۸٬۲۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
</div> | </div> | ||
'''ماه شوال''' ماهی | '''ماه شوال''' ماهی بسیار مبارك است كه نخستین روز آن مصادف با [[عید سعید فطر]] است و این عید نیز در حقیقت بزرگترین عید [[مسلمانان]] به شمار میرود. | ||
مسلمانان در سراسر جهان در این روز [[نماز عید فطر]] را به صورت جماعت به جای میآورند كه این موضوع خود نمادی محكم از اتحاد و انسجام آنها در نقاط مختلف دنیا است. | |||
ماه شوال اعمال مربوط به خود را دارد كه یكی از آنها خواندن سورههای مباركی همچون [[سوره انعام]]،[[سوره یس]] و [[سوره كهف]] است. باید توجه داشته باشیم كه خواندن سورههای مبارك [[قرآن]] به تنهایی كافی نیست و افراد ضمن تلاوت این آیههای مبارك باید به معانی و مفاهیم نهفته در این آیات نیز توجه داشته باشند. | ماه شوال اعمال مربوط به خود را دارد كه یكی از آنها خواندن سورههای مباركی همچون [[سوره انعام]]،[[سوره یس]] و [[سوره كهف]] است. باید توجه داشته باشیم كه خواندن سورههای مبارك [[قرآن]] به تنهایی كافی نیست و افراد ضمن تلاوت این آیههای مبارك باید به معانی و مفاهیم نهفته در این آیات نیز توجه داشته باشند. | ||
خط ۵۷: | خط ۵۸: | ||
<big>شوّال</big> در لغت برگرفته از مصدر «شول» است؛ یعنی «شتر ماده دُمش را بالا برد»، <ref>ازهری، محمد بن احمد، تهذیب اللغة، ج 11، ص 282، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، 1421ق؛ صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، ج 7، ص 381، بیروت، عالم الکتاب، چاپ اول، 1414ق</ref> و به معنای «بلند و مرتفع شدن» است. <ref>فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج 6، ص 285، قم، هجرت، چاپ دوم، 1410ق؛ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، ج 5، ص 1741 – 1742، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ اول، 1410ق</ref> از آنجا که هنگام نامگذاری ماههای عربی، این ماه در فصل سیر و شکار رفتن عربها قرار داشت، «شوال» نامیده شد. <ref> لغتنامه دهخدا، واژه «شوال»</ref> | <big>شوّال</big> در لغت برگرفته از مصدر «شول» است؛ یعنی «شتر ماده دُمش را بالا برد»، <ref>ازهری، محمد بن احمد، تهذیب اللغة، ج 11، ص 282، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، 1421ق؛ صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، ج 7، ص 381، بیروت، عالم الکتاب، چاپ اول، 1414ق</ref> و به معنای «بلند و مرتفع شدن» است. <ref>فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج 6، ص 285، قم، هجرت، چاپ دوم، 1410ق؛ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، ج 5، ص 1741 – 1742، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ اول، 1410ق</ref> از آنجا که هنگام نامگذاری ماههای عربی، این ماه در فصل سیر و شکار رفتن عربها قرار داشت، «شوال» نامیده شد. <ref> لغتنامه دهخدا، واژه «شوال»</ref> | ||
البته روایتی از [[پیامبر اکرم(ص)]] ناظر به آن است که نامیده شدن این ماه به «شوال» به جهت از بین رفتن گناهان [[مؤمنان]] در این ماه است. <ref>ابن طاووس، على بن موسى، إقبال الأعمال، ج 1، ص 305، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1367ش</ref> | البته روایتی از [[پیامبر اکرم(ص)]] ناظر به آن است که نامیده شدن این ماه به «شوال» به جهت از بین رفتن گناهان [[مؤمنان]] در این ماه است. <ref>ابن طاووس، على بن موسى، إقبال الأعمال، ج 1، ص 305، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1367ش</ref> | ||
شوّال، دهمین ماه از ماههای قمری در گاهشمار اسلامی بوده و اولین روزش عید فطر میباشد. | شوّال، دهمین ماه از ماههای قمری در گاهشمار اسلامی بوده و اولین روزش عید فطر میباشد. | ||
خط ۶۷: | خط ۶۹: | ||
سند این روایت سندی حسن و قابل قبول است؛ ولی از جهت محتوا خلاف مشهور و متواتر بین [[شیعه]] و [[اهل سنت]] بوده <ref>مجلسی اول، محمد تقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 131، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانپور، چاپ دوم، 1406ق</ref> و باید متن آنرا توجیه و تأویل برد، چنانکه برخی در صدد تأویل این روایت برآمدهاند. <ref>فیض کاشانی، محمد محسن، الوافی، ج 12، ص 38، اصفهان، کتابخانه امام أمیر المؤمنین علی(ع)، چاپ اول، 1406ق</ref> | سند این روایت سندی حسن و قابل قبول است؛ ولی از جهت محتوا خلاف مشهور و متواتر بین [[شیعه]] و [[اهل سنت]] بوده <ref>مجلسی اول، محمد تقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 131، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانپور، چاپ دوم، 1406ق</ref> و باید متن آنرا توجیه و تأویل برد، چنانکه برخی در صدد تأویل این روایت برآمدهاند. <ref>فیض کاشانی، محمد محسن، الوافی، ج 12، ص 38، اصفهان، کتابخانه امام أمیر المؤمنین علی(ع)، چاپ اول، 1406ق</ref> | ||
این احتمال را هم میتوان داد که شاید عبارت ابن طاووس این بوده باشد: «شوال، ماه [[احرام]] است» که یا سهو قلم صورت گرفته و یا در نسخه خطی بوده و بعداً در نسخه چاپی اشتباهاً «حرام» نوشته شده است. به هر صورت؛ بنابر مشهور و [[روایات]] متواتر؛ چهار ماه قمری [[ذیالقعده]]، [[ذیالحجه]]، محرّم و [[رجب]] ماههای حرام هستند. | این احتمال را هم میتوان داد که شاید عبارت ابن طاووس این بوده باشد: «شوال، ماه [[احرام]] است» که یا سهو قلم صورت گرفته و یا در نسخه خطی بوده و بعداً در نسخه چاپی اشتباهاً «حرام» نوشته شده است. به هر صورت؛ بنابر مشهور و [[روایات]] متواتر؛ چهار ماه قمری [[ذیالقعده]]، [[ذیالحجه]]، محرّم و [[رجب]] ماههای حرام هستند. | ||