ابن نجا: تفاوت میان نسخه‌ها

=زندگی=

بر اساس هوای نفس از او خواست که این عالم واعظ را به سوی خود جذب کند و سپس او را در نقشه شیطانی خود درگیر کند، به این امید که یکی از بزرگان در دولت جدید حضور داشته باشد.پس ابن ناجیه وانمود کرد که بر نظر اوست و با او موافق است. ولی نهایتا، ابن ناجیه در مقابل عقیده توطئه گران و بدخواهانه بودن نقشه آنها ایستادگی نمود<ref>كتاب بهجة الاسرار ومعدن الانوار في مناقب الباز الاشهب الشيخ عبد القادر الكيلاني، تأليف علي بن يوسف الشطنوفي المنوفي 713هـ، { نسخة جديدة تحتوي ما رجح نسبته له } دراسة وتحقيق الدكتور/ جمال الدين فالح الكيلاني ، المنظمة المغربية للتربية والثقافة والفنون ، المغرب ، فاس ، 2014، ص 131</ref>.

پس از آن که آنها در جستجوی آن بودند، آنها را جستجو نکردند. و چون موضوع بحث دین بود و فقط سرنگونی یک رژیم سیاسی و ایجاد رژیم سیاسی بدیل دیگری نبود. ابن ناجیه پیشقدم شد تا نزد صلاح الدین برود و توطئه آنها و تلاش آنها برای براندازی دولت را به او فاش کرد، بنابراین صلاح الدین از او خواست که با آنها همگام شود و به همکاری با آنها ادامه دهد و سپس بگوید. او آنچه را که قصد داشتند اول انجام دهند، پس ابن ناجیه آنچه را که صلاح الدین به او دستور داد انجام داد و در نتیجه;صلاح الدین نیز در این هنگام در موضوع فرستاده شاهزاده فرانک ها و هدف از آمدن او به نزد او تردید کرد.

از این رو، مردی مسیحی از قبطیان [[مصر]] که به او اعتماد داشت، او را قبول نکرد پس این قبطی همه اخبار فرستاده پادشاه فرانک را برای او آوپادشاه برد<ref>كتاب: جغرافية الباز الاشهب، تحقيق مكان ولادة الشيخ عبد القادر الكيلاني، د.جمال الدين فالح الكيلاني، مكتبة الجليس -بيروت، طبعة عام 2012، صفحة 14</ref>.

پس از آنکه صلاح الدین این توطئه را خنثی کرد و توطئه گران را به صلیب کشید، قد و منزلت ابن ناجیه و همجواری با او را برافراشت و به او نامه نوشت و در مجلس او شرکت کرد و ابن ناجیه با صلاح اللّه علیه السلام حضور یافت. دین، فتح بیت المقدس، و او در روز جمعه اول که بر کرسی تبلیغ بود، تبلیغ کرد و روزی در تاریخ [[اسلام]] شهرت داشت. پس از مرگ صلاح الدین، ابن ناجیه به پسرش ملک عزیز عثمان (595-589ق) سلطان مصر نزدیک شد و او دومین پسر صلاح الدین است.

ابن ناجیه - قبل از این و آن - به پادشاه عادل نورالدین محمود بن زنگی نزدیک بود و از [[باطنیه]] بیزار بود و آنها را تحقیر می کرد و آنها را شنیع ترین القاب می خواند.

باطنیه نیز به نوبه خود از او بیزاری می جستند و به همین دلیل و به خاطر هوشیاری او نسبت به آنها، از او متنفر بودند<ref>كتاب الشيخ عبدالقادرالكيلاني رؤية تاريخية معاصرة، د/جمال الدين فالح الكيلاني، ص28</ref>.