۸٬۲۰۰
ویرایش
حسین بن علی (سید الشهدا): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوعبدالله حسین بن علی علیه السلام'''، ملقب به سید الشهداء، فرزند دوم [[امام علی]]<ref>ر.ک:مقاله امام علی</ref> (ع) و [[حضرت فاطمه]] (س) و امام سوم [[شیعیان]] است. امام حسین (ع) حدود هفت سال از دوران کودکی خود را در زمان حیات پر برکت [[رسول خدا]] (ص) و مادر بزرگوارش حضرت فاطمه (س) سپری نمود. آن‌حضرت تحت پرورش‌های الهی و آسمانی جدّ بزرگوارش [[پیامبر اکرم]] (ص) با بهترین شیوه‌های تربیتی پرورش می‌یافت و با احترام و محبت فوق العاده، روحیه | '''ابوعبدالله حسین بن علی علیه السلام'''، ملقب به سید الشهداء، فرزند دوم [[امام علی]]<ref>ر.ک:مقاله امام علی</ref> (ع) و [[حضرت فاطمه]] (س) و امام سوم [[شیعیان]] است. امام حسین (ع) حدود هفت سال از دوران کودکی خود را در زمان حیات پر برکت [[رسول خدا]] (ص) و مادر بزرگوارش حضرت فاطمه (س) سپری نمود. آن‌حضرت تحت پرورش‌های الهی و آسمانی جدّ بزرگوارش [[پیامبر اکرم]] (ص) با بهترین شیوه‌های تربیتی پرورش می‌یافت و با احترام و محبت فوق العاده، روحیه اعتماد به نفس و عزّت در وجود آن‌حضرت، رشد داده و تقویت می شد. آن حضرت پس از شهادت برادرش [[امام حسن]] <ref>ر.ک:مقاله امام حسن</ref>(ع) در سال ۵۰ هجری قمری به امامت رسید. | ||
ده سال از امامت آن حضرت مقارن با سالهای پایانی حکومت [[معاویه]]<ref>ر.ک:معاوبه</ref> اولین حاکم [[بنی امیه]]<ref>ر.ک:مقاله بنی امیه</ref> بود، و پس از اینکه یزید فرزند معاویه در سال ۶۰ هجری پس از مرگ پدرش علی رغم مفاد صلحنامه او با امام حسن(ع) ، بر مسند خلافت تکیه زد، آن حضرت به دعوت مردم [[کوفه]]<ref>ر.ک:مقاله کوفه</ref> دست به قیام زد. اما مردم کوفه به آن حضرت خیانت نمودند و در پی آن، ایشان به همراه تعدادی از بستگان و یاران همراهش در دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری در واقعه جانسوز [[عاشورا]]<ref>ر.ک:مقاله عاشورا</ref> به شهادت رسیدند. شیعیان به همین مناسبت [[ماه محرم]] را به اقامه عزا برای آن حضرت و یارانش می پردازند. | ده سال از امامت آن حضرت مقارن با سالهای پایانی حکومت [[معاویه]]<ref>ر.ک:معاوبه</ref> اولین حاکم [[بنی امیه]]<ref>ر.ک:مقاله بنی امیه</ref> بود، و پس از اینکه یزید فرزند معاویه در سال ۶۰ هجری پس از مرگ پدرش علی رغم مفاد صلحنامه او با امام حسن(ع) ، بر مسند خلافت تکیه زد، آن حضرت به دعوت مردم [[کوفه]]<ref>ر.ک:مقاله کوفه</ref> دست به قیام زد. اما مردم کوفه به آن حضرت خیانت نمودند و در پی آن، ایشان به همراه تعدادی از بستگان و یاران همراهش در دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری در واقعه جانسوز [[عاشورا]]<ref>ر.ک:مقاله عاشورا</ref> به شهادت رسیدند. شیعیان به همین مناسبت [[ماه محرم]] را به اقامه عزا برای آن حضرت و یارانش می پردازند. | ||
=ولادت امام حسین (ع)= | =ولادت امام حسین (ع)= | ||
