confirmed
۳۸٬۰۲۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
و آن قدر دست هایش را به دعا بلند نگاه داشت که ردایش از دوش مبارک افتاد. | و آن قدر دست هایش را به دعا بلند نگاه داشت که ردایش از دوش مبارک افتاد. | ||
=پرچم دار و قهرمان نمونه جنگ بدر= | |||
پرچم دار و علم دارِ رسول خدا (ص) در جنگ بدر [[علی (ع)]] بود. <ref>ابنهشام، السیرةالنبویه، ج ۱، ص ۶۱۲ ـ ۶۱۳؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ج ۶، ص ۹۲ ـ ۹۳</ref> | |||
[[ابن سعد]] در [[الطبقات الکبری]] از [[قتاده]] روایت می کند که: صاحب لِواء رسول خدا (ص) در روز بدر و در هر جنگ دیگر، [[علی بن ابی طالب(ع)]] بود. <ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۳، ص ۱۶</ref> | |||
[[طبری]] در تاریخِ خود نقل کرده است که، صاحبِ لواء رسول الله (ص) ، علی بن ابی طالب (ع) و صاحب رایتِ (پرچم) اَنصار، [[سَعْدِ بْنِ عُباده]] بود. <ref>طبری، تاریخ، ج ۲، ص ۱۳۸</ref> | |||
قهرمان و یگانه [[مجاهد]] و فداکارِ این غزوه و غزواتِ دیگر، [[امیرالمؤمنین(ع)]] بود. با اینکه هنوز سنّ آن حضرت به بیست نرسیده و پیش از این غزوه در جنگ و نبرد دیگری شرکت نکرده بود، مردانگی ها و شجاعت هایی که از او ظاهر شد، از افراد باسابقه و رزمندگان و مردان سالخورده ظاهر نگشت. سهم آن حضرت در این میدانِ [[جهاد]]، از لحاظ عددِ کسانی که مجاهدان اسلام، از مشرکین کشتند تقریباً برابر با سهام دیگران شد. طبق روایتِ الإرشاد، سی و شش نفر از نامداران مشرکین، به اتّفاق اَقوال، به دست امیرالمؤمنین (ع) کشته شدند؛ به جز گروهی دیگر که در قاتلان آنها اختلاف شده، و غیر از کسانی که آن حضرت با دیگران در قتلشان شرکت داشت. <ref>مفید، الارشاد، ج ۱، ص ۷۰ ـ ۷۲</ref> | |||
آیه: «هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فی رَبِّهِمْ؛ <ref>آیه 19 سوره حج</ref> این دو [گروه] دشمنان یکدیگرند که درباره پروردگارشان باهم ستیزه می کنند»، در مورد مبارزه حضرت علی (ع) با [[وَلید بن عُتْبه]] و [[حمزه با عُتْبه]] و [[عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب]] در این غزوه نازل شد. <ref>بخاری، صحیح، ج ۵، ص ۶ ـ ۷؛ مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۸، ص ۲۴۶؛ فرات کوفی، تفسیر، ص ۲۷۱ ـ ۲۷۲؛ طبری، جامع البیان، ج ۱۷، ص ۱۷۲ـ ۱۷۳؛ واحدی، اسباب النزول، ص ۲۳۱؛ طبرسی، مجمع البیان ج ۷، ص ۱۳۹</ref> | |||
[[معاویه]] گفت: «[[علی]] را در این غزوه دیدم مانند شیر، هیچ کس در نبرد با او ایستادگی نمی کرد، مگر آنکه او را می کشت؛ و بر چیزی نمی زد مگر آن که آن را پاره میساخت. <ref>ابونعیم اصفهانی، حلیة الأولیاء، ج ۹، ص ۱۴۵؛ فیروزآبادی، فضائل الخمسه، ج ۲، ص ۳۱۶ – ۳۱۷</ref> | |||
در این غزوه بود که صدای آسمانی شنیده شد: «لا سَیفَ إِلّا ذو الْفَقارِ وَلافَتی إِلّا عَلِی» <ref>۱۰- طبری، تاریخ، ج ۲، ص ۱۹۷</ref> | |||
در غزوه بدر بود که جبرئیل، [[میکائیل]] و [[اسرافیل]]، هریک با گروه خود از فرشتگان، هنگامی که [[علی (ع)]] برای آوردن آب برای [[پیغمبر (ص)]] و اصحاب رفته بود، ادای احترام کرده و [[سلام]] کردند. <ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج ۴۲، ص ۳۳۷؛ طبری، ذخائر العقبی، ص ۶۸؛ ابن دمشقی، جواهر المطالب، ج ۱، ص ۹۱؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج ۱۰، ص ۴۲۱</ref> | |||
[[سید حمیری]] در این اشعار به این فضیلت اشاره کرده است: | |||
اُقْسِمُ بِاللهِ وَآلائِهِ | |||
وَالْمَرءُ عَمّا قالَ مسْؤُولٌ | |||
إِنَّ عَلِی بْنَ أَبی طالِبٍ | |||
عَلَی التُّقی والبِرُّ مَجْبُولٌ | |||
«به [[خداوند]] و نعمت هایش [[قسم]] یاد می کنم که هرکس نسبت به گفته خویش مسئول است، به درستی که طینت [[علی بن ابی طالب]] بر [[تقوا]] و نیکی سرشته شده است». | |||
وی به [[خداوند]] و نعمت هایش قسم یاد می کند که هرکس نسبت به گفته خویش مسئول است و به درستی که طینت علی بن ابی طالب بر تقوا و نیکی سرشته شده است. تا آنکه می گوید: | |||
«ذاکَ الَّذی سَلَّمَ فی لَیلَةٍ | |||
عَلَیهِ میکالُ وَجبْریلُ | |||
میکالُ فی أَلْفٍ وَجَبْریلُ فی | |||
أَلْفٍ وَیتْلُوهُمُ سرافیلُ | |||
او آن کسی است که در یک شب بر او میکائیل و جبرئیل درود فرستادند؛ میکائیل همراه با هزار [[ملک]] و جبرئیل هم با هزار ملک که اسرافیل به دنباله آنها آمد». <ref>طوسی، الامالی، ص ۱۹۷ ـ ۱۹۸؛ طبری، بشارة المصطفی، ص ۹۴ ـ ۹۵؛ اربلی، کشف الغمه، ج ۲، ص ۱۸ ـ ۱۹</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= |