حسین نوری: تفاوت میان نسخه‌ها

حسین نوری (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۰

۱۶٬۵۳۸ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۲۱۳

ویرایش

@@ خط ۱۱۰: / خط ۱۱۰: @@
 محدث نوری همچنین با علمای دیگری که به دنبال یافت کتب قدیمی بودند، همکاری داشته است. این مسأله از مکاتباتی که میر حامد حسین مؤلف «عبقات الأنوار» با محدث نوری داشته است، روشن می گردد. عمده‌ی این نامه ها در مورد پیدا شدن یا نشدن این کتاب مهم یا آن کتاب و کیفیت تحصیل آنهاست <ref> فخر الشریعة، حسن و رضوان شهری، ابوحسن، «نامه هایی از محدث نوری به میرحامد حسین»، نور علم، ش 48، ص 87</ref> که سندی آشکار برای زحمات شبانه روزی عالمان بزرگ اسلام در جهت حفظ میراث علمی شیعه از خطر نابودی و دفاع از کیان تشیع است.
+=تألیفات=
+مرحوم محدث نوری تألیفات بسیار گرانقدری بر جای گذاشته که به معرفی چند مورد از آنها پرداخته می شود و از بقیه‌ی موارد تنها به ذکر نام آنها اکتفا می کنیم:
+ـ مستدرک الوسائل
+مهم ترین و با ارزش ترین اثر محدث نوری «مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل» است. که در استدراک «وسائل الشیعة» شیخ حرّ عاملی (1104ق) به رشته‌ی تحریر در آوده است. <ref>طهرانی، شیخ آغا بزرگ، طبقات، همان، ص 552</ref> «مستدرک» به طور کلی به کتابی گفته می شود که به عنوان متمم کتابی دیگر و با همان شروط احادیثی را که درکتاب سلف فوت شده، گردآوری نماید. محدث نوری در «مستدرک الوسائل» تلاش کرده تا احادیثی را که شیخ حرّ عاملی در «وسائل» نیاورده امّا با مبنای حدیثی وی موافق بوده است، جمع آوری نماید. <ref> فلاح زاده، سیدحسین، «روش حدیثی محدث نوری»، حدیث اندیشه، ش 5، ص 79</ref> وی در مقدمه‌ی این کتاب می نویسد:
+«ما به تعداد زیادی از اخبار دست یافتیم که در کتاب «وسائل» نیست آنها چند نوع هستند: 1ـ آنچه در کتب قدیمی یافتیم که به دست او (شیخ حرّ عاملی) نرسیده است. 2ـ در کتاب هایی هستند که شیخ حرّ عاملی مؤلفان آن کتاب ها را نمی شناخت، پس از آنها اعراض کرد و ما در فوائد خاتمه اسامی این کتب و مؤلفین آنها و هم چنین سبب اعتماد خود به آنها را ذکر خواهیم کرد. 3ـ آنچه که درکتابهای نزد او موجود بوده ولی او آنها را نیاورده و به خاطر غفلت یا عدم اطلاع». <ref> نوری، میرزاحسین، مستدرک الوسائل، مؤسسه آل البیت، بیروت، 1408، ص 60 مقدمه</ref>
+حجم این کتاب تقریباً به اندازه‌ی حجم وسائل الشیعه است که شامل 23 هزار حدیث می باشد و طبق ترتیب کتاب «وسائل» گردآوری شده است. هم چنین دارای خاتمه ای ارزشمند است. شیخ آغا بزرگ طهرانی در مورد ارزش این کتاب نزد علمای بزرگ چنین می نویسد:
+«این کتاب در اعتبار مانند سایر جوامع حدیثی متأخر است... از استاد خود مولی محمدکاظم خراسانی صاحب «کفایه» شنیدم که وی منبر تدریس در برابر دانش جویان خود که تعداد آنها به 500 یا بیشتر می رسید از کسانی که یا مجتهد بودند یا نزدیک به اجتهاد. چنین گفت که برای مجتهد در عصر ما حجت تمام نمی شود قبل از رجوع به «مستدرک» و اطلاع بر احادیثی که در آن است». و خود او نیز شخصاً ملتزم به همین روش بود. چرا که من در مجالس خصوصی تدریسش حضور داشتم و این روش را خودم از او مشاهده کردم. و هم چنین استاد ما شیخ الشریعه اصفهانی روزی فرمود:
+«همه‌ی ما نان خور سفره‌ی نوری هستیم». و منظور او کتاب «مستدرک» بود». <ref> طهرانی، شیخ آغا بزرگ، طبقات أعلام الشیعه، همان، ص 553 ـ 554</ref>
+محدث نوری تنها به جمع آوری روایات اکتفا نکرده، بلکه در ذیل عنوان هر باب روایات مربوط را ذکر کرده سپس اگر مضمون روایت جای تأمل داشته، به توضیح روایت پرداخته و تلاش کرده اشکالات موجود را برطرف کند و روایت را با روایات هم تراز جمع کند. گاهی هم روایاتی را با دلایل متعدد نقد کرده و احتمالات مختلف در مورد پذیرش آنها را مردود دانسته امّا این امر باعث نشده از ذکر روایت خودداری کند.