تمام مورخان اتفاق نظر دارند که امام سوم شیعیان در شهر [[مدینه]] متولد شده است، اما در مورد تاریخ ولادت امام حسین(ع) اختلاف نظرهای اندکی وجود دارد. [[شیخ طوسی]]<ref>روک:مقاله شیخ طوسی</ref>(متوفای 460ق) ولادت آن‌حضرت را در روز سوّم ماه شعبان سال چهارم هجرت دانسته، <ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج 2، ص 828، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، 1411ق؛ ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، ص 399، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق؛ کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح (جنة الأمان الواقیة و جنة الإیمان الباقیة)، ص 543، قم، دار الرضی (زاهدی)، چاپ دوم، 1405ق؛ امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعة، ج 1، ص 578، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، 1403ق</ref> اما [[شیخ مفید]]<ref>روک:مقاله شیخ مفید</ref>(متوفای 413ق)، <ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 27، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق؛ مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 76؛ حموی، محمد بن اسحاق، أنیس المؤمنین، ص 95، تهران، بنیاد بعثت، 1363ش؛ حسینی عاملی، سید تاج الدین، التتمة فی تواریخ الأئمة(ع)، ص 73، قم، مؤسسه بعثت، چاپ اول، 1412ق</ref> همچنین برخی از مورّخان [[اهل‌سنت]]، <ref>ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج 2، ص 68، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1415ق؛ ابن عساکر، ابو القاسم علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج 14،ص 115، بیروت، دار الفکر، 1415ق</ref> ولادت حضرتشان را شب پنجم شعبان همان سال می‌دانند. | تمام مورخان اتفاق نظر دارند که امام سوم شیعیان در شهر [[مدینه]] متولد شده است، اما در مورد تاریخ ولادت امام حسین(ع) اختلاف نظرهای اندکی وجود دارد. [[شیخ طوسی]]<ref>روک:مقاله شیخ طوسی</ref>(متوفای 460ق) ولادت آن‌حضرت را در روز سوّم ماه شعبان سال چهارم هجرت دانسته، <ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج 2، ص 828، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، 1411ق؛ ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، ص 399، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق؛ کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح (جنة الأمان الواقیة و جنة الإیمان الباقیة)، ص 543، قم، دار الرضی (زاهدی)، چاپ دوم، 1405ق؛ امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعة، ج 1، ص 578، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، 1403ق</ref> اما [[شیخ مفید]]<ref>روک:مقاله شیخ مفید</ref>(متوفای 413ق)، <ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 27، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق؛ مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 76؛ حموی، محمد بن اسحاق، أنیس المؤمنین، ص 95، تهران، بنیاد بعثت، 1363ش؛ حسینی عاملی، سید تاج الدین، التتمة فی تواریخ الأئمة(ع)، ص 73، قم، مؤسسه بعثت، چاپ اول، 1412ق</ref> همچنین برخی از مورّخان [[اهل‌سنت]]، <ref>ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج 2، ص 68، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1415ق؛ ابن عساکر، ابو القاسم علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج 14،ص 115، بیروت، دار الفکر، 1415ق</ref> ولادت حضرتشان را شب پنجم شعبان همان سال می‌دانند. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۵: | ||
=نسب و کنیه امام حسین(ع)= | =نسب و کنیه امام حسین(ع)= | ||
