محمد الهدار: تفاوت میان نسخه‌ها

او در سال ۱۳۴۰ از خانه ای که به علم، آموزش، وکالت و اصلاحات در میان مردم معروف است و مادرش نوور بنت عبدالله بن عوض بشی در روستای عزا در حومه بیدا یمن به دنیا آمد. پدربزرگش محسن بن علی اولین کسی بود که از نمونه های حدرموت به شهر البیضاء مهاجرت کرد و در آنجا بزرگ شد و او مکرراً قاضی محمود الکستبان و مفتي البيضاء، محمد بن حسين الحيثمی را از آنها اصول علوم اوليه اش گرفت. به محض ۱۷ سالگی آماده شد تا برای درخواست دانش با همراهش محسن بن محمد بن عبدالرحمن الحدار آنجا را ترک کند و با پای پیاده به ادن رفت تا سفر خود را به تریم ادامه دهد و به پیوند خود (رباط تریم) بپیوندد، و برای حبیب عبدالله بن عمر الشتری کار کرد، و چندین سال در رباط ادامه داد.

او دانشمندان زیادی از کشورهای مختلف دارد که مشهورترین آن ها از این قرارند:

محسن بن عبدالله ال، موهدر

عبدالقادر بن احمد السقاف

هنگامی که از تریم بازگشت، مدرسه علم الشریف را افتتاح کرد که در سال ۱۳۶۲ ه . سپس به سومالیلند رفت و به عنوان امام در مسجد مرواس در موگادیشو کار کرد، و در آنجا ماند و گهگاه به البیدا و زمان دیگری به سومالی تا سال ۱۳۸۰ ه .خ نقل مکان کرد و مؤسسه علمی (رباط الحدر) را برای علوم پزشکی قانونی در شهر بیدا تحت نظارت او و سهم تعدادی از معلمان مانند آقای زین بن ابراهیم بن سیمیت تأسیس کرد. آقاي احمد بن عمر بن شