سید محسن امین: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان = سید محسن امین

| تصویر = سید محسن امین.jpg

| نام = سید محسن بن سید عبدالکریم امین عامِلی

| نام‌های دیگر =

| سال تولد = ۱۲۸۴ ق

| تاریخ تولد =

| محل تولد = [[لبنان]]

| سال درگذشت = ۱۳۷۱ ق

| تاریخ درگذشت = ۴ [[رجب]]

| محل درگذشت = [[سوریه]]

| استادان = {{فهرست جعبه عمودی| [[آخوند خراسانی]]| [[رضا همدانی]]| سید احمد کربلایی| شیخ محمدطه نجف }}

| شاگردان = {{فهرست جعبه افقی| سید مهدی ابن سید حسن آل ابراهیم حسینی عاملی ‏| شیخ منیر عسیران ‏| سید مهدی حسینی عاملی ‏|شیخ منیر عسیران ‏| شیخ علی جمال دمشقی}}

| دین = [[اسلام]]

| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]

| آثار = {{فهرست جعبه افقی|[[اعیان الشیعه (کتاب)|اعیان الشیعه]] | حق‌ الیقین‌ فی‌ لزوم‌ التألیف‌ بین‌ المسلمین‌| کشف‌ الارتیاب فی اتباع محمد بن عبدالوهاب| تاریخ جبل عامل| حاشیه بر عروة الوثقی| حذف القتول عن علم الاصول| لواعج الاشجان فی مقتل الحسین }}

| فعالیت‌ها =

| وبگاه =

}}

'''سیدمحسن امین''' از جمله مفاخر بزرگ اسلامی است که بسیاری از منابع بزرگ دینی وامدار تلاش‌های وی در عرصه تهیه آثار بزرگ در زمینه نگارش تاریخی و عقیدتی هستند.

خاندان امین در گذشته‏‌های دور قبیله «قشاقش» یا «قشاقیش» شهرت داشت. در روستای شقراء، تابع بخش هونین دیده به دنیا گشود. و در حله ([[سوریه]]) روزگار می‏‌گذراند. دست سرنوشت آنان را به [[جبل‏ عامل]] ([[لبنان]]) کوچاند. خاندانی که از وابستگان [[اهل بیت|اهل‏‌بیت پیامبر (علیه‌السلام)]] به شمار می‏‌آمد و نسب خود را به [[علی بن الحسین (زین العابدین)|امام علی بن الحسین (علیه‌السلام)]] می‏‌رساند.  

از علما و فقهای نامدار [[مذهب شیعه|شیعه]] در قرن چهاردهم هجری و از شاگردان [[آخوند خراسانی]] بود. وی فعالیت‌های مهمی در روشنگری اسلامی و ایجاد [[وحدت]] بین [[مسلمان|مسلمانان]] انجام داده است. کتاب ده جلدی [[اعیان الشیعه (کتاب)|اعیان الشیعه]] از آثار معروف اوست.  

== آشنایی مختصر با علامه سید محسن امین ==

اصالت این خانواده از حله [[عراق]] بوده‌اند که در قرن دوازدهم هجری به [[جبل عامل]] هجرت کردند و قریه «شقراء» ـ از توابع هونین ـ را مسکن دایمی خویش قرار دادند.

اشتهار این خاندان به آل امین به خاطر نبوغ سید محمد امین، فرزند سید موسی بن سید حیدر فرزند سید احمد بن سید ابراهیم است.

پدر بزرگوارش سید عبدالکریم فرزند سید علی بن محمد است که درباره او در اعیان الشیعه می‌خوانیم:‌ «فکان تقیاً نقیاصالحاً صوّاما قواما طیب السریرة بکّاءأ من خشیة الله تعالی»

مادرش، دختر عالم صالح شیخ محمد حسین فلحة میسی است که درباره او در اعیان الشیعه آمده است: «و کانت من فضلیات النساء عاقلة صالحة ذکیة مدبرة, عابدة مواظبة علی الاوارد و الادعیة<ref>السید محسن الامین، ص7</ref>.»

سید محسن امین در حدود سال 1284 هـ .ق متولد شد <ref> بعضی از منابع 1282 ذکر کرده‌اند که غلط است</ref> و در هفت سالگی [[قرآن]] و خط آموخت و پس از آن به [[نحو]] و [[صرف]] و [[منطق]] و [[معانی بیان]] پرداخت و در مدارس جبل عامل تحصیل کرد و از محضر مرحوم [[موسی شراره|شیخ موسی شراره]] بهره برد. و از همان دوران صباوت آثار بلوغ فکری و نبوغ علمی در او محسوس بود.