امام حسین(ع) فرزند علی(ع) فرزند ابی‌طالب، فرزند عبدالمطلب، فرزند هاشم، فرزند عبد مناف، فرزند قصیّ است | امام حسین(ع) فرزند علی(ع) فرزند ابی‌طالب، فرزند عبدالمطلب، فرزند هاشم، فرزند عبد مناف، فرزند قصیّ است | ||
مادر سیدالشهداء نیز حضرت فاطمه(س) دختر رسول خدا(ص) بود. | مادر سیدالشهداء نیز حضرت فاطمه(س) دختر رسول خدا(ص) بود. | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۳: | ||
=القاب امام حسین (ع)= | =القاب امام حسین (ع)= | ||
القاب ایشان، بسیار است؛ مانند: رشید، طیّب، وفىّ، سیّد، زکىّ، مبارک، مطهّر، دلیل على ذات الله، سِبط رسول الله، شهید،<ref>طبری، محمد بن جریر، دلائل الإمامة، ص 181، قم، بعثت، چاپ اوّل، 1413ق</ref> ثار الله، <ref>«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا ثَارَ اللهِ وَ ابْنَ ثَارِه»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 4، ص 576، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق</ref> و سیّد الشهدا. <ref>شیخ صدوق، الامالی، ص 127، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق؛ نک: «مصادیق لقب سید الشهداء»، 68747</ref> | القاب ایشان، بسیار است؛ مانند: رشید، طیّب، وفىّ، سیّد، زکىّ، مبارک، مطهّر، دلیل على ذات الله، سِبط رسول الله، شهید،<ref>طبری، محمد بن جریر، دلائل الإمامة، ص 181، قم، بعثت، چاپ اوّل، 1413ق</ref> ثار الله، <ref>«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا ثَارَ اللهِ وَ ابْنَ ثَارِه»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 4، ص 576، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق</ref> و سیّد الشهدا. <ref>شیخ صدوق، الامالی، ص 127، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق؛ نک: «مصادیق لقب سید الشهداء»، 68747</ref> | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۹: | ||
=همسران امام حسین (ع)= | =همسران امام حسین (ع)= | ||
امام حسین(ع) پنج همسر اختیار کرده بود. اسامی همسران آن‌حضرت عبارت‌اند از: | امام حسین(ع) پنج همسر اختیار کرده بود. اسامی همسران آن‌حضرت عبارت‌اند از: | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۷: | ||
=فرزندان امام حسین(ع)= | =فرزندان امام حسین(ع)= | ||
در منابع روایی برای امام حسین(ع) شش فرزند پسر و سه دختر ذکر شده است. | در منابع روایی برای امام حسین(ع) شش فرزند پسر و سه دختر ذکر شده است. | ||
==فرزندان پسر== | ==فرزندان پسر== | ||
# امام سجاد(ع)،<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الأشراف، ج 3، ص 146، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417ق</ref> | |||
# علی اکبر(ع)،<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص من الأمة فی ذکر خصائص الأئمة، ص 249، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ اول، 1418ق</ref> | # حضرت امام سجاد(ع)،<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الأشراف، ج 3، ص 146، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417ق</ref> | ||
# حضرت علی اکبر(ع)،<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص من الأمة فی ذکر خصائص الأئمة، ص 249، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ اول، 1418ق</ref> | |||
