پرش به محتوا

شیخ عباس قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

۳٬۰۷۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۹ اوت ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸۶: خط ۸۶:


وی چهار سال در محضر محدّث نوری بود و در این چهار سال تلاش و کوشش او به حدّی رسید که جزو شاگردان طراز اول استاد به شمار رفت. سپس در سال 1322 قمری به قم بازگشت و مشغول تألیف و تدریس و وعظ و ارشاد مردم شد و تا سال 1329 قمری در این شهر مذهبی اقامت داشت. در این ایام عازم [[بیت الله الحرام]] شد و پس از مراجعت از [[زیارت]] [[خانه خدا]] همچنان در قم سکونت داشت. در سال 1332 قمری بنا به عللی -مخصوصاً به موجب تنگدستی- به [[مشهد]] مقدّس مهاجرت کرد و در آنجا سکونت گزید. <ref>تاریخ قم، 274</ref>
وی چهار سال در محضر محدّث نوری بود و در این چهار سال تلاش و کوشش او به حدّی رسید که جزو شاگردان طراز اول استاد به شمار رفت. سپس در سال 1322 قمری به قم بازگشت و مشغول تألیف و تدریس و وعظ و ارشاد مردم شد و تا سال 1329 قمری در این شهر مذهبی اقامت داشت. در این ایام عازم [[بیت الله الحرام]] شد و پس از مراجعت از [[زیارت]] [[خانه خدا]] همچنان در قم سکونت داشت. در سال 1332 قمری بنا به عللی -مخصوصاً به موجب تنگدستی- به [[مشهد]] مقدّس مهاجرت کرد و در آنجا سکونت گزید. <ref>تاریخ قم، 274</ref>
=نکاتی از ویژگی های اخلاقی شیخ=
شیخ عباس قمی در زمان خود یکی از مربّیان بزرگ و معلّمان [[اخلاق اسلامی]] در میان مردم و [[حوزه‎ های علمیه]] شناخته می ‎شده و در کلیه اخلاق حسنه و ملکات فاضله انسانى برجسته بود. در مسیری که می‎ رفت اگر کوچک ترین شبهه ‎ای در دلش رخنه می‎ کرد که قدمش برای خدا نیست یا وسوسه ‎ای قلبش را می‎ لرزاند بدون هیچ تأمل، از آنجا باز می ‎گشت.
یکى از ویژگى‏ هاى اخلاقى ایشان این بود که علاقه زیادی به مطالعه و نوشتن داشته است. هم ‏درس و هم ‏دوره ‏اش [[آیت اللَّه شیخ آقا بزرگ تهرانى]]، در بارۀ او مى ‏نویسد: «... او پیوسته سرگرم کار بود، عشق شدید به نوشتن، بحث و تحقیق داشت. هیچ چیز او را از این شوق و عشق منصرف نمى‏ کرد و مانعى در این راه‏ نمى‏ شناخت».
یکى دیگر از خصلت ‏هاى پسندیده آن مرحوم پاى‏بندى به [[نماز شب]] و [[شب زنده دارى]] و قرائت قرآن و تلاوت ادعیه و اوراد و [[اذکار مأثور]]، از [[ائمه معصومین (ع)]] بود و در این مورد فرزند بزرگش مى‏گوید: «تا آنجا که من به خاطر دارم بیدارى آخر شب از آن مرحوم فوت نشد، حتى در سفرها» او مانند [[شیخ طوسی]] که نخست خود به [[مصباح المتهجد]] عمل کرد، قبل از دیگران خود به مفاتیح الجنان عمل مى‏ کرد.
یکى دیگر از ملکات روحى و سجایاى اخلاقى آن مرحوم، تواضع بسیار و همه جانبه‏ اى بود که از خود نشان مى ‏داد، در خانه و مدرسه و خیابان، هر کس را که مى ‏دیدند خاصه علما و از بین آنان بیشتر به کسانى که با [[حدیث]] و اخبار [[اهل بیت]](ع) سر و کار داشتند فروتنى مى ‏نمود و هیچ گاه در مجالسى که وارد مى‏ شد در صدر مجلس نمى‏ نشست و هرگز خود را بر دیگران مقدم نمى ‏داشت. آثار صدق و صفا از رخسار و رفتار وى هویدا بود. <ref>بخش ویژگی های اخلاقی این مقاله، برگرفته شده از:  مجله نورعلم، دوره دوم، شماره دوم، شماره مسلسل 14، با عنوان: «نجوم امت» (11): آیة اللّه حاج شیخ عباس قمى (رحمه الله) با اضافات و اصلاحات‏، ص 24- 27. ر.ک: مرکز کامپیوتری اسلامی نور، نرم افزار محدث قمی، شناخت نامه محدث قمی، ص 24- 27</ref>


=آثار و تألیفات شیخ عباس قمی=
=آثار و تألیفات شیخ عباس قمی=
confirmed، مدیران
۳۷٬۴۰۴

ویرایش