموریّت و وظیفه‌ای که بر عهدة آنان نهاده شده است، آنان را در تمام نقاط عالم می‌توان مشاهده و حس کرد که با توجّه به تجرّد و عاری بودن از جسم مادّی تزاحمی با دیگر موجودات به وجود نخواهند آورد و جنس حضور آنان با حضور ساکنان عالم مادّه متفاوت است.  

به عبارت دیگر در آسمان، زمین، دریا و عیان و نهان عالم، فرشتگان به انجام تکالیف خود مشغولند. [[امام سجّاد(ع)]] در فرازی از دعای سوم [[صحیفه سجادیه]]<ref>ر.ک:مقاله صحیفه سجادیه</ref> به تفصیل از اصناف ملائکه سخن گفته‌اند. در این دعا به خوبی می‌توان مأموریّت‌ها و موقعیّت‌های مختلف ملائک را در عالم هستی مشاهده کرد.  

=پانویس=

{{پانویس|2}}

[[رده: فرشتگان ]]

[[رده:اصطلاحات قرآنی ]]

[[رده:عالم غیب]]