۸۶٬۰۹۳
ویرایش
شیعه در آمریکا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
'''نخستین گروه از شیعیان مهاجر در آمریکا''' از حدود صد و هشتاد سال پیش از [[لبنان]] و [[سوریه]] به [[آمریکا]] مهاجرت کردند و در شهرهای دیترویت میشیگان و راس و داکوتای شمالی ساکن شدند. این مهاجرت بین سال های 1824 تا 1878 صورت پذیرفته است.<br> | '''نخستین گروه از شیعیان مهاجر در آمریکا''' از حدود صد و هشتاد سال پیش از [[لبنان]] و [[سوریه]] به [[آمریکا]] مهاجرت کردند و در شهرهای دیترویت میشیگان و راس و داکوتای شمالی ساکن شدند. این مهاجرت بین سال های 1824 تا 1878 صورت پذیرفته است.<br> | ||
=پس از جنگ جهانی دوم= | =پس از جنگ جهانی دوم= | ||
در سال | در سال 1924 دولت [[آمریکا]] قانونی را تحت عنوان « قانون منع ورود آسیایی ها »<ref>Asian Exelusion Act</ref> که به نوعی مفهوم [[نژادپرستی]] را نیز دربرداشت وضع کرد و با تمسک به آن از ورود آسیایی هایی که از نظر آنان رنگین پوست محسوب می شدند و از نظر فرهنگ و رفتار با سفیدپوستان اروپایی تبار آمریکا متفاوت بودند ممانعت کرد. <br> پس از جنگ جهانی دوم این قانون تعدیل شد و آسیایی ها و از جمله [[مسلمانان]] و [[شیعیان]] توانستند به آمریکا مهاجرت کنند. اینک بزرگ ترین جمعیت شیعی در آمریکا در شهر دیترویت میشیگان با سیصد هزار آمریکایی عرب تبار ساکن است. در جنوب شرقی این شهر یکی از بزرگ ترین مساجد آمریکا، یعنی مرکز اسلامی دیترویت در سال 1920 میلادی ساخته شد. <br> | ||
=اولین مرکز اسلامی شیعیان= | =اولین مرکز اسلامی شیعیان= | ||
این | این مرکز نزدیک کارخانه ماشین سازی فورد آمریکا ساخته شده است زیرا بیشترین مهاجران عرب در بدو ورود به آمریکا در آن کارخانه مشغول به کار شدند. رهبر فعلی این گروه، شخصی به نام حسن القزوینی است که در کربلا متولد شده و تقریباً ده سال نیز در حوزه علمیه قم مشغول به تحصیل بوده و در سال 1992 به آمریکا مهاجرت کرده است. در بالای سردر ورودی این مسجد عکس بزرگی از او به چشم می‌خورد.<br> | ||
=شیعیان مهاجر= | =شیعیان مهاجر= | ||
گفتنی است که شیعیان مهاجر تنها عرب تبار نیستند، بلکه ایرانی ها، پاکستانی ها و دیگر ملیت های غیرعرب نیز در میان آنان وجود دارند. به طور کلی نکته مهم درباره شیعیان مهاجر آن است که این گروه غالباً فعالیت سیاسی ندارند و بیشتر مایل هستند خود را با فرهنگ و آداب آمریکا تطبیق دهند. آنان می خواهند مانند آمریکایی ها زندگی کنند و آمریکا را نه برای تبلیغات | گفتنی است که شیعیان مهاجر تنها عرب تبار نیستند، بلکه ایرانی ها، پاکستانی ها و دیگر ملیت های غیرعرب نیز در میان آنان وجود دارند. به طور کلی نکته مهم درباره شیعیان مهاجر آن است که این گروه غالباً فعالیت سیاسی ندارند و بیشتر مایل هستند خود را با فرهنگ و آداب آمریکا تطبیق دهند. آنان می خواهند مانند آمریکایی ها زندگی کنند و آمریکا را نه برای تبلیغات دینی بلکه صرفاً برای کسب معاش و به عنوان محلی مناسب برای زندگی انتخاب کرده اند هر چند نیازهای مربوط به دینشان، از جمله مراسم ازدواج، طلاق و تدفین مردگان، آنان را به سوی مراکز اسلامی می کشاند. معمولا این گونه مراکز اسلامی محلی برای تجمع تدریس و یادگیری زبان مادری و... می‌باشند. <br> | ||
=مراکز | =مراکز اسلامی محلی برای وحدت مسلمانان= | ||
گاه مراکزی به چشم می خورند که محلی برای تجمع | گاه مراکزی به چشم می خورند که محلی برای تجمع مسلمانان بدون توجه به قومیت و ملیت، می باشند مانند مرکز اسلامی آیت الله خویی در نیویورک، که معمولا ایرانی ها، عراقی ها، لبنانی ها، خوجه های پاکستانی و آمریکایی ها در مراسم آن شرکت می کنند و یا مرکز امام علی(علیه السلام) در نیویورک، که هرچند بیشتر فعالان آن ایرانی هستند، ملیت های دیگر نیز به آن جا رفت و آمد می‌کنند.<br> | ||
=مراکز غیر دینی= | =مراکز غیر دینی= | ||