# جعفر، <ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ دلائل الإمامة، ص 181؛ تذکرة الخواص، ص 249</ref> که در زمان حیات امام حسین(ع) از دنیا رفت. <ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135</ref> | # جعفر، <ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ دلائل الإمامة، ص 181؛ تذکرة الخواص، ص 249</ref> که در زمان حیات امام حسین(ع) از دنیا رفت. <ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135</ref> | ||
# محمد،<ref>ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 77، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ دلائل الإمامة، ص 181؛ محدث اربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج 1، ص 582، قم، منشورات الرضی، چاپ اول، 1421ق؛ تذکرة الخواص، ص 249</ref> | # محمد،<ref>ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 77، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ دلائل الإمامة، ص 181؛ محدث اربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج 1، ص 582، قم، منشورات الرضی، چاپ اول، 1421ق؛ تذکرة الخواص، ص 249</ref> | ||
# عمر،<ref> «عمر؛ فرزند امام حسین(ع)»، سؤال 39282</ref> | # عمر،<ref> «عمر؛ فرزند امام حسین(ع)»، سؤال 39282</ref> | ||
# علی اصغر(ع) یا عبدالله.<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ دلائل الامامة، ص 181؛ ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، ج 5، ص 115، بیروت، دار الاضواء، 1411ق</ref> | # حضرت علی اصغر(ع) یا عبدالله.<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ دلائل الامامة، ص 181؛ ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، ج 5، ص 115، بیروت، دار الاضواء، 1411ق</ref> | ||
==فرزندان دختر== | ==فرزندان دختر== | ||
# فاطمه،<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ کشف الغمة، ج 1، ص 582؛ أنساب الأشراف، ج 2، ص 197؛ تذکرة الخواص، ص 249</ref> | # فاطمه،<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ کشف الغمة، ج 1، ص 582؛ أنساب الأشراف، ج 2، ص 197؛ تذکرة الخواص، ص 249</ref> | ||
# سکینه،<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ أنساب الأشراف، ج 2، ص 195 و ج 3، ص 146</ref> | # سکینه،<ref>الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 135؛ أنساب الأشراف، ج 2، ص 195 و ج 3، ص 146</ref> | ||
| خط ۸۹: | خط ۹۶: | ||
=امام حسین(ع) در زمان حیات پیامبر اسلام(ص)= | =امام حسین(ع) در زمان حیات پیامبر اسلام(ص)= | ||
امام حسین(ع) حدود هفت سال از دوران کودکی خود را در زمان حیات پر برکت رسول خدا(ص) و مادر بزرگوارش حضرت فاطمه(س) سپری نمود. <ref>مسعودی، على بن حسین، إثبات الوصیة، ص 164، قم، انصاریان، چاپ سوم، 1426ق</ref> آن‌حضرت تحت پرورش‌های الهی و آسمانی جدّ بزرگوارش پیامبر اکرم(ص) با بهترین شیوه‌های تربیتی پرورش می‌یافت و با احترام و محبت فوق العاده، روحیه اعتماد به نفس و عزّت در وجود آن‌حضرت، رشد داده و تقویت می‌شد. | امام حسین(ع) حدود هفت سال از دوران کودکی خود را در زمان حیات پر برکت رسول خدا(ص) و مادر بزرگوارش حضرت فاطمه(س) سپری نمود. <ref>مسعودی، على بن حسین، إثبات الوصیة، ص 164، قم، انصاریان، چاپ سوم، 1426ق</ref> آن‌حضرت تحت پرورش‌های الهی و آسمانی جدّ بزرگوارش پیامبر اکرم(ص) با بهترین شیوه‌های تربیتی پرورش می‌یافت و با احترام و محبت فوق العاده، روحیه اعتماد به نفس و عزّت در وجود آن‌حضرت، رشد داده و تقویت می‌شد. | ||
