۸۸٬۰۰۹
ویرایش
سلمان بن ناصر بن عمران نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال'
جز (جایگزینی متن - 'ناصر ال' به 'ناصرال') |
جز (جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال') |
||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
ابوالحسن بن مکی: وقتی به [[دمشق]] آمد از او خبر گرفت؛ و او الحسن بن مکی بن الحسن بن القاسم بن الحسن، ابومحمد الشیزری المقرئ معروف به فردن است. او از طرف ابوعبدالله الحسین بن عبدالله بن ابی کمیل به استنادش به انس روایت کرده است از [[پیامبر]] (صلی الله علیه و آله و سلم) که می فرماید: «کسی که در جستجوی علم بیرون می رود در راه خداوند متعال است تا بازگردد.» | ابوالحسن بن مکی: وقتی به [[دمشق]] آمد از او خبر گرفت؛ و او الحسن بن مکی بن الحسن بن القاسم بن الحسن، ابومحمد الشیزری المقرئ معروف به فردن است. او از طرف ابوعبدالله الحسین بن عبدالله بن ابی کمیل به استنادش به انس روایت کرده است از [[پیامبر]] (صلی الله علیه و آله و سلم) که می فرماید: «کسی که در جستجوی علم بیرون می رود در راه خداوند متعال است تا بازگردد.» | ||
عبدالغفار فارسی: عبدالغفار بن اسماعیل بن ابی الحسین | عبدالغفار فارسی: عبدالغفار بن اسماعیل بن ابی الحسین عبدالغافر بن محمد الحافظ مفیداللغوی ابوالحسن فارسی نیسابوری کتاب تاریخ نیشابور کتاب مجمع الغرائب والمفهم لشرح از اوست.وی را امام المحدثین، آشنا به ادبیات، فصاحت و بلاغت، متولد سال 451 هجری قمری بود، وی وی شاگرد جوینی به مدت چهار سال در علم [[فقه]] بود و سپس به خوارزم و [[هند]] سفر کرد. بعد از بازگشت از سفر خطیب نیشاپور شد.هفتاد و هشت سال زندگی کرد و در سال 529 هجری درگذشت. | ||
کریمه مروزیه: صاحب روایت مشهور از [[بخاری]] است.واو: کریمه بنت احمد بن محمد بن حاتم، مروزیه مجاور خانه [[کعبه]] بود، او از ابوالهیثم الکشمیهنی صحیح بخاری را فرا گرفت.او دارای فهم و دانش بود و صحیح را بارها نقل کرده است.وفات او در سال 465 هجری قمری بوده است. ذهبی گفت: صحیح مرگ او در سال شصت و سه است. | کریمه مروزیه: صاحب روایت مشهور از [[بخاری]] است.واو: کریمه بنت احمد بن محمد بن حاتم، مروزیه مجاور خانه [[کعبه]] بود، او از ابوالهیثم الکشمیهنی صحیح بخاری را فرا گرفت.او دارای فهم و دانش بود و صحیح را بارها نقل کرده است.وفات او در سال 465 هجری قمری بوده است. ذهبی گفت: صحیح مرگ او در سال شصت و سه است. | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
==تصوف== | ==تصوف== | ||
انصاری شاگرد [[ابوالقاسم قشیری]] بود. عبدالکریم بن هوزان بن | انصاری شاگرد [[ابوالقاسم قشیری]] بود. عبدالکریم بن هوزان بن عبدالملک بن طلحة ابن محمد أبو القاسم القشیری النیشابوری، که در سال 448 هجری قمری به [[بغداد]] آمد، از ثقات بود اصول را بر مذهب [[اشعری]] می دانست و فروع را بر مذهب [[شافعی]].تولد وی را در ماه ربیع الاول سال 376 هجری قمری ذکر کرده اند و در سال 465 هجری قمری درگذشت . به نظر می رسد که رابطه انصاری با ابوالقاسم قشیری بیشتر از رابطه شاگرد با استاد بوده است؛ بلکه رابطه مرید و خادم با مربی و مرشد بود. انصاری مدتی به ابوالقاسم قشیری خدمت کرد و استفاده خوبی از دانش وی کرد. | ||
==علم کلام== | ==علم کلام== | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
پسرش أبو الفتح الأنصاری النیشابوری:أبو الفتح ناصر بن سلمان بن ناصر بن عمران بن محمد بن إسماعیل بن إسحاق ابن یزید بن زیاد بن میمون بن مهران الأنصاری.تولد او در سال 489 هجری قمری در نیشابور و متوفی جمادی الاول سال 552 هجری قمری در مرو بود ابوالقاسم انصاری در مقدمه کتاب الغنیة که در موضوع علم کلام است آورده است که این کتاب را به درخواست فرزندش ابوالفتح انصاری نگاشته است. | پسرش أبو الفتح الأنصاری النیشابوری:أبو الفتح ناصر بن سلمان بن ناصر بن عمران بن محمد بن إسماعیل بن إسحاق ابن یزید بن زیاد بن میمون بن مهران الأنصاری.تولد او در سال 489 هجری قمری در نیشابور و متوفی جمادی الاول سال 552 هجری قمری در مرو بود ابوالقاسم انصاری در مقدمه کتاب الغنیة که در موضوع علم کلام است آورده است که این کتاب را به درخواست فرزندش ابوالفتح انصاری نگاشته است. | ||
ابن السمعانی: أبو السعد عبدالکریم بن محمد بن منصور بن محمد بن | ابن السمعانی: أبو السعد عبدالکریم بن محمد بن منصور بن محمد بن عبدالجبار، تاج الإسلام، قوام الدین، أبو السعد ابن أبی بکر ابن أبی المظفر ابن أبی منصور السمعانی. از اهالی مرو که او را امام الائمه نام برده اند. سیوطی در طبقات المفسرین نقل می کند که ابوالقاسم انصاره برای او اجازه ای صادر کرده است<ref>أبو قاسم الأنصاری، الغنیة فی الکلام، إعداد: مصطفى حسنین عبدالهادی، دارالسلام للطباعة والنشر والتوزیع والترجمة، المجلد الأول، ص: 42-45</ref>. | ||
=آثار= | =آثار= | ||