آن بزرگوار در سال 1308 برای ادامه تحصیل به [[نجف اشرف]] هجرت کرد و پس از اتمام سطح از محضر علامه مدقق استاد [[محمد طه نجف|شیخ محمد طه نجف]] و [[فقیه]] محقق [[رضا همدانی|حاج آقا رضا همدانی]] <big>مؤلف کتاب بسیار ارجمند مصباح الفقیه</big> و استاد الاساتید آخوند ملا‌محمد کاظم خراسانی و استاد شیخ [[محمد‌ باقر نجم آبادی تهرانی|محمد‌باقر نجم آبادی تهرانی]] و استاد توانا [[شریعت اصفهانی]] بهره گرفت<ref>

</ref>.

== شخصیت علمی سید محسن امین ==

دوره کامل [[خارج اصول]] را نزد آخوند محمدکاظم خراسانی (صاحب کفایـۂ) گذراند. <ref>جمعی از پژوهش‌گران، گلشن ابرار، معروف، ۱۳۸۲ش</ref> سال‌های زندگی سید محسن در نجف، سال‌های سختی بود. او طلبه تهی‌دستی بود و حتی نان خود را از نیک‌مردی به نام حاج احمد نسیه می‌کرد، ولی پاک‌دلی و اخلاص در دانش‌اندوزی را با هیچ ثروتی عوض نمی‌کرد. به همین دلیل هنگامی که برخی از آشنایان از وی خواستند تا در درس استادی که توانایی مادی بالایی داشت، حضور یابد، بی‌درنگ گفت: هرچند آن استاد دانشوری گرانقدر است، ولی نمی‌توانم خود را راضی کرده، در درسی حاضر شوم که بهره‌مندی از ثروت استاد می‌تواند یکی از انگیزه‌های آن شمرده شود.<ref> جمعی از پژوهش‌گران، گلشن ابرار، ج۲، ص۶۱۰٫</ref>

چیزی نگذشت که سید محسن امین در [[حوزه علمیه نجف]] در ردیف علما و دانشمندان صاحب‌اندیشه قرار گرفت و خود کرسی درسی به راه انداخت و شاگردان زیادی را مجذوب خود ساخت. او در [[حوزه علميه نجف اشرف|حوزه نجف]] از جمله مفاخر [[مذهب شیعه|شیعه]] به شمار می‌آمد. سید محسن، پس از اتمام تحصیلات در اواخر جمادی‌الثانی سال ۱۳۱۹هـ .ق بعد از ده سال و نیم اقامت در نجف در حالی که ۳۵ سال از عمرش می‌گذشت، به درخواست مردم [[لبنان]] و [[سوریه]] رهسپار [[شام]] گردید. <ref> جمعی از پژوهش‌گران، گلشن ابرار، ج۲، ص ۱۰۰</ref>

دوران زندگی ثمربخش امین که بیش از پنجاه سال به طول انجامید، در [[دمشق]] که وطن دوم او به شمار می‌آمد، سپری شد. علامه سید محسن امین پس از بازگشت به سوریه و لبنان دریافت که درد [[مذهب شیعه|شیعه]] تنها جهل و فقر است. از این‌رو با این دو عامل بدبختی به مبارزه برخاست و جامعه خود را برای مقامی که شایسته آن بود مهیا ساخت. <ref>سید محسن امین، اعیان الشیعـۂ، ترجمه کمال موسوی، ج۱، ص۶٫</ref>