| خط ۹۶: | خط ۱۰۴: | ||
=امام حسین(ع) در دوران امامت امام علی(ع)= | =امام حسین(ع) در دوران امامت امام علی(ع)= | ||
مدت سى سال از عمر پر برکت امام حسین(ع)، مقارن با دوران امامت علی(ع) پدر بزرگوارش بود. پدرى که جز خدا ندید و جز خدا نخواست و جز خدا نیافت. جز به طهارت و بندگى نگذرانید و جز به عدل و انصاف حکم نکرد، پدرى که در زمان حکومتش لحظه‌اى او را آرام نگذاشتند. آن‌حضرت، در تمام این مدت، با دل و جان از اوامر پدر اطاعت کرد و در چند سالى که حضرت على(ع) متصدى خلافت ظاهرى شد، در راه پیشبرد اهداف اسلامى، همچون سربازی فداکار؛ مانند برادر بزرگوارش، می‌کوشید. | مدت سى سال از عمر پر برکت امام حسین(ع)، مقارن با دوران امامت علی(ع) پدر بزرگوارش بود. پدرى که جز خدا ندید و جز خدا نخواست و جز خدا نیافت. جز به طهارت و بندگى نگذرانید و جز به عدل و انصاف حکم نکرد، پدرى که در زمان حکومتش لحظه‌اى او را آرام نگذاشتند. آن‌حضرت، در تمام این مدت، با دل و جان از اوامر پدر اطاعت کرد و در چند سالى که حضرت على(ع) متصدى خلافت ظاهرى شد، در راه پیشبرد اهداف اسلامى، همچون سربازی فداکار؛ مانند برادر بزرگوارش، می‌کوشید. | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۱۰: | ||
=امام حسین(ع) در دوران امامت امام حسن(ع)= | =امام حسین(ع) در دوران امامت امام حسن(ع)= | ||
پس از شهادت امیرمؤمنان علی(ع)، امام حسن(ع) عهده‌دار امامت و زعامت [[مسلمانان]] شد، و امام حسین(ع) با ایشان [[بیعت]] کرد. امام حسین(ع) در ایام امامت و خلافت امام حسن(ع)، همواره همراه و یار و یاور آن‌حضرت در امور خلافت و امامت بود. افزون بر این، امام حسین(ع) احترام ویژه‌اى براى برادر و امام خود قائل بود، به طوری که در یک کلام می‌توان گفت ایشان در پیروى و تکریم از امام حسن(ع) کار را به سرانجام رسانده بود. | پس از شهادت امیرمؤمنان علی(ع)، امام حسن(ع) عهده‌دار امامت و زعامت [[مسلمانان]] شد، و امام حسین(ع) با ایشان [[بیعت]] کرد. امام حسین(ع) در ایام امامت و خلافت امام حسن(ع)، همواره همراه و یار و یاور آن‌حضرت در امور خلافت و امامت بود. افزون بر این، امام حسین(ع) احترام ویژه‌اى براى برادر و امام خود قائل بود، به طوری که در یک کلام می‌توان گفت ایشان در پیروى و تکریم از امام حسن(ع) کار را به سرانجام رسانده بود. | ||
| خط ۱۰۸: | خط ۱۱۸: | ||
=مقام و منزلت امام حسین(ع)= | =مقام و منزلت امام حسین(ع)= | ||
خداوند | |||
اگرچه همۀ معصومان دارای مقام [[ولایت تکوینی]] و از [[عصمت]] برخوردارند، اما هیچ محذوری وجود ندارد که مقام عصمت و ولایت آنها در یک رتبه نباشد، و به اصطلاح علمی در مرحلۀ ثبوت هیچ امتناعی ندارد که مقام ولایت به نحو تشکیک برای آنها ثابت باشد، و مقام عصمت یکی بیشتر از دیگری باشد. | |||
