۸٬۲۰۰
ویرایش
حلال: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
در روایتی که از امام صادق(ع) نقل شده، فراگیری یک حدیث درباره حلال و حرام از شخص راستگو، از دنیا و طلا و نقره‌های آن برتر دانسته شده است.[۶] | در روایتی که از امام صادق(ع) نقل شده، فراگیری یک حدیث درباره حلال و حرام از شخص راستگو، از دنیا و طلا و نقره‌های آن برتر دانسته شده است.[۶] | ||
=اقسام حلال= | |||
فقها حلال را به دو قسم تقسیم کرده‌اند: | |||
۱. فعلی که عاری از هر مصلحت و مفسده‌ای باشد، مانند برخی حرکات بدنی و یا برخی گفتارها. | |||
۲. فعلی که مصلحت ملزمه با مفسده ملزمه، یا مصلحت غیر ملزمه با مفسده غیر ملزمه در آن جمع باشد؛ به گونه‌ای که هیچ کدام بر دیگری ترجیح نداشته باشد. | |||
قسم اوّل را حلال لااقتضایی (حلال بدون اقتضا) و قسم دوم را حلال اقتضایی گویند. | |||
=تفاوت با مباح= | =تفاوت با مباح= | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۷: | ||
حلال در فقه مقابل حرام به‌کار می‌رود و شامل امور غیرحرام مانند: واجب، مستحب، مکروه و مباح نیز می‌شود.[۹] از این‌رو حلال عام‌تر از مباح است؛ یعنی هر مباحی حلال است ولی هر حلالی مباح نیست. مانند: مکروه که حلال است اما مباح نیست.[۱۰] | حلال در فقه مقابل حرام به‌کار می‌رود و شامل امور غیرحرام مانند: واجب، مستحب، مکروه و مباح نیز می‌شود.[۹] از این‌رو حلال عام‌تر از مباح است؛ یعنی هر مباحی حلال است ولی هر حلالی مباح نیست. مانند: مکروه که حلال است اما مباح نیست.[۱۰] | ||
مباح از احکام تکلیفی است و به طور مستقیم به افعال مکلفان تعلق می‌گیرد؛[۱۱] اما حلال از احکام وضعی است و به وجودات خارجی تعلق می‌گیرد.[۱۲] | مباح از احکام تکلیفی است و به طور مستقیم به افعال مکلفان تعلق می‌گیرد؛[۱۱] اما حلال از احکام وضعی است و به وجودات خارجی تعلق می‌گیرد.[۱۲] | ||
حلال به‌معنای باز کردن گره تحریم و رفع ممنوعیت است؛ در حالی‌که مباح به‌معنای توسعه در فعل، از جهت انجام و ترک است.[۱۳] | حلال به‌معنای باز کردن گره تحریم و رفع ممنوعیت است؛ در حالی‌که مباح به‌معنای توسعه در فعل، از جهت انجام و ترک است.[۱۳] | ||