سعید بن مسیّب: تفاوت میان نسخه‌ها

| محل تولد = [[مدینه]]

| سال درگذشت = سال ۹۴.ق

| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[زید بن ثابت]] |[[ابن عباس]] |ابن عمر |[[عایشه]] |[[علی بن ابی طالب|امام علی(علیه‌السلام)]] ... }}

| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |زهری |[[قتاده]] |عمربن دینار |یحیی بن سعید }}

'''سعید بن مسیب بن حزن مخزومی'''، یکی از فقهای هفت‌گانه [[مدینه]] واز یاران برجسته [[علی بن الحسین (زین العابدین)|حضرت علی بن الحسین (علیه‌السلام)]] بود. سعید بن مسیب تا پایان عمر پیرو اهل‌‏بیت عصمت‏ باقی ماند.

در تاریخ ولادت و وفاتش اندکی اختلاف است. به نوشته مورخان او در سال 15 هجری دیده به جهان گشود و در سال 94 یا 95 هجری‏ بدرود حیات گفت. سال رحلت او را <big>سنه الفقهاء</big> می‏‌نامند: زیرا در این سال‏ بسیاری از عالمان وارسته و فقهای برجسته [[شیعه]] وفات یافتند. او از بزرگان [[تابعان]] و نخستین فقیهان مدینه به شمار می‌رود. بلکه فقیه الفقهاء و موسس مکتب فقهی مدینه می‌باشد: درعالم [[شیعه]] نیز از عالمان و محدثان شیعه است: از جمله افرادی است که عصر چهار معصوم: امام علی، امام حسن، امام حسین و [[علی بن الحسین (زین العابدین)|امام سجاد(علیه‌السلام)]] را درک کرده است: از جمله معدود [[اصحاب]] اولیه امام سجاد(علیه‌السلام) به شمار می‌رود. وی از مخالفان [[بنی امیه|بنی‌امیه]] بود و از بیعت با [[یزید|یزید بن معاویه]] خودداری کرد. ابن مسیب به ویژه پس از آنکه به خواستگاری [[عبدالملک بن مروان|عبدالملک مروان]] از دخترش برای ولیعهد و فرزندش ولید جواب رد داد و دخترش را در برابر دو درهم مهریه، به عقد مردی تهیدست درآورد، مورد خشم [[خلیفه]] قرار گرفت.

سعید بن مسیب در سال 15 یا17 هجری در عهد خلافت [[عمر]]، در شهر [[مدینه]] متولد شده و در همان شهر به تحصیل علم و دانش پرداخته واز محضر [[اصحاب]] پیامبر(صلی الله علیه) و اساتید و [[محدّث|محدثان]] این شهر بهره برده و همان‌گونه که از شرح احوال او بر می‌آید، غالب عمرش را در مدینه گذرانده و جز برای [[حج]] از آن خارج نشده است ولی با توجه به این که او چهل دفعه به [[حج]] مشرف شده، می‌توان گفت که از [[محدّث|محدثان]] [[مکه]] نیز بهره‌ها برده است.

خاندان سعید، نوعی رابطه و خویشی سببی با [[بنی هاشم|بنی‌هاشم]] داشته‌اند: زیرا برادر حزن، هبیره بن ابی وهب، شوهر ام هانی، خواهر [[علی بن ابی‌طالب|امیرمومنان علی(علیه‌السلام)]] بود. فرزندان هبیره، خواهرزادگان علی (علیه‌السلام) شیعیان خوبی بودند و از یاران امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به شمار می‌آمدند. مصقله بن هبیره والی منطقه اردشیر خره در عصر حکومت آن حضرت بود. هم‌چنین جعده بن هبیره از سوی علی (علیه‌السلام)در [[خراسان]] والی بود.  

از این رو در خاندان سعید، احتمالا گرایش ضد هاشمی که تمایل غالب قریشیان بود، کمتر بوده است. به استثنای یک مورد که زبیربن بکار نقل کرده: حزن، جد سعید در جریان [[سقیفه بنی ساعده|سقیفه]]، از [[خالد بن ولید]] که علیه [[انصار]] سخنرانی کرده بود، طرفداری نموده و درتعریف و مدح او شعر سروده بود.

البته این مساله، بیشتر جنبه قبیلگی و تعصب قومی‌ داشته است: زیرا خالد نیز از قبیله بنی‌مخزوم بوده است. مسیب، پدر سعید تاجر بوده و خرید و فروش روغن می‌کرده است.

== ویژگی‌های سعید ==

[[تابعین|تابعان]] کسانی هستند که محضر رسول خدا (صلی الله علیه) را درک نکردند، ولی اصحاب آن حضرت را دیدند: لذا تمام کسانی که بعد از رحلت پیامبراکرم (صلی الله علیه) به دنیا آمدند، از تابعان به شمار می‌آیند. بدین معنی که به تدریج اصحاب پیامبر (صلی الله علیه) از دنیا رفتند و مردم درمسائل شرعی به فقهای تابعان رجوع می‌کردند که سعید بن مسیب از مهمترین فقیهان این عصر بود و به گفته [[ابن خلکان]]، ^{سیدالتابعین} به شمار می‌آمد.  

=== فقیه مدینه ===

مکتب عراق را مکتب رای و مکتب مدینه را مکتب حدیث می‌گفتند. فقهای [[عراق]] بیشتر بر رای و استدلال عقلی تکیه می‌کردند ولی فقهای مدینه بر احادیث و روایات فقهی تکیه داشتند. از میان فقهای چهارگانه [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]، [[ابوحنیفه]] نماینده مکتب عراق و [[مالک بن انس]] نماینده مکتب مدینه بود.

سعید بن مسیب در عصر خود یکی از مهمترین فقیهان مدینه به شمار می‌آمد و به گفته ابن سعد، رئیس فقیهان مدینه بود. بلکه موسس مکتب فقهی مدینه به شمار می‌آمد.

سعید بن مسیب از عابدان و زاهدان عصر خود بود: ابن خلکان درمورد او می‌گوید: او میان فقه و حدیث و زهد و عبادت و ورع راجمع کرده بود.

سعید پیوسته ملازم [[مسجد النبى|مسجدالنبی]] بود و سی سال [[نماز جماعت]] آن جا راترک نکرده بود. روزی چشمش درد می‌کرد، آب و هوای وادی عقیق رابه او توصیه کردند، ولی او از رفتن به آن جا امتناع کرد و گفت: پس چگونه به [[نماز]] جماعت صبح و عشای مسجد النبی برسم؟!

== جایگاه علمی ==

سعید بن مسیب از دانشمندان بی‌بدیل عصر خویش بود و عالم علی الاطلاق مدینه به شمار می‌رفت و از جمله فقهای هفت‌گانه اولیه مدینه بود که عبارتند از: عروه بن زبیر، ابوبکربن عبدالرحمن مخزومی، سلیمان بن یسار، عبیدالله بن عتبه، خارجه بن زید، قاسم بن محمدبن ابی‌بکر و سعیدبن مسیب که دو نفر اخیر را از پیروان اهل‌بیت(علیه‌السلام) و شاگردان [[علی بن الحسین (زین العابدین)|امام سجاد(علیه‌السلام)]] دانسته‌اند.

«سعیدبن مسیب آگاه‌ترین مردم به آثار گذشتگان است و از لحاظ فهم و درک مسائل از همه قوی‌تر می‌باشد.»

== اساتید ==

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[[رده:شخصیت‌ها]]

[[رده:شخصیت‌های تاریخی]]

[[رده:تابعین]]