confirmed، مدیران
۳۷٬۳۵۲
ویرایش
عمرو بن عاص: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
پس از مرگ عمر چند سالی همچنان حاکم مصر بود. سپس [[عثمان بن عفان]] او را بر کنار کرد و [[عبدالله بن سعد بن ابی سرح]] را بر حکومت مصر گماشت. عمرو عاص به [[مدینه]] آمد و همان جا بود و هنگام شورش مردم علیه عثمان به [[شام]] رفت و در مزرعه خود به نام سبع که در فلسطین بود اقامت کرد. <ref>الطبقات الکبری/ترجمه، ج۷، ص۵۰۱</ref> عمرو عاص در این هنگام با اقامت در این مزرعه به اصطلاح خود از [[فتنه]] و آشوب کناره گرفته بود. <ref> اخبارالطوال/ترجمه، ص۱۹۵</ref> | پس از مرگ عمر چند سالی همچنان حاکم مصر بود. سپس [[عثمان بن عفان]] او را بر کنار کرد و [[عبدالله بن سعد بن ابی سرح]] را بر حکومت مصر گماشت. عمرو عاص به [[مدینه]] آمد و همان جا بود و هنگام شورش مردم علیه عثمان به [[شام]] رفت و در مزرعه خود به نام سبع که در فلسطین بود اقامت کرد. <ref>الطبقات الکبری/ترجمه، ج۷، ص۵۰۱</ref> عمرو عاص در این هنگام با اقامت در این مزرعه به اصطلاح خود از [[فتنه]] و آشوب کناره گرفته بود. <ref> اخبارالطوال/ترجمه، ص۱۹۵</ref> | ||
=کشف عورت کردن عمرو بن عاص= | |||
در جنگ صفین آن گاه که شدت نبرد و فشار جنگ ، عرصه را بر شامیان تنگ ساخته بود ، آتش افروزان براى ساکت کردن دیگران ناچار شدند خود نیز به میدان گام نهند تا زبان مخالفان را کوتاه سازند. در همین راستا عمروعاص وارد میدان نبرد شد و [[امام علی]] براو حمله کرد. | |||
در مورد شرکت او در جنگ تن به تن با [[امام علی (ع)]] گفته‌اند: او دشمنى داشت به نام [[حارث بن نصر]] که گرچه هر دو شاگرد یک مکتب بودند، اما بدخواه یکدیگر به شمار می رفتند. حارث از عمرو انتقاد کرد که چرا وى در مبارزه با [[على]] شرکت نمی‌کند و تنها شعار می‌‌‌‌دهد! انتقاد او میان [[سپاه شام]] منتشر شد و عمرو ناچار گردید براى یک بار هم که شده، در میدان نبرد با [[امام]] روبه رو شود. | |||
وقتى با امام مواجه شد، [[حضرت]] به او مهلت نداد و با فشار نیزه او را نقش زمین کرد. عمرو که از جوانمردى امام آگاه بود، فوراً با کشف عورت، حضرت را از تعقیب خود منصرف کرد و امام چشم خود را فرو بست و از او روى برگردانید. <ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج6، ص 313؛ سید حسن امین، اعیان الشیعه، ج2، ص 276؛ جعفر سبحانی، فروغ ولایت ، ص 571؛ بحارالأنوار ، ج 32، ص 512</ref> چون حیا و عفت حضرت اجازه نمی داد به عورت دیگران نگاه کند، که گویای اهتمام حضرت به امور ارزشی و اخلاقی است. | |||
[[عبدالفتاح عبدالمقصود]] که یک نویسندة [[سنى مذهب]] است، در زمینة انصراف امام از کشتن عمروعاص می نویسد : «امام حاضر نشد دست‌هاى خود را به خون پیاده ی بى سلاح افتاده‌اى بیالاید و از روى کرامت و عفت او را رها کرد». <ref> امام علی بن ابی طالب، ج4، ص 399</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||