confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
حوا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[خداوند]] وی را به عنوان نخستین زن پاک سرشت و پاکدامن از طینت ویژه ای می آفریند. برخلاف تحریفات وارده بر [[کتب عهدین]] که همراه با داستان سرایی حوا را محل حلول [[شیطان]] و یا عامل فریب [[آدم]](ع) معرفی می کنند، قرآن برای او شان و منزلت والایی قرار می دهد. شایان ذکر است بدانیم؛ اول کسی که در روی زمین نساجی کرد، [[حضرت آدم]] و حوا بودند، و اول مردی که جبه بافته شده پوشید، جناب آدم بود. و اول زنی که پیراهن و خمار پوشید، جناب حوا بود و هر دو از پشم گوسفند بود. | [[خداوند]] وی را به عنوان نخستین زن پاک سرشت و پاکدامن از طینت ویژه ای می آفریند. برخلاف تحریفات وارده بر [[کتب عهدین]] که همراه با داستان سرایی حوا را محل حلول [[شیطان]] و یا عامل فریب [[آدم]](ع) معرفی می کنند، قرآن برای او شان و منزلت والایی قرار می دهد. شایان ذکر است بدانیم؛ اول کسی که در روی زمین نساجی کرد، [[حضرت آدم]] و حوا بودند، و اول مردی که جبه بافته شده پوشید، جناب آدم بود. و اول زنی که پیراهن و خمار پوشید، جناب حوا بود و هر دو از پشم گوسفند بود. | ||
=حضرت حوا چگونه خلق شد= | |||
«خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها<ref>سوره زمرآیه ۶</ref> او شما را از یك نفس آفرید، و همسرش را از (باقیمانده گِل) او خلق كرد.» | |||
تـعـبـیر به (ثم جعل منها زوجها) در واقع اشاره به این است که خدا [[آدم]] را آفرید سپس همسرش را از باقیمانده گل او خلق کرد. روى ایـن حـسـاب آفـریـنـش (حـوا) بـعـد از آفـریـنـش (آدم ) بـوده اسـت و قبل از آفرینش فرزندان آدم . و آفرینش همسر آدم از اجزاى وجود خود آدم نبوده بـلکـه از بـاقـیـمـانـده گـل او صـورت گـرفـته است ، چنانکه در [[روایات اسلامى]] به آن تصریح شده، و اما روایتى که مى گوید (حوا) از آخرین دنده چپ آدم آفریده شده است سـخـن بـى اسـاسـى اسـت کـه از بعضى از روایات اسرائیلى گرفته شده، و هماهنگ با مـطلبى است که در فصل دوم از (سفر تکوین ) تورات تحریف یافته کنونى آمده است، و از ایـن گـذشـتـه بـر خـلاف مـشـاهـده و حـس مـى بـاشـد زیرا طبق این روایت یک دنده آدم بـرداشـتـه شـد و از آن حوا آفریده گشت، و لذا مردان یک دنده در طرف چپ کمتر دارند در حـالى که مى دانیم هیچ تفاوتى میان تعداد دنده هاى مرد و زن وجود ندارد و این تفاوت یک افسانه بیش نیست. <ref>تفسیر نمونه؛ آیت الله مکارم شیرازی؛ج۱۹ص۳۸۰</ref> | |||
