۸٬۱۵۰
ویرایش
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
در واقع عالمان، عارفان، و فیلسوفان شاعری چون حکیم خیام نیشابوری، میرداماد، سهروردی(شیخاشراق)، [[شیخ بهایی]]، ملا هادی سبزواری، [[علامه حلی]]، ملا محسن فیض | در واقع عالمان، عارفان، و فیلسوفان شاعری چون حکیم خیام نیشابوری، میرداماد، سهروردی(شیخاشراق)، [[شیخ بهایی]]، ملا هادی سبزواری، [[علامه حلی]]، [[ملا محسن فیض کاشانی]]، شیخ محمود شبستری، علامه [[اقبال لاهوری]]، حکیم فیاض لاهیجی، آخوند لاری، [[محمد حسین غروی اصفهاني|محمد حسین غروی اصفهانی]](کمپانی)، میرزاحبیب خراسانی، شیخ علی نقی کمرهای، ادیب نیشابوری، علامه جلالالدین همایی، علامه سیداسماعیل بلخی، الهی قمشه ای، [[علامه طباطبایی]]، [[امام خمینی(ره)|امام راحل]] و... از هنر شعر به عنوان وسیلهای در خدمت نشر و اشاعه آموزههای اصیل وحیانی و قرآنی، مبارزه با جهل و خرافه و گزافه، و احیای کرامتهای انسانی در جامعه استفاده میکردند. هم چنانکه نسل عالمان و عارفان روزگار ما نیز امروز در این مسیر روشن گام برمیدارند. عالمان و عارفان بزرگی همچون آیتالله حسن حسنزاده آملی، مقام معظم رهبری، و... با مرور و بازخوانی زندگی این چهرههای ماندگار به روشنی میتوان دریافت که آوازه و شهرت آنان در سایر علوم عقلی و نقلی بسیار بیشتر از شعر و شاعری بوده است، ولی امروز – به هر جهت – صبغه شاعری بعضی از آنان همچون خیام و شیخ بهایی بر سایر وجوه علمی شان تفوق و برتری پیدا کرده است. آنچه که مسلم است بسیاری از این بزرگان تعلق خاطر جدی به شعر و شاعری نداشته اند، تا جایی که در بعضی از تذکرهها آمده است کهاشعار آنان بعدها توسط مریدان و شاگردان شان گردآوری و منتشر شده است. | ||
=شاعری در روزگار ما= | =شاعری در روزگار ما= |