به عبارت دیگر، اگرچه فی حد نفسه اشکالی ندارد که مقام عصمت یک امام بالاتر از امام دیگر باشد، و به همین جهت امتیازات ویژه‌ای را به خود اختصاص دهد، اما دلیلی وجود ندارد که اثبات کند این امتیازاتی که به یک امام داده شده و به امام دیگر داده نشده، حتماً بر اساس اختلاف مقامات آنها بوده، بلکه این احتمال قویاً داده می‌شود که مقامات ولایت و عصمت آنها یکسان بوده است، اما عامل دیگری اقتضا کرده که خداوند ویژگی‌های یاد شده را به امام حسین(ع) داده باشد. امتیازاتی؛ مانند: انتقال مقام امامت به نسل امام حسین(ع)، شفا در تربت آن‌حضرت، استجابت دعا نزد قبرش و...، اینکه چه عاملی- با فرض یکسان بودن مقامات آنها- در این امتیازات دخالت داشته، باید گفت: بزرگ‌داشت امام حسین (ع) بزرگ‌داشت تمام اهل‌بیت و دیگر امامان(ع) است، و توجه بیشتر به کربلا توجه بیشتر به درسهای جامعی است که کربلا به انسانها میدهد؛ از این جهت کسی که از امام حسین(ع) یاد می‌کند، گویی تمام معصومان را مورد توجه قرار داده است. <ref>«برتری امام حسین (ع) بر امامان دیگر»، 16714</ref> | |||
=اخلاق و منش امام حسین(ع)= | =اخلاق و منش امام حسین(ع)= | ||
امام حسین(ع) مانند جد و پدر بزرگوارشان دارای بهترین فضایل اخلاقی، در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی بودند. | امام حسین(ع) مانند جد و پدر بزرگوارشان دارای بهترین فضایل اخلاقی، در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی بودند. | ||
| خط ۱۱۸: | خط ۱۳۲: | ||
=واقعه عاشورا= | =واقعه عاشورا= | ||
چون امام (ع) از توطئه سوء قصد به جان خویش آگاهی یافت از سر حفظ حرمت و قداست [[بیت الله الحرام]] [[مناسک حج]] را به اضطرار پایان برد و به روز هشتم ذی الحجه از سال ۶۰ هجری مکه را به قصد عراق وداع گفت. <ref>الإرشاد، شیخ مفید، ج۲، ص۶۶</ref> | چون امام (ع) از توطئه سوء قصد به جان خویش آگاهی یافت از سر حفظ حرمت و قداست [[بیت الله الحرام]] [[مناسک حج]] را به اضطرار پایان برد و به روز هشتم ذی الحجه از سال ۶۰ هجری مکه را به قصد عراق وداع گفت. <ref>الإرشاد، شیخ مفید، ج۲، ص۶۶</ref> | ||
ابن عباس بعد از واقعه کربلا در نامه‌اش به یزید می‌نویسد: هرگز فراموش نخواهم کرد که حسین بن علی را از حرم پیامبر خدا (ص) به حرم خدا طرد کردی و آن گاه مردانی را پنهانی بر سر او فرستادی تا غافلگیر او را بکشند. سپس او را از حرم خدا به کوفه راندی و ترسان و نگران از مکه بیرون شد با این که در گذشته و حال عزیزترین مردم بطحا بود و اگر در مکه اقامت می گزید و خونریزی در آن را روا می شمرد از همه مردم [[مکه]] و مدینه در دو حرم بیشتر فرمان برده می شد. لیکن او خوش نداشت که حرمت خانه و حرمت رسول الله (ص) را حلال شمارد. و بزرگ شمرد آن چه را که تو بزرگ نشمردی از آن جا که در نهان مردانی در پی او به مکه فرستادی تا در حرم با او بجنگند. <ref>تاریخ یعقوبی ۲۲۱/۱ و ۲۲۲</ref> | ابن عباس بعد از واقعه کربلا در نامه‌اش به یزید می‌نویسد: هرگز فراموش نخواهم کرد که حسین بن علی را از حرم پیامبر خدا (ص) به حرم خدا طرد کردی و آن گاه مردانی را پنهانی بر سر او فرستادی تا غافلگیر او را بکشند. سپس او را از حرم خدا به کوفه راندی و ترسان و نگران از مکه بیرون شد با این که در گذشته و حال عزیزترین مردم بطحا بود و اگر در مکه اقامت می گزید و خونریزی در آن را روا می شمرد از همه مردم [[مکه]] و مدینه در دو حرم بیشتر فرمان برده می شد. لیکن او خوش نداشت که حرمت خانه و حرمت رسول الله (ص) را حلال شمارد. و بزرگ شمرد آن چه را که تو بزرگ نشمردی از آن جا که در نهان مردانی در پی او به مکه فرستادی تا در حرم با او بجنگند. <ref>تاریخ یعقوبی ۲۲۱/۱ و ۲۲۲</ref> | ||
