حواریین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حواریین‏''' در اصطلاح دینى و علماى [[رجال]] جماعتى  از اصحاب خاص [[امام|امامان]] علیهم السلام هستند . در بعضى از آثار دینی با همین عبارت از ایشان مدح شده است.

تعریف زیر مربوط به یاران خاص [[حضرت عیسی]] علیه السلام است و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد. «حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفید سبوس گرفته است. نانى که چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را حواری گویند و به مناسبت همین معنا یار برگزیده و خالص در محبت خویش را نیز «حوارى» گویند. از [[امام رضا علیه السلام]] در وجه تسمیه آنها به «حواریون» نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانیده بودند.<ref>http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86</ref>

کشى در «رجال» خود با پنج واسطه از [[حضرت موسى بن جعفر]] (ع) روایت کرده که در روز قیامت منادى ندا مى ‏کند که کجایند حواریین [[محمد بن عبد الله (ص)]] که به عهد آن حضرت در گذشتند و اصلا نقض پیمان نکردند، پس [[سلمان]] و [[مقداد]] و [[ابوذر]] بر مى‏ خیزند بار دوم مانند همان ندا درباره [[حضرت على (ع)]] مى ‏رسد. پس [[محمد بن ابى بکر]] و [[ميثم تمار|میثم تمار]] و [[اويس قرنی|اویس قرنی]] و [[عمرو بن حمق خزاعى]] بر می خیزند.سپس همان ندا درباره حضرت [[امام حسن مجتبى]] (ع) مى ‏رسد پس [[سفيان بن ابى ليلى|سفیان بن ابى لیلى]] و [[حذيفه بن اسيد غفارى|حذیفه بن اسید غفارى]] برمی خیزند. دیگر بار همان ندا درباره [[حسين بن على (ع)|حسین بن على (ع)]] مى‏ رسد در این ندا، حواریین آن حضرت یعنى تمام [[شهداى کربلا]] بر می خیزند. در نداى حواریین، [[حضرت على بن حسين (ع)|حضرت على بن حسین (ع)]]، [[جبير بن مطعم|جبیر بن مطعم]] و [[يحيى بن ام الطويل|یحیى بن ام الطویل]] و [[ابو خالد کابلى]] و [[سعيد بن مسيب|سعید بن مسیب]] بر می خیزند. حواریین [[حضرت باقر (ع)]]، [[عبد الله بن‏ شريک عامرى|عبد الله بن‏ شریک عامرى]] و [[زرارة بن اعين|زرارة بن اعین]] و [[بريد بن معاويه|برید بن معاویه]] و [[محمد بن مسلم]] و [[ليث بن بخترى|لیث بن بخترى]] هستند که با نداى منادى برمی خیزند. در نداى حواریین [[حضرت امام جعفر صادق]] (ع)، [[عبد الله بن شريک عامرى|عبد الله بن شریک عامرى]] و [[عبد الله بن ابى يعفور|عبد الله بن ابى یعفور]] و [[عامر بن عبد الله بن خداعه]] و [[حجر بن زائده]] و [[حمران بن اعين|حمران بن اعین]] برمی خیزند. سپس حواریین سایر ائمه فرا خوانده می شوند. این اشخاص در  روز قیامت و صحرای محشر اول سابقین و اول مقربین هستند.<ref>ر.ک.فرهنگ فرق اسلامی، محمد جواد مشکور، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>