علوی بن طاهر الحداد: تفاوت میان نسخه‌ها

وی سی و پنجمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

به متولد روستای Qaydun از وادی Dawan در حضرموت در شانزدهم ماه از شوال و در 1301 ه. ق. پدرش از دنیا رفت و سن او از یک سال بیشتر نگذشته بود، پس در دامان مادرش که یتیم بود بزرگ شد و تحت سرپرستی عموهای مادری خود از خاندان عیسی حبشی زندگی کرد و آنها از سرشناسان اهل بیت بودند. شهر قیدون و فتوا و قضاوت در خانه آنها بود. وی همچنین مورد عنایت و عنایت کامل شیخ مملکت قرار گرفت و طاهر بن عمر الحداد و پسرش محمد بن طاهر را برگزید. تقاضای علم او در حالی که هنوز به بلوغ نرسیده بود در کشورش قیدون زادگاهش و در کشور حوطه احمد بن زین بود که عموهای پدرش در آنجا هستند . و توانست از شهر الغرفه دیدن کند و مسند حضرموت عیدروس بن عمر الحبشی را دریافت .

من از کودکی به او علم دوست داشتم و تیزهوشان هوشمندانه و نمونه کارها کمیاب می دادم تا آنجا که قرآن کریم و الفیاء را در سه ماه با هم می خواندم و کتاب احیای علم دین را غزالی می خواندم که از آن فراتر نمی رفت. دوازده ساله بود و قبل از بیست سالگی به تدریس و موعظه پرداخت. او در سایر علوم و تفسیر و حدیث و فقه و عرفان و اصالت و ادب و تاریخ و نجوم و فلسفه سرآمد بود و در دعوت به سوی خدا مانند بسیاری از حضرمیان برجسته بود.  

او تحصیلات خود را با تعدادی از شیوخ در شهر خود از Qidoun آغاز شد، و دانش گسترده او در محله خود و خانواده خود تشکیل شد، و او را از دیگر محققان و شیوخ بزرگ حضرموت دره گرفت، به طوری که او بازدید تاریم، سیئون ، و شیبام و نیز در سفرها و سفرهای خارج از حضرموت با برخی از شیوخ ملاقات کرد، از جمله آنانی که در شهر عدن ملاقات کرد، و از میان آنان هر که او را در حرمین شریفین ملاقات کرد ، ذکر آنها را به تفصیل بیان کرد و از آن برداشت کرد. آنها در کتاب «الخلاص الشفیع» از جمله:

طاهر بن عمر الحداد

محمد بن طاهر بن عمر الحداد

عیدروس بن عمر الحبشی

عمر بن محمد بن عثمان

حسین بن محمد الحبشی

علی بن محمد الحبشی

و به برخی از آنها از طریق مکاتبه اجازه داده شد:

داوود بن محمد المرزوقی الزبیدی

حسین بن علی العمری

محمد راغب الطباخ

بسیاری از علما و شاگردان از آن فارغ شدند و از کسانی که از آن بهره بردند و از آن روایت کرده اند:

علوی بن شیخ بلفقیه

حسن بن محمد المشاط

محمد رشاد البیتی

به سواحل و حبشه و یمن و حرمین شریفین و جاوه سفر و سفر کرد و در سفرها دعوت کننده الی الله بود و علم را گسترش می داد و به هر آنچه برای اسلام و مسلمین سودمند و خیر است کمک می کرد. او در مکلا، زنگبار، جاوه و غیره تدریس می کرد. او در سال 1328 هجری قمری وارد حبشه شد و در صدد ساخت مسجد معروف دیردوه و مسجد دیگری در آدیس آبابا برآمد. او همچنین یکی از طرفداران تأسیس مدرسه معروف بذراء در عدن بود. سپس در سال 1336 هجری قمری به عنوان بازدیدکننده وارد جاوه شد، سپس به حضرموت بازگشت و در رباط العالم الشریف که به کمک برادرش در قدون تأسیس کرد به تدریس پرداخت. و چون دید کار و آزار بر او تشدید شد، از حضرموت به اندونزی هجرت کرد و آخرین عزیمتش در سال 1341 هجری قمری بود و در جزیره جاوه به تبلیغ و تدریس پرداخت و از اهل بیت بود . بنیانگذاران انجمن خیر.و مدرسه یتیم خانه جاکارتا که رهبری اتحادیه علویان را در آنجا به عهده گرفت و مقالات ارزشمندی در مجله آن دارد که از سال 1346 تا 1351 هجری قمری هر دو ماه یکبار منتشر می شد. در سال 1353 هجری شمسی با تصدی ولایت ابراهیم بن ابی بکر سلطان جوهر، وظیفه صدور فتوا در ایالت جوهر، یکی از ایالت های مالزی را به عهده گرفت ، چرا که قانون و قانون اساسی کشور، مفتی را ایجاب می کند. از علویان باشد . محبت و تقوا را از سلطان مذکور دریافت کرد، پس در آن سکنی گزید تا از دنیا رفت.

علوی بن طاهر به دانش گسترده و توانایی درخشان در طبقه بندی معروف بود که هوش و حافظ قوی او به آن کمک می کرد، از این رو علاوه بر سرعت نوشتن، نوشتن برای او آسان بود. نوشته‌های او به کتاب‌هایی در زمینه هنر و موضوعات تخصصی و مقالات منتشر شده در روزنامه‌ها که در آنها به مسائل زمان خود و بسیاری از مشکلات جامعه حضرمی خود می‌پردازد، به‌ویژه در دیاسپورای اندونزیایی‌اش، پیش از این که کارش را آغاز کند، متفاوت است. صدور فتوا در جوهر. کتابهای او شامل امور اجتماعی و سیاسی، ایمان و تاریخ و همچنین ویرایش فتاوای دینی در بخش افتاء بود. وی بیش از شصت کتاب تألیف کرد که مهمترین آنها عبارتند از:  

"بینش ایتمود در دکترین مهاجر"

"مجموعه های نجوم"

او جانشین هشت پسر و به همین تعداد دختر شد و اما پسران: طاهر، حمید، محمد اعظم، عبدالله، حسین کبیر، علی، حسین صغیر و محمد صغیر.

وی در نوزدهم جمادی الاخیرا سال 1382 هجری قمری در شهر جوهر مالزی درگذشت و در قبرستان محمودیه در جنوب شهر به خاک سپرده شد .

الحداد، علوی بن طاهر (1438ق). تاریخ جامع حضرموت و متخلفان آن . عمان، اردن: دارالفتح. بایگانی شده از نسخه اصلی در 10 دسامبر 2019.