ابومسلمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

ابومسلمیه فرقه ‏هایى منسوب به [[ابو مسلم خراسانی]] بودند که او را زنده و جاودان می ‏شمردند و به رجعت و بازگشت او اعتقاد داشتند.

گروهى از معتقدان به ابو مسلم بودند که در مرو و هرات جاى داشتند.آنان مى ‏گفتند: آن که به دست منصور کشته شد، شیطان بود که خود را به صورت ابو مسلم در آورد، برکوکیه تا حدود چهار صد و چهل هجرى در [[ماوراءالنهر]] مى‏ زیستند، و ایشان از طوایف حلولیه به شمار مى ‏رفتند.

سنباذ مردى زردشتى بود که پیروز اسپهبد نام داشت، و از مردم روستاى اهروانه (آهن) در [[نیشابور]] بود، و با ابو مسلم سابقه دوستى داشت و در دستگاه او ترقى کرد و به سپهسالارى رسید، از آنگاه که ابو مسلم از [[رى]] به نزد خلیفه مى رفت، خزائنش را به او سپرد. پس از کشته شدن ابو مسلم، سنباذ به خون خواهى او برخاست و قومس و رى را زیر فرمان گرفت و خزائن ابو مسلم را به تصرف خود در آورد. گویند سبب خروج او این بود که یکى از اعراب خراسان با کمک عرب هاى دیگر دسیسه کرده و پسرش را پنهانى کشته بودند. وى براى انتقام گرفتن از عرب از یاران ابو مسلم شد.طبرى مى ‏نویسد که بیشتر یاران سنباذ از اهل ایالت جبال یا کوهستان بودند.بارى کار او چنان بالا گرفت که بیش از صد هزار تن به او پیوستند. منصور خلیفه عباسى یکى از سرداران خود به نام جمهور بن مرار عجلى را با ده هزار تن به جنگ او فرستاد. این نبرد به قول طبرى در بین همدان و رى روى داد. سنباذ شکست یافته بگریخت، و در حال فرار در میان قومس و طبرستان به دست یک ایرانى به نام لویان (لونان) طبرستانى کشته شد (137 ه). شهرستانى مى ‏نویسد که: غالیان را در [[اصفهان]] خرمیه و کودکیه (برکوکیه) و در رى مزدکیه و در [[آذربایجان]] ذقولیه و در جایى دیگر محمره و در ما وراء النهر «مبیضه» یعنى اسپیدجامگان خوانند.