پرش به محتوا

ابوالفتیان احمد بدوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'عبد ' به 'عبد')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۳: خط ۷۳:
==شهرت در طنطا==
==شهرت در طنطا==


اولیایی که هنگام ورود احمد به طنطا مورد تکریم مردم بودند، [۱] با آمدن او بی قدر شدند.
اولیایی که هنگام ورود احمد به طنطا مورد تکریم مردم بودند<ref>النفحات الاحمدیة، قاهره ۱۳۲۱</ref>با آمدن او بی قدر شدند.


==تکریم از جانب سلطان==
==تکریم از جانب سلطان==
خط ۱۰۴: خط ۱۰۴:
علمای بزرگ و دیگر مخالفان [[تصوف]] غالباً با تقدیس احمد و زیارت تربت او در طنطا مخالفت کرده‌اند.
علمای بزرگ و دیگر مخالفان [[تصوف]] غالباً با تقدیس احمد و زیارت تربت او در طنطا مخالفت کرده‌اند.
پاره‌ای از این مخالفان از هرگونه صوفیگری بیزار بودند، و گروهی دیگر سیاستمدارانی بودند که با نفوذ [[صوفیان]] بر مردم مخالفت می‌کردند.
پاره‌ای از این مخالفان از هرگونه صوفیگری بیزار بودند، و گروهی دیگر سیاستمدارانی بودند که با نفوذ [[صوفیان]] بر مردم مخالفت می‌کردند.
به قتل یکی از خلیفه‌های بدوی دوبار اشاره شده است. [۲][۳]
به قتل یکی از خلیفه‌های بدوی دوبار اشاره شده است<ref>ابن ایاس، بدائع الزهور فی وقائع الدهور، ج۲، ص۶۱</ref><ref>ابن ایاس، بدائع الزهور فی وقائع الدهور، ج۳، ص۷۸</ref>.
در ۸۵۲ علما و سیاستمدارانِ متدین، سلطان الظاهر جَقْمَق (حک: ۸۴۲ ـ۸۵۷) را برآن داشتند که زیارت طنطا را ممنوع کند، ولی فرمانش در مردم اثر نکرد و ایشان از این سنت قدیم دست نکشیدند.
در ۸۵۲ علما و سیاستمدارانِ متدین، سلطان الظاهر جَقْمَق (حک: ۸۴۲ ـ۸۵۷) را برآن داشتند که زیارت طنطا را ممنوع کند، ولی فرمانش در مردم اثر نکرد و ایشان از این سنت قدیم دست نکشیدند.
سلطان قائتبای (قائت بیگ) (حک: ۸۷۲ ـ۹۰۱) ظاهراً از ستایشگران بدوی بوده است. [۴][۵]
سلطان قائتبای (قائت بیگ) (حک: ۸۷۲ ـ۹۰۱) ظاهراً از ستایشگران بدوی بوده است<ref>ابن ایاس، بدائع الزهور فی وقائع الدهور، ج۲، ص۲۱۷</ref><ref>ابن ایاس، بدائع الزهور فی وقائع الدهور، ج۲، ص۳۰۱</ref>.
چنین می‌نماید که در عهد [[عثمانی|عثمانیان]] از شکوه ظاهری آیینهای بزرگداشت احمد کاسته شد؛ زیرا که اسباب زحمت فرقه‌های نیرومند ترک بود.
چنین می‌نماید که در عهد [[عثمانی|عثمانیان]] از شکوه ظاهری آیینهای بزرگداشت احمد کاسته شد؛ زیرا که اسباب زحمت فرقه‌های نیرومند ترک بود.
ولی این وضع سیاسی از تقدیس او در میان مصریان نکاست.
ولی این وضع سیاسی از تقدیس او در میان مصریان نکاست.
خط ۱۳۳: خط ۱۳۳:


گلدزیهر به امکان ارتباط میان زیارت طنطا و حرکت دسته جمعی مصریان باستان به تَلّ بَسْتَه که هرودوت آن را وصف کرده، اشاره دارد.
گلدزیهر به امکان ارتباط میان زیارت طنطا و حرکت دسته جمعی مصریان باستان به تَلّ بَسْتَه که هرودوت آن را وصف کرده، اشاره دارد.
در نقاط دیگر مصر نیز نه تنها در [[قاهره]] بلکه در دهکده‌های کوچک، به احترام بدوی مراسمی برپا می‌شود. [۶]
در نقاط دیگر مصر نیز نه تنها در [[قاهره]] بلکه در دهکده‌های کوچک، به احترام بدوی مراسمی برپا می‌شود<ref>علی مبارک، الخطط الجدیدة، ج۹، ص۳۷</ref>.


