احمد بن عبدالقادر باعشن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ممتازترین علمای دوعن بود و به بیان نیکو و فهم فراوان و شیوایی در تألیفاتش معروف بود و اگر حرمت های خدا را زیر پا گذاشته شده می دید  به شدت برخورد می کرد و بسیار خشمگین می شد. او معتقد به وحدت وجود نبود و اعتقاد قدریه و جبریه را طبق کتاب و [[سنت]] رد می کرد<ref>کما اتت فی مخطوطته المسمى البیان والمزید المشتمل على معانی التنزیه ص 72</ref>. طلاب علم از نواحی مختلف حضرموت به حضورش می آمدند مانند شیخ علی بن عبدالله باراس و نزد او درس می‌خواندند و در قریه‌اش ساکن می‌شدند واز او بهره مند می شدند تا اینکه به دستور استاد یا به آغوش خانواده های خود بازگشته یا به  مناطقی که اعتقاد دینی ضعیف شده بود رهسپار می شدند.