+وی هم چنین راه جمع بین روایات متعارض را نیز بیان کرده، گاهی نیز ضمن تصریح به ضعف و مشکل روایت به بیان احتمالات و فهم های گوناگون از حدیث پرداخته و راه را برای پذیرش حدیث مسدود نکرده است. <ref>فلاح زاده، سیدحسین، همان، صص 84 ـ 85</ref>
+ـ نجم الثاقب فی أحوال [[امام الغائب]]
+این کتاب در 12 باب نگارش یافته که مؤلف خود در ابتدای کتاب فهرست اجمالی آن را آورده است. عناوین برخی از این ابواب بدین شرح است: در ذکر شمّه ای از حالات ولادت با سعادت آن جناب، ذکر اسامی و القاب و کینه های آن حضرت، ذکر اختلاف مسلمین در آن جناب، اثبات این که مهدی موعودی همان حجت بن الحسن العسکری علیه السلام است از روی نصوص اهل سنت، اثبات این مدعا از روی معجزات صادره از آن حضرت، ذکر کسانی که در طول غیبت خدمت آن جناب رسیدند یا بر معجزه آن بزرگوار واقف شدند و ... .
+وی هم چنین در این کتاب وجود همسر و فرزندان را برای آن حضرت ثابت می کند. <ref> نوری، میرزاحسین، نجم الثاقب، انتشارات مسجد مقدس جمکران، قم، 1375، صص 15 ـ 22</ref> این کتاب که به زبان فارسی نوشته شده است، توسط انتشارات مسجد مقدس جمکران چاپ شده است.
+ـ  کشف الأستار عن وجه الغائب عن الأبصار
+آن چه انگیزه مؤلف را بر تألیف این کتاب برانگیخته است، قصیده ای است که توسط یکی از مخالفین سروده شده و در آن مسأله غیبت و طول عمر آن حضرت زیر سؤال برده شده است. محدث نوری چنان که خود در مقدمه می نویسد، این کتاب را برای پاسخ دادن به شبهات آن قصیده به نگارش درآورده است.
+فصل اول این کتاب در مورد اختلاف در ولادت [[حضرت مهدی]] (عجل الله فرجه) و ذکر نام کسانی از [[اهل سنت]] است که با دیدگاه [[امامیه]] و در مورد امامت آن حضرت موافق هستند. وی در این فصل از 40 نفر از بزرگان اهل سنت نام می برد، فصل دوم به بررسی و پاسخ دادن به شبهات موجود در آن قصیده اختصاص یافته مانند این که انتشار ظلم در زمین شرط ظهور حضرت مهدی (عجل الله فرجه) است و چون هم اکنون زمین پر از ظلم و ستم شده است، پس اگر ایشان موجود بو می بایست ظهور می کرد.