عبیدالله با حیله و تزویر [[مسلم بن عقیل]] و پناه دهنده او [[هانی بن عروة]] را در کوفه به طرز دلخراشی به شهادت رساند. و از آن جا که می دانست امام حسین (ع) رو به شهر کوفه می آید، سپاهی به سرکردگی حر بن یزید ریاحی برای زیرنظر گرفتن سپاه آن حضرت به منطقه قادسیه گسیل کرد. حر بن یزید در محلی به نام شراف با امام حسین (ع) روبرو شد و سخنانی بینشان رد و بدل گردید. آن حضرت نامه های اهل کوفه را که دو خرجین بود به [[حر بن یزید]] عرضه کرد و دعوت آنان را خاطر نشان ساخت و راه خود را ادامه داد. تا آن که به روز دوم محرم سال ۶۱ هجری به ناحیه نینوا وارد شد. < | عبیدالله با حیله و تزویر [[مسلم بن عقیل]] و پناه دهنده او [[هانی بن عروة]] را در کوفه به طرز دلخراشی به شهادت رساند. و از آن جا که می دانست امام حسین (ع) رو به شهر کوفه می آید، سپاهی به سرکردگی حر بن یزید ریاحی برای زیرنظر گرفتن سپاه آن حضرت به منطقه قادسیه گسیل کرد. حر بن یزید در محلی به نام شراف با امام حسین (ع) روبرو شد و سخنانی بینشان رد و بدل گردید. آن حضرت نامه های اهل کوفه را که دو خرجین بود به [[حر بن یزید]] عرضه کرد و دعوت آنان را خاطر نشان ساخت و راه خود را ادامه داد. تا آن که به روز دوم محرم سال ۶۱ هجری به ناحیه نینوا وارد شد. <refتاریخ طبری ۳۱۰/۴></ref> | ||
در این زمین بود که ابن زیاد نامه ای به حر بن یزید تسلیم کرد. متن نامه این بود: آن گاه که این نامه تو را رسد و فرستاده ما پیش تو آید بر حسین سخت گیر و او را در بیابانی فرود آر که نه دژ در آن باشد و نه آب. حر بن یزید در اجرای دستور ابن زیاد کاروان امام حسین (ع) را در نقطه ای به نام کربلا متوقف کرد. فردای آن روز عمر بن سعد فرستاده عبیدالله بن زیاد نیز با چهار هزار جنگجو وارد شد. | در این زمین بود که ابن زیاد نامه ای به حر بن یزید تسلیم کرد. متن نامه این بود: آن گاه که این نامه تو را رسد و فرستاده ما پیش تو آید بر حسین سخت گیر و او را در بیابانی فرود آر که نه دژ در آن باشد و نه آب. حر بن یزید در اجرای دستور ابن زیاد کاروان امام حسین (ع) را در نقطه ای به نام کربلا متوقف کرد. فردای آن روز عمر بن سعد فرستاده عبیدالله بن زیاد نیز با چهار هزار جنگجو وارد شد. | ||
| خط ۱۳۹: | خط ۱۵۴: | ||
=امام حسین(ع) در نگاه اهل سنت= | =امام حسین(ع) در نگاه اهل سنت= | ||
منابع معتبر اهل سنت احادیث فراوانی درباره جایگاه و فضایل حسین بن علی(ع) نقل کرده‌اند. | |||
منابع معتبر اهل سنت احادیث فراوانی درباره جایگاه و فضایل حسین بن علی(ع) نقل کرده‌اند. گذشته از روایات فضائل، مقام امام حسین(ع) در اعتقاد مسلمانان تا حد زیادی برخاسته از آن است که وی در راه خدا از جان و مال و نزدیکان خود گذشت. <ref>مسلم، صحیح مسلم، ۱۴۲۳ق، ج۱۵، ص۱۹۰؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸، ج۱۰، ص۳۷۶-۴۱۰؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۷؛ ابن کثیر، تفسیر القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۷۹۹؛ همچنین نگاه کنید به: حسینی شاهرودی، «امام حسین (ع) و عاشورا از دیدگاه اهل سنت»؛ ایوب، «فضایل امام حسین علیه السلام در احادیث اهل سنت».</ref> | |||
در میان اهل سنت دو دیدگاه درباره قیام امام حسین(ع) وجود دارد: | در میان اهل سنت دو دیدگاه درباره قیام امام حسین(ع) وجود دارد: | ||