=مزارهای هم‌نام=
=مزارهای هم‌نام=
خط ۱۴۴: خط ۱۴۴:


در مصر درباره او افسانه‌های بسیاری وجود دارد: درباره کراماتی که در دوره زندگی داشته، معجزاتی که از مزار وی دیده شده، معجزاتی که پس از بازگشت به عالمِ زندگان بروز داده یا معجزه در حق کسانی که مراسم اعیاد او را بر پا می‌دارند.
در مصر درباره او افسانه‌های بسیاری وجود دارد: درباره کراماتی که در دوره زندگی داشته، معجزاتی که از مزار وی دیده شده، معجزاتی که پس از بازگشت به عالمِ زندگان بروز داده یا معجزه در حق کسانی که مراسم اعیاد او را بر پا می‌دارند.
از قطعه شعری که لیتمان در قاهره یادداشت کرده است به نحوه اعتقاد امروزه مردم به او می‌توان پی برد (منابع)؛ در این شعر از معجزات باورنکردنی او، سخن گفتنش در روز تولد و نیز پرخوریش، سخن گفته شده است.
از قطعه شعری که لیتمان در قاهره یادداشت کرده است به نحوه اعتقاد امروزه مردم به او می‌توان پی برد در این شعر از معجزات باورنکردنی او، سخن گفتنش در روز تولد و نیز پرخوریش، سخن گفته شده است.


==کرامت‌های مشهور==
==کرامت‌های مشهور==
خط ۱۵۱: خط ۱۵۱:
هرگاه منادی گم شدن کودکی، حیوانی یا مالی را اعلام می‌دارد، از احمد بدوی یاری می‌جوید.
هرگاه منادی گم شدن کودکی، حیوانی یا مالی را اعلام می‌دارد، از احمد بدوی یاری می‌جوید.
اشپوُر از کرامتی سخن گفته که از این ولی در [[فلسطین]] سرزده است.
اشپوُر از کرامتی سخن گفته که از این ولی در [[فلسطین]] سرزده است.
=فهرست منابع=
(۱) ابن ایاس، بدائع الزهور فی وقائع الدهور.
(۲) علی حلبی، النصیحه العلویه فی بیان حسن طریقه الساده الاحمدیه، نسخه خطی برلین ۱۰۴، ۱۰.
(۳) عبدالصمد زین الدین، الجواهر السنیه فی الکرامات الاحمدیه.
(۴) عبدالرحمن بن ابی بکر سیوطی، حسن المحاضره، قاهره ۱۲۹۹.
(۵) عبدالوهاب بن احمد شعرانی، طبقات، قاهره ۱۲۹۹.
(۶) علی مبارک، الخطط الجدیدة.
(۷) حسن راشد مشهدی خفاجی، النفحات الاحمدیة، قاهره ۱۳۲۱؛
=منابع=
۱. ↑ النفحات الاحمدیة، قاهره ۱۳۲۱.
۲. ↑ ابن ایاس، بدائع الزهور فی وقائع الدهور، ج۲، ص۶۱.
۳. ↑ ابن ایاس، بدائع الزهور فی وقائع الدهور، ج۳، ص۷۸.
۴. ↑ ابن ایاس، بدائع الزهور فی وقائع الدهور، ج۲، ص۲۱۷.
۵. ↑ ابن ایاس، بدائع الزهور فی وقائع الدهور، ج۲، ص۳۰۱.
۶. ↑ علی مبارک، الخطط الجدیدة، ج۹، ص۳۷.


=پانویس=
=پانویس=
confirmed
۳٬۸۹۵

ویرایش