+محدث نوری در خاتمه این کتاب نیز در مورد سرداب غیبت، احادیث در مورد خروج حضرت مهدی (عجل الله فرجه) حیات آن حضرت و ... بحث کرده است. مرحوم شیخ محمدحسین آن کاشف الغطا و نیز محتوای کتاب را به صورت قصیده ای به نظم کشیده و همراه کتاب چاپ شده است.[23]
+ـ  نفس الرحمان فی فضائل سلمان (رض)
+این کتاب از یک مقدمه، 16 باب و یک خاتمه تشکیل یافته است. مقدمه کتاب به بررسی، نام، لقب، نسب، کینه و ... جناب [[سلمان (رض)]] پرداخته و متن اصلی شامل موضوعاتی چون احوال سلمان قبل از تشرف به اسلام، مقام او نزد خدا و رسولش ائمه طاهرین (ع)، مقام سلمان نزد [[اهل بیت (ع)]] با توجه به حدیث شریف «سلمان منّا اهل البیت»، آیاتی که درمورد وی و اقران او نازل شده، در مورد علم و حکمت او، اخبار غیبی که از ناحیه‌ی ایشان صادر شده، علم او به اسم اعظم الهی، برخی فضایل و کراماتی که از او صادر شده، ذکر زیارت نامه ایشان و ... است.
+ـ لؤلؤ و مرجان
+انگیزه مؤلف از تألیف این کتاب درخواست یکی از علما به نام «سید محمد مرتضی جونپوری هندی» و شکایت های مکررّ وی از ذاکرین و روضه خوانان بوده است. چرا که برخی از آنها مطالبی را به دروغ به قصد گریاندن مردم بیان می کردند. وی از محدث نوری درخواست نموده بود که کتابی جهت موعظه و هدایت اینان بنویسد. مرحوم محدث نوری نیز پس از اتمام تألیف «مستدرک» به کار تألیف کتاب «لؤلؤ و مرجان» اشتغال یافت. <ref>نوری، میرزاحسین، کشف الأستار، نشر مؤسسه نور، بیروت، 1408، مقدمه صص 14 ـ 15 و ص 163</ref>
+این کتاب نخستین تألیفی است که درباره‌ی اصلاح روضه خوانی و پاکسازی آن نوشته شده است.
+[[لؤلؤ و مرجان]] در یک مقدمه، دو فصل و یک خاتمه نگارش یافته است. دو فصل کتاب که متن اصلی آن را تشکیل می دهد از دو پیش شرط لازم و ضروری برای عزاداری و روضه خوانی یعنی اخلاص و صداقت سخن می راند. در پایان فصل دوم چند تنبیه دارد که به این ترتیب است:
+ـ لزوم فحص کامل در نقل از ثقه؛ 2ـ اعتبار مؤلف دلیل بر اعتبار کتاب نیست؛ 3ـ تشبیه دروغ سازی برخی روضه خوانان به مسنای [[یهودیان]]؛ 4ـ علل تحریف و دروغ سازی در [[واقعه عاشورا]]؛
+وی هم چنین در این کتاب به ساختگی بودن برخی اخبار مشهور و دروغ بودن بعضی از روضه های بسیار معروف و گریه آور تصریح کرده است. <ref>آلاندوزلی، محمد، «کتاب شناسی توصیفی ـ انتقادی پیرامون تحریف های عاشورا»، آیینه پژوهش، ش 78، صص 176ـ 173</ref>
+ـ فصل الخطاب فی تحریف الکتاب
+محدث نوری در این کتاب عدم تحریف [[قرآن کریم]] به زیاده و نقصان و تغییر و تبدیل ـ آن گونه که در کتاب های آسمانی پیشین رخ داده است ـ را ثابت کرده امّا در عین حال معتقد بوده که گردآورندگان قرآن کریم در زمان [[عثمان]] در غیر از آیات الاحکام دچار تنفیص در برخی آیات شدند که البته ما عین آیات کم شده را نمی دانیم.
