موسی مبرقع: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:موسی مبرقع.jpg |جایگزین=موسی مبرقع|موسی مبرقع]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

!موسی بن محمد الجواد(ع)

|نام کامل

|ابواحمد موسی بن محمد (موسی مبرقع)

|-

|کنیه

|ابو جعفر•ابو احمد

|-

|لقب

|مبرقع

|[[امام جواد (ع)]]

|-

|نام مادر

|سمانه مغربیه

|[[مدینه]]

|-

|محل زندگی

|[[مدینه]] • [[کوفه]] • کاشان • [[قم]]

|جد سادات رضوی

|قم • محله چهل اختران

|-

ابواحمد موسی مبرقع فرزند [[امام جواد|امام جوادالائمه (ع)]] و برادر تنی [[امام هادی (ع)]] بود. مدفن وی در [[قم]] است. او را به جهت پوشاندن چهره‌اش با نقاب، مُبَرقَع می‌نامیده‌اند. موسی مبرقع جد [[سادات رضوی]] است. معروف است که خاندان [[سادات برقعی]] قم و اطراف [[شهرری]] به او منسوب‌اند.

=تاریخچه زندگی موسی مبرقع=

او ابو جعفر موسی مبرقع پسر محمد (امام جواد) بن علی (امام رضا) بن موسی بن جعفر (ع) است که در ربیع الثانی سال 296 هـ.ق. از دنیا رفت. <ref> اعیان الشیعة، ج 10، ص 194</ref>

صاحب کتاب عمدة الطالب درباره وی می گوید: موسی مبرقع پسر [[امام جواد (ع)]] که مادرش کنیز بود در قم از دنیا رفت و در قم مدفون شد. به فرزندان وی رضویون می گویند که آنها نیز در قم بودند، مگر تعداد کمی از آنها.

حسن بن علی قمی در کتاب تاریخچه قم به نقل از کتاب رضائیه تألیف حسین بن محمد بن نصر می نویسد: اولین کسی که از سادات رضویه به شهر قم کوچ کرد، در سال 256 هـ . ق ابو جعفر موسی بن محمد بن علی (موسی بن مبرقع) بود. او همیشه پوشیه و نقاب بر چهره داشت.

بزرگان عرب به او پیغام فرستادند که از شهر خارج شو،‌ هنگامی که نقاب از چهره برداشت کسی او را نشناخت. پس از آن موسی مبرقع از قم به شهر کاشان مهاجرت کرد و در آن جا احمد بن عبدالعزیز بن دلف عجلی به او خوش آمد و خیر مقدم گفت، لباس های فاخر و گرانبها بر وی پوشانده اسب های خوب به او هدیه داد و برای او هر سال مستمری (حقوق) به مقدار هزار مثقال طلا تعیین کرد .

 

=نام، لقب و کنیه=

 

 

=مـادر موسی مبرقع=

 

امام جواد(ع) با کنیزی نیکو سرشت بـه نـام «سمانه» از اهالی [[مغرب]] ([[مرا کش|مراکش]] کنونی) واقع در شمال [[آفریقا]] ازدواج کرد. <ref>بحارالانوار‌، عـلامه‌ مـجلسی‌، ج50، صـص116-115</ref>

آن بانوی گرانقدر به <big>سمانه مغربیه</big> و <big>سیده ام الفضل</big> معروف گردید. درباره نحوۀ انتخاب او از میان کـنیزان مـتعدد آفـریقایی آمده است: «محمد بن فرج» گفت: امام جواد (ع) مرا فرا خـواند و فـرمود: به زودی قافله ای از سوی مغرب به جانب [[حجاز]] می آید که در میان آنان کنیزانی می باشد، این هفتاد دیـنار را بـگیر و جـاریه ای اختیارکن! سپس حضرت مشخصات ظاهری و نشانه های آن جاریه را برای من تشریح کرد و افـزود: وقـتی او را بـا آن مبلغ مالک شدی، برایم بیاور.

 

سـمانه از خـصال و کرامتهای اخلاقی ویژه ای برخوردار بود. ایشان اغلب روزها را [[روزه]] بود و شبها مدام به تـهجّد اهـتمام داشـت و این روش پسندیده، لباس تقوا و جامۀ زهد را برایش به ارمغان آورده بود. پرواپیشگی، وارستگی، صدق و اخـلاصش مـثال زدنی بود، در این امور به چنان درجه ای رسید که او را مادر فضیلت خطاب می کردند و چـنان اهـل سـعادت گشت که به «سعیده» معروف شد. «محمدبن فرج» و «علی بن مهزیار» از حضرت [[امام هادی(ع)]] روایـت کـرده اند که ایشان در معرفی مادرش فرموده است: «مادرم به حق من معرفت دارد و اهـل [[بهشت]] مـی باشد، به دلیل شدت ایمان و تقوا، [[شیطان]] جرأت ندارد به او نزدیک شود، نیرنگ و حیله اهل عـناد، بـه وجـودش زیان نمی رساند. [[خداوند]] متعال حافظ و نگهبان او است، و در زمرۀ مادران صدیقین و صالحان قـرار دارد.» <ref>الارشاد، شیخ مفید، ج2، ص295؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج1، ص280؛ تـحلیلی از زنـدگانی امام هادی، باقر شریف قـرشی، صـص21-20</ref>

عـالم بزرگوار، مرحوم [[سید مرتضی]] در کتاب «عیون المعجزات» در منزلت این بانوی بزرگوار نوشته است: «وَ کَانَت مِنَ القـَانِتَاتِ؛ <ref>دلایل الامـامه، طـبری آمـلی، ص216؛ اثبات الوصیه، مسعودی، ص194</ref> او از بـانوانی بود که در مقام [[عبادت]] خدا، نهایت خضوع و خشوع را داشت.»

موسی با علم [[حدیث]] و [[درایه]] آشنا بود و همچنین راوی حدیث بوده است. [[شیخ طوسی]] در کتاب تهذیب، <ref>طوسی، تهذیب الکلام، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۳۵۵</ref> [[شیخ مفید]] در الاختصاص، <ref>مفید، الإختصاص، ۱۴۱۳ق، ص ۹۱</ref> و ابن شعبه حرانی در کتاب تحف العقول از وی حدیث نقل کرده‌اند. <ref>حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶</ref> یحیی بن اکثم نیز به وی نامه‌ای نگاشته و از وی در مورد مسائلی نظر خواسته است. <ref>طوسی، تهذیب الکلام، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۳۵۵</ref>  

=وفات موسی مبرقع=

حضرت موسی مبرقع تا هنگام مرگ یعنی شب چهارشنبه 22 ربیع الثانی سال 296 در قم اقامت داشت و در شهر قم به دیار باقی شتافت و در منزل مسکونی خویش دفن شد که امروزه که یکی از زیارتگاه های معروف قم است. <ref> بحار الانوار، ج 50، ص 161</ref>

در کتاب شجره طیبه آمده است:

مخفی نماند موسی مبرقع در زیارتگاه مشهور به چهل اختران در محله ای معروف به موسویان (موسویین) دفن است. در آنجا دو زیارتگاه کوچک و بزرگ است که فاصله بین آنها حدود 15 قدم است. در زیارتگاه کوچک صورت دو قبر وجود دارد که یکی از آنها مقبره موسی مبرقع و دیگری قبر احمد بن محمد بن احمد بن موسی مبرقع است. <ref> اعیان الشیعة، ج 10، ص 195</ref>

=پانویس=

[[رده:امامزاده‌ها]]

[[رده: راویان شیعه]]

[[رده:فرزندان امام جواد]]