۸۷٬۸۱۰
ویرایش
سجده بر زمین و استفاده از مهر (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
سجده بر زمین و استفاده از مهر (مقاله) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۴
، ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
===سیره صحابه=== | ===سیره صحابه=== | ||
====1- جابر بن | ====1- جابر بن عبدالله انصارى==== | ||
مىگوید: «کنت اصلّى مع النبى (صلی‌الله علیه و آله) الظهر فآخذ قبضة من الحصى فاجعلها فى کفّى ثم احولها إلى الکف الأخرى حتّى تبرد ثمّ اضعها لجبینى حتّى اسجد علیها من شدّة الحرّ؛ من با پیغمبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) نماز ظهر مىخواندم، مقدارى از سنگریزهها را در یک کف دست مىگرفتم و آن را از این دست به آن دست مىکردم تا خنک شود و بر آن سجده کنم، این کار به خاطر شدّت گرما بود». <ref>مسند احمد، جلد 3، صفحه 327؛ سنن بیهقى، جلد 1، صفحه 439.</ref> این حدیث به خوبى نشان مىدهد که اصحاب پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) مقیّد بودند بر زمین سجده کنند، حتّى براى موقع گرما چاره مىاندیشیدند. اگر سجده بر زمین لازم نبود این کار پرزحمت لزومى نداشت. | مىگوید: «کنت اصلّى مع النبى (صلی‌الله علیه و آله) الظهر فآخذ قبضة من الحصى فاجعلها فى کفّى ثم احولها إلى الکف الأخرى حتّى تبرد ثمّ اضعها لجبینى حتّى اسجد علیها من شدّة الحرّ؛ من با پیغمبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) نماز ظهر مىخواندم، مقدارى از سنگریزهها را در یک کف دست مىگرفتم و آن را از این دست به آن دست مىکردم تا خنک شود و بر آن سجده کنم، این کار به خاطر شدّت گرما بود». <ref>مسند احمد، جلد 3، صفحه 327؛ سنن بیهقى، جلد 1، صفحه 439.</ref> این حدیث به خوبى نشان مىدهد که اصحاب پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) مقیّد بودند بر زمین سجده کنند، حتّى براى موقع گرما چاره مىاندیشیدند. اگر سجده بر زمین لازم نبود این کار پرزحمت لزومى نداشت. | ||
====2- برخی اصحاب به شهادت انس بن مالک==== | ====2- برخی اصحاب به شهادت انس بن مالک==== | ||
انس بن مالک مىگوید: «کنّا مع رسول الله (صلی‌الله علیه و آله) فى شدّة الحرّ فیأخذ أحدنا الحصباء فى یده فإذا برد وضعه و سجد علیه؛ ما در شدّت گرما در خدمت رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) بودیم بعضى از ما سنگریزه را در دستش مىگرفت تا خنک شود سپس آن را بر زمین مىنهاد و بر آن سجده مىکرد».<ref>السنن الکبرى بیهقى، جلد 2، صفحه 106.</ref> این تعبیر نیز نشان مىدهد که این کار در بین اصحاب رایج بوده است. | انس بن مالک مىگوید: «کنّا مع رسول الله (صلی‌الله علیه و آله) فى شدّة الحرّ فیأخذ أحدنا الحصباء فى یده فإذا برد وضعه و سجد علیه؛ ما در شدّت گرما در خدمت رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) بودیم بعضى از ما سنگریزه را در دستش مىگرفت تا خنک شود سپس آن را بر زمین مىنهاد و بر آن سجده مىکرد».<ref>السنن الکبرى بیهقى، جلد 2، صفحه 106.</ref> این تعبیر نیز نشان مىدهد که این کار در بین اصحاب رایج بوده است. | ||
====3- ابن مسعود==== | ====3- ابن مسعود==== | ||
أبو عبیده نقل مىکند «أنّ ابن مسعود لا یسجد- أو قال لا یصلّى- إلّا على الأرض؛ | أبو عبیده نقل مىکند «أنّ ابن مسعود لا یسجد- أو قال لا یصلّى- إلّا على الأرض؛ عبدالله بن مسعود نماز نمىخواند یا گفت: سجده نمىکرد، مگر بر زمین». <ref>مصنف ابن أبی شیبه، جلد 1، صفحه 397.</ref>اگر منظور از زمین، فرش باشد احتیاج به گفتن ندارد، بنابراین زمین به همان معناى خاک، سنگ، شن و مانند اینهاست. | ||
====4- در حالات مسروق بن اجدع==== | ====4- در حالات مسروق بن اجدع==== | ||
از یاران ابن مسعود آمده است: «کان لا یرخص فى السجود على غیر الأرض حتّى فى السفینة و کان یحمل فى السفینة شیئاً یسجد علیه؛ او اجازه نمىداد بر غیر زمین سجده کنند، حتّى هنگامى که به کشتى سوار مىشد، چیزى با خود به کشتى مىبرد و بر آن سجده مىکرد».<ref>طبقات الکبرى، ابن سعد، جلد 6، صفحه 53.</ref> | از یاران ابن مسعود آمده است: «کان لا یرخص فى السجود على غیر الأرض حتّى فى السفینة و کان یحمل فى السفینة شیئاً یسجد علیه؛ او اجازه نمىداد بر غیر زمین سجده کنند، حتّى هنگامى که به کشتى سوار مىشد، چیزى با خود به کشتى مىبرد و بر آن سجده مىکرد».<ref>طبقات الکبرى، ابن سعد، جلد 6، صفحه 53.</ref> | ||
====5- على بن | ====5- على بن عبدالله بن عبّاس==== | ||
على بن | على بن عبدالله بن عبّاس به «رزین» نوشت: «ابعث إلىّ بلوح من أحجار المروة علیه اسجد؛ قطعه صافى از سنگهاى «مروه» براى من بفرست تا بر آن سجده کنم». <ref>اخبار مکّه ازرقى، جلد 2، صفحه 151.</ref> | ||
====6- عمر بن عبد العزیز==== | ====6- عمر بن عبد العزیز==== | ||
در نقل دیگرى در کتاب فتح البارى (شرح صحیح بخارى) آمده است: «کان عمر بن عبد العزیز لا یکتفى بالخمرة بل یضع علیها التراب و یسجد علیه؛ عمر بن عبد العزیز قناعت به سجده بر حصیر نمىکرد بلکه مقدارى خاک بر آن مىگذارد و بر آن سجده مىکرد». <ref>فتح البارى، جلد 1، صفحه 410.</ref> | در نقل دیگرى در کتاب فتح البارى (شرح صحیح بخارى) آمده است: «کان عمر بن عبد العزیز لا یکتفى بالخمرة بل یضع علیها التراب و یسجد علیه؛ عمر بن عبد العزیز قناعت به سجده بر حصیر نمىکرد بلکه مقدارى خاک بر آن مىگذارد و بر آن سجده مىکرد». <ref>فتح البارى، جلد 1، صفحه 410.</ref> | ||