۸۷٬۸۸۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال') |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
==پیشینه== | ==پیشینه== | ||
سابقه این فرقه به پیش از اسلام باز می گردد. عبدالقاهر بغدادی می نویسد: «ایشان قبل از دولت اسلام بوده اند.<ref>بغدادی | سابقه این فرقه به پیش از اسلام باز می گردد. عبدالقاهر بغدادی می نویسد: «ایشان قبل از دولت اسلام بوده اند.<ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص289</ref>عبدالمنعم حفنی نیز می نویسد: اصل این عقیده از هند بوده و سمنیه هند از دهریه و یا از بودائیان بوده اند. نام حقیقی ایشان شمنیه (به شین منقوطه) بوده و بعدها سمنیه خوانده شده است. <ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص409</ref> محمد بن احمد خوارزمی در مفاتیح العلوم از چنین گروهی نام می برد و آن ها را عبادت کنندگان بُت معرفی می کند. | ||
<ref>خوارزمی محمد بن احمد، مفاتیح العلوم، ص55</ref> | <ref>خوارزمی محمد بن احمد، مفاتیح العلوم، ص55</ref> | ||
ابن ندیم در الفهرست می نویسد: پیامبر سمنیه شخصی به نام بوداسف است و بیشتر مردم ماوراءالنهر، پیش از اسلام بر این مذهب بوده اند.<ref>ابن ندیم، الفهرست، ص408</ref> این در حـالی است که شیـخ محمد حمـزه در نشأة الفرق الاسلامیة می نویسد: سمنیه جماعتی ملحد هستند که جـز بـه حس ایمان ندارند.<ref>محمد حمزه، نشأة الفرق الاسلامیة، ص150</ref> همچنین محمد ملطی شافعی در ذکر اندیشـه جَهمیه می نویسد: جهمیه آرای خویش را از سمنیه گرفتند که در ناحیه خراسان بودند. آن ها در دین خود شک کردند و از دین خـارج شدند. البته ممکن است سمنیه همـان اهـل [[تناسخ]] باشند. <ref>ملطی شافعی، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص99 | ابن ندیم در الفهرست می نویسد: پیامبر سمنیه شخصی به نام بوداسف است و بیشتر مردم ماوراءالنهر، پیش از اسلام بر این مذهب بوده اند.<ref>ابن ندیم، الفهرست، ص408</ref> این در حـالی است که شیـخ محمد حمـزه در نشأة الفرق الاسلامیة می نویسد: سمنیه جماعتی ملحد هستند که جـز بـه حس ایمان ندارند.<ref>محمد حمزه، نشأة الفرق الاسلامیة، ص150</ref> همچنین محمد ملطی شافعی در ذکر اندیشـه جَهمیه می نویسد: جهمیه آرای خویش را از سمنیه گرفتند که در ناحیه خراسان بودند. آن ها در دین خود شک کردند و از دین خـارج شدند. البته ممکن است سمنیه همـان اهـل [[تناسخ]] باشند. <ref>ملطی شافعی، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص99 |