ابومحمد جریری: تفاوت میان نسخه‌ها

وی از علمای شیوخ [[صوفیه]] و از اصحاب ارشد [[جنید بغدادی|جنید]] بود و هنگامی که جنید درگذشت او را به جای او نشاندند و آداب [[تصوف]] را از وی گرفتند و احادیثی به او نسبت داده می شود. ابونعیم اصفهانی در مورد او گفت: بار سنگین معرفت را حمل می کرد و همچون پرنده ای لاغر در اثر ریاضت ها مهاجر به سوی حق بود و از مقام حکمت در برابر نااهلان صیانت می نمود و مدعیان دروغین معرفت و عرفان را رسوا می کرد<ref>حلية الأولياء، تأليف: أبو نعيم الأصبهاني، ص347-348</ref>."

هرکس که نفس بر او چیره شود اسیر بند خواسته ها و شهوات می‌شود و اشارات معنوی بر قلب او حرام می شود پس دیگر او از کلام الهی لذت نخواهد برد حتی اگر دائما زبان او مشغول ذکر باشد زیرا خداوند فرموده: به زودی كسانی را كه در روی زمین به ناحق تكبر می‌ورزند از ایمان به آیات خود منصرف می‌سازیم<ref>اعراف 146</ref>.

بنیان [[ادیان]]، تداوم [[ایمان]] و صحت بدن ها از طریق سه چیز به دست می آید: کفایت، حفاظت(ارتقاء) و مراقبت.

هرکس به [[خدا]] اکتفا کند روح او اصلاح می شود و هرکس از آن‌چه نهی می کند بترسد رفتار او اصلاح شود ثمره کفایت معرفت است. پیامد تقوا حسن خلق است و هدف مراقبت از خود، اعتدال در طبیعت(بدن) است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%AC%D8%B1%D9%8A%D8%B1%D9%8A أبو محمد الجريري]</ref>.