سید محسن امین به علت شبهه‌پراکنی‌ای که بعد از حرکت اصلاحی او برای اصلاح مراسم عزاداری امام حسین (علیه‌السلام) درباره او در نجف مطرح شده بود، تصمیم گرفت به آن دیار سفر کند. خبر حرکت محسن امین به سوی نجف همه‌جا پخش شد و آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی <ref>سید محسن امین درباره او می‌گوید: در سال ۱۳۵۲هـ .ق که به عراق سفر کردم، او را مورد ارزیابی قرار دادم. دیدم مردی است دارای فکری بزرگ که میدان اندیشه‌اش وسیع است. در علم و فقه بسیار وسعت‌نظر دارد. دورنگر است و ژرف اندیش. (گلشن ابرار، ج۲، ص۵۸۸)</ref> مرجع بزرگ [[شیعیان]] با صدور اعلامیه‌ای علما و مردم را به استقبال از سید محسن امین دعوت کرد. مردم نیز در آن روز چنان استقبالی از او کردند که در تاریخ نجف نظیر نداشت. <ref> در این خیرمقدم گویی علاوه بر علما، فضلا، تجار و اقشار مختلف مردم، شیخ کلو الحبیب نیز که در خط مقدم مخالفان او بود، با پای خویش به استقبال آمد و دست علامه امین را بوسید و خطاب به او گفت: خداوند لعنت کند کسانی را که مرا گمراه کردند. این چهره نورانی توست که مالامال از ایمان است. مرا به خاطر سوء‌ظنی که پیدا کرده بودم، ببخش. (اندیشه تقریب، شماره ۷، ص۱۰۳)</ref> علمای نجف در تکریم و تجلیل از مقام شامخ علاّمه امین، از هیچ کوششی فروگذار نکردند و مدت‌ها به برکت قدوم وی ولیمه دادند. <ref>رحیم ابوالحسن، اندیشه تقریب، شماره۷، ص۱۰۴٫</ref> این‌گونه برخورد، نشان‌دهنده جایگاه والای علمی سید محسن امین است.

به همین دلیل به تألیف کتاب‌های درسی در سطوح مختلف همت گماشت. او همچنین کتاب‌ها و مقالات بسیاری در زمینه‌های مختلف از جمله [[وحدت اسلامی|وحدت مذاهب]]، به رشته تحریر درآورد که شأن شیعه را در جامعه اسلامی سوریه و لبنان بالا برد و تا حد زیادی سوء تفاهم‌ها را برطرف نمود و بین مذاهب مسلمان، آشتی و وحدت برقرار ساخت تا جایی که شیعه و سنی او را به رهبری پذیرفتند. <ref>او برای اینکه نشان دهد میان شیعه و سنی فاصله‌ای نیست، در مدرسه علویه، که خود بنا نهاده بود از استادان شیعه و سنی یکسان بهره می‌برد. وحدت در این مدرسه چنان بود که علی قضمانی (دانش‌آموز اهل‌سنت) به عنوان مؤذن انتخاب شده هر روز به روش برادران اهل‌سنت در مدرسه اذان می‌گفت. روزی یکی از برادران اهل‌سنت نزدش شتافته، گفت: می‌خواهم شیعه شوم. سید فرمود فرقی میان شیعه و سنی نیست. هر وقت خواستی می‌توانی به فتوای مجتهدان شیعه عمل کنی. مرد همچنان از سید می‌خواست او را شیعه کند. سید امین نگاهی مهرآمیز به وی افکند و فرمود: بگو: لا اله الا الله، محمد۶ رسول الله. چون این مرد این کلمات را بر زبان آورد، سید فرمود اینک شیعه جعفری شدی. (گلشن ابرار، ج۲، ص۶۱۵)</ref> استاد وجیه بیضون می‌نویسد: «اگر جهان اسلام و عرب به تعداد انگشتان دست همانند او داشتند، سخنش (در جهان اسلام) برتر و پرچمش در اهتزاز می‌بود». <ref>سید محسن امین، شرح وصال، ترجمه المجالس السنیـۂ، ص۱۹٫</ref>

* سید حسن فرزند عمویش سید محمود؛

* سید مهدی ابن سید حسن آل ابراهیم حسینی عاملی؛

* شیخ منیر عسیران؛

* سید امین ابن سید علی احمد حسینی عاملی؛

* شیخ علی بن شیخ محمد مروه عاملی حداثی؛

* شیخ عبداللطیف شبلی ناصر عاملی حداثی؛

* استاد ادیب تقی دمشقی؛

* شیخ مصطفی خلیل صوری؛

* شیخ علی صوری؛

* شیخ حسین سمرو حمّصی غوری؛

* شیخ علی شمیع حمصی غوری؛

* شیخ علی جمال دمشقی<ref>امین، اعیان الشیعه، ج ۱۰، ص۳۷۱</ref>.

== آثار سید محسن امین ==

علامه سید محسن امین در شب ۴ [[رجب]] سال ۱۳۷۱ق (۱۳۳۰ ش) در دمشق درگذشت و در حرم [[حضرت زینب کبری (س)|حضرت زینب (سلام الله علیها)]] دفن شد<ref>امین‌، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۳۸۳</ref>.

== جستارهای وابسته ==

{{علمای اسلام}}

[[رده:عالمان]]

[[رده:عالمان شیعه]]

[[رده:مراجع تقلید]]

[[رده:لبنان]]