+البته بسیاری از علمای شیعه با این دیدگاه به مخالفت برخاستند و معتقد بودند که هیچ کم و زیادی در جمع آوری قرآن کریم رخ نداده است. نخستین کتابی که در ردّ «فصل الخطاب» تألیف شد، کتاب «کشف الارتیاب عن تحریف الکتاب» بود که توسط شیخ محمود طهرانی (ره) نگاشته شد. زمانی که محدث نوری از محتوای این کتاب آگاه شد، کتابی به زبان فارسی در جواب به شبهات «کشف الإرتیاب» نگاشت و نام آن را «الردّ علی کشف الإرتیاب» نهاد. و او همواره می گفت: راضی نیستم از کسی که «فصل الخطاب» را مطالعه کند امّا این رساله را رها نماید. چرا که وی در ابتدای این رساله که در پاسخ بر کشف الإرتیاب تألیف کرده بود، اظهار داشته که در لفظ «تحریف» مغالطه شده است و منظور من از «تحریف» تغییر و تبدیل نبوده بلکه تنها مرادم، انداختن بعضی از آیات در کتاب نازل شده بوده است و گرنه قرآنی که الآن نزد همگان موجود است با قرآنی که در عصر عثمان جمع آوری شد، هیچ زیاده و نقصانی شامل حالش نشده است. وی می گفت شایسته بود نام کتابم را «فصل الخطاب فی عدم تحریف الکتاب» می نهادم. و آن چه که مردم از این کتاب برداشت کرده اند، هرگز منظور من نبوده است. <ref> طهرانی، شیخ آغا بزرگ، الذریعة، همان، ج 16، صص 231 ـ 232</ref>
+کتاب های زیادی در ردّ کتاب محدث نوری یعنی «فصل الخطاب» نوشته شد و تقریباً تمام عالمان شیعی با این نظریه مخالفت کردند. اما به هر حال شد آن چه نباید می شد،‌ صورت گرفت و مغرضین با استفاده از این کتاب شبهات زیادی را مورد توجه مکتب تشیع نمودند و این امر باعث شد بسیاری از اهل سنت تصور کنند که شیعه قائل به تحریف قرآن است و قرآنی جدا از قرآن آنان دارد.
+ـ سایر تألیفات
+سایر تألیفات محدث نوری که حدود 30 کتاب است از این قرار می باشد:
+ـ مواقع النجوم که شجره نامه ای است از سلسله اجازات نوریان و نخستین اثر اوست که در 21 سالگی نوشته است.
+ـ دارالسلام در 2 جلد در مورد خواب، رؤیاهای صادقه، تعبیر خواب، اخلاق و .... .
+ـ فیض القدسی در مورد زندگی نامه [[مجلسی (ره)]].
+ـ بدر مشعش که در شرح حال فرزندان [[موسی مبرقع]] پسر [[امام جواد (ع)]] نگارش یافته است.
+ـ ظلمات الهاویة در معایب معاویه.
+ـ دیوان شعر به نام «مولود دیده».
+ـ حاشیه بر منتهی المقال.
+ـ اخبار حفظ قرآن.
+ـ رساله ای در شرح حال مولی ابی الحسن شریف عاملی فتونی.
+ـ کشکول.
+ـ حواشی بر توضیح المقال حاج ملاعلی کنی.
+ـ ترجمه جلد دوم دارالسلام به فارسی.
+ـ اجوبة المسائل.
+ـ فهرست کتابخانه‌ی خودش که به ترتیب الفبایی نوشته و در مقدمه اش به تفصیل در مورد کتاب و نویسندگی سخن گفته است. <ref> گلشن ابرار، همان، صص 414 ـ 415</ref>
+ـ معالم العبر در استدراک بحار نوشته شده است.
+ـ جنة المأوی در مورد کسانی است که در طول غیبت به ملاقات حضرت صاحب الأمر (عجل الله فرجه) مشرف شدند.
+ـ الصحیفه الثانیه العلویه
+ـ الصحیفة الرابعه السجادیه
+ـ میزان السماء در تعیین مولد [[خاتم الانبیاء (ع)]] به فارسی.
+ـ الکلمه الطیبه که به فارسی نوشته است.
+ـ سلامة المرصاد
+ـ شاخه‌ی طوبی.
+ـ تحیة الزائر و بلغة المجاور
+ـ مستدرک فرار البحار (که البته کامل نشده است).
+ـ مرسله الدرّ المنظوم و برخی رساله ها و کتاب های دیگر. <ref>قمی، شیخ عباس، همان، ص 262</ref>
 =پانویس=
 {{پانویس|3}}
 [[رده:محدثان شیعه]]
 [[رده:رجالیان شیعه]]
 [[رده:مراجع تقلید]]