۸٬۲۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
مؤمن کسی است که به | '''مؤمن''' کسی است که به چیزی دل خوش باشد و به پشتوانه آن چیز، ترس و واهمه ای در دلش راه نیابد. | ||
=تعریف مؤمن= | =تعریف مؤمن= | ||
""مؤمن"" اسم فاعل از واژۀ ایمان و از مادّۀ امن است ""اَمْن"" عبارت است از آرامش و رفعِ ترس و نگرانی، و ایمان عبارت است از خود یا دیگری را در امنیت و آرامش قرار دادن. پس مؤمن یعنی مطمئِنّ، آمَنَ باللهِ؛ یعنی برای او اطمینان و آرامش نسبت به خدای متعال حاصل شد. <ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref> | ""مؤمن"" اسم فاعل از واژۀ [[ایمان]] و از مادّۀ امن است ""اَمْن"" عبارت است از آرامش و رفعِ ترس و نگرانی، و ایمان عبارت است از خود یا دیگری را در امنیت و آرامش قرار دادن. پس مؤمن یعنی مطمئِنّ، آمَنَ باللهِ؛ یعنی برای او اطمینان و آرامش نسبت به [[خدای متعال]] حاصل شد. <ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref> | ||
=متعدی شدن مؤمن با «ل» و «یاء»= | =متعدی شدن مؤمن با «ل» و «یاء»= | ||
واژۀ ""آمن"" اگر با «ل» متعدّی شود به معنای تصدیق است و اگر با «یاء» متعدّی شود به معنای اصطلاحی خواهد بود. | واژۀ ""آمن"" اگر با «ل» متعدّی شود به معنای تصدیق است و اگر با «یاء» متعدّی شود به معنای اصطلاحی خواهد بود. | ||
«...یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ...»<ref>توبه/سوره۹، آیه۶۱. </ref> «...پیامبر به خدا ایمان دارد و مؤمنان را تصدیق میکند...». <ref>واژه شناسی قرآن مجید، همایی، غلامعلی، ص۹۹.</ref> | «...یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ...»<ref>توبه/سوره۹، آیه۶۱. </ref> «... [[پیامبر]] به خدا ایمان دارد و [[مؤمنان]] را تصدیق میکند...». <ref>واژه شناسی قرآن مجید، همایی، غلامعلی، ص۹۹.</ref> | ||
=مؤمن در اصطلاح قرآنی= | =مؤمن در اصطلاح قرآنی= | ||
مؤمن به کسی گفته میشود که خدا، فرشتگان، فرستادگان الهی، کتابهای آسمانی و روز قیامت (آخرت) و غیب را پذیرفته باشد.<ref>المفردات فی غریب القرآن، مادّۀ «أمن»، ص۲۶. </ref> | مؤمن به کسی گفته میشود که خدا، فرشتگان، فرستادگان الهی، کتابهای آسمانی و روز [[قیامت]] (آخرت) و غیب را پذیرفته باشد.<ref>المفردات فی غریب القرآن، مادّۀ «أمن»، ص۲۶. </ref> | ||
قرآن کریم میفرماید: | قرآن کریم میفرماید: | ||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
در بسیاری از آیات قرآن، ایمان و عمل صالح با هم ذکر شدهاند: | در بسیاری از آیات قرآن، ایمان و عمل صالح با هم ذکر شدهاند: | ||
«وَ بَشِّرِ الَّذِین آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ...»<ref>بقره/سوره۲، آیه۲۵. | «وَ بَشِّرِ الَّذِین آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ...»<ref>بقره/سوره۲، آیه۲۵.</ref> «به کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند، بشارت ده...». | ||
و در جایی که هر یک به تنهایی آمده باید آنرا تقیید کرد و عمل صالح در فرهنگ قرآن، عملی است که مطابق با یکی از منابع دین باشد، عبارت «الّذین آمنوا» حاکی از حسن فاعلی <ref>تفسیر تسنیم، ج۲، ص۴۷۲.</ref> | و در جایی که هر یک به تنهایی آمده باید آنرا تقیید کرد و عمل صالح در فرهنگ قرآن، عملی است که مطابق با یکی از منابع دین باشد، عبارت «الّذین آمنوا» حاکی از حسن فاعلی <ref>تفسیر تسنیم، ج۲، ص۴۷۲.</ref> | ||
و «عَمِلوا الصالحاتِ...» بیانگر حسن فعلی است یعنی بشارت به بهشت ویژه کسانی است که افزون بر اعتقاد به مبدأ و معاد و سایر اصول دین دارای عمل صالح نیز باشند.<ref>مجمع البیان، ج۱، ص۱۲۲. </ref> | و «عَمِلوا الصالحاتِ...» بیانگر حسن فعلی است یعنی بشارت به بهشت ویژه کسانی است که افزون بر اعتقاد به مبدأ و [[معاد]] و سایر [[اصول دین]] دارای عمل صالح نیز باشند.<ref>مجمع البیان، ج۱، ص۱۲۲. </ref> | ||
و در حدیثی از امام رضا (ع) آمده است: | و در حدیثی از امام رضا (ع) آمده است: |