[[عمرو بن ابی مقدام]] می‌گوید: از [[امام باقر (ع)]] پرسیدم: «[[خداوند]] حوّا را از چه چیز آفرید؟» امام باقر(ع) فرمود: «مردم در این مورد چه می‌گویند؟» گفتم: «می‌گویند خداوند حوّا را از یكی از دنده‌های آدم (ع) آفرید». فرمود: «آنها [[دروغ]] می‌گویند، آیا خداوند ناتوان است كه حوّا را از غیر دندة آدم بیافریند؟» گفتم: «فدایت گردم ای پسر [[رسول خدا]]! پس خداوند حوّا را از چه چیز آفرید؟ امام باقر(ع) فرمود: «پدرم از پدرانش نقل كرد كه رسول خدا (ص) فرمود: خداوند متعال مقداری از گِل را گرفت و آن را با دست قدرتش درهم آمیخت، و از آن گِل، آدم (ع) را آفرید، و سپس از آن گل مقداری اضافه آمد، خداوند از آن اضافی، حوّا (ع) را آفرید.» <ref>تفسیر نور الثقلین، ج ۱، ص ۴۳۰</ref> | |||
و درباره محل [[هبوط]] آن دو باید گفت که عده ای آن را، کوه سراندیب([[سیلان]] یا [[سری لانکا]]) در جنوب [[هندوستان]] به عنوان [[محل هبوط]] و اقامتگاه اولیه آدم (ع) ذکر کرده‌اند. <ref>مجله الهلال، سال ۱۳۵۲، شماره ۷، ص ۹۶۴</ref> در این جزیره کوهی است که پرتغالی ها آن را کوه آدم نامیده‌اند و گفته می‌شود در آن کوه جای پای آدم است. ارتفاع این کوه ۷۴۲۰ پاست. می‌گویند گیاهی که در این جزیره می‌روید از برگ‌هایی است که آدم با خود از بهشت حمل کرد. <ref>تاریخ طبری، ج ۱، ص ۱۲۱ ـ ۱۲۵ ، ۱۲۶</ref> [[مسلمانان]]، [[مسیحیان]] و [[بودائیان]] به [[زیارت]] جای پای آدم که بر روی سنگی بر فراز کوه آدم حک شده، می‌روند. <ref>رحله ابن بطوطه، ج ۴، ص ۱۸۱ ـ ۱۸۲</ref> | |||
منشاء این فکر که محل فرود آدم در جنوب هندوستان بوده، پندار بعضی از مفسران بر اساس آنچه در سِفر پیدایش تورات آمده است،می‌باشد.که در [[بهشت]] آدم چهار نهر جریان داشته که نخستین آن [[فیشون]] می‌باشد، فکر کرده‌اند رود نیشون نهر [[هند]] است و بهشت عدن در هندوستان و آدم و حوّا پس از خروج از هندوستان به جنوب جزیره سراندیب(سیلان) هبوط کرده‌اند. | |||
اما مطابق [[روایات]] معتبر اسلامی، هبوط آنها در [[مکه]] بوده است: آدم و حوا(ع) وقتی که از بهشت اخراج شدند، در سرزمین مکه فرود آمدند، حضرت آدم (ع) بر [[کوه صفا]] در کنار [[کعبه]]، هبوط کرد و در آنجا سکونت گزید، از این رو آن کوه را صفا گویند که آدم(ع) [[صفی الله]] (برگزیده خدا) در آنجا وارد شد و حضرت حوا(ع) بر روی [[کوه مروه]] (که نزدیک کوه صفا است) فرود آمد و در آنجا سکومت گزید. آن کوه را از این رو مروه گویند که مرئه (یعنی زن که منظور حوا (ع) باشد) در آن سکونت نمود. آدم(ع) چهل شبانه روز به [[سجده]] پرداخت و از فراق بهشت گریه کرد. <ref>علل الشرایع: ص ۴۹۱ – کافی: ج ۶، ص ۵۱۳- نورالثقلین: ج ۱، ص ۶۱</ref> | |||
=حضرت حوّاء در [[قرآن کریم]]= | =حضرت حوّاء در [[قرآن کریم]]= | ||
| خط ۹۶: | خط ۱۱۰: | ||
[[رده:]] | [[رده:]] | ||
[[رده:]] | [[رده:]] | ||
[۶]. رحله ابن بطوطه، ج ۴، ص ۱۸۱ ـ ۱۸۲. | |||
[۷]. علل الشرایع: ص ۴۹۱ – کافی: ج ۶، ص ۵۱۳- نورالثقلین: ج ۱، ص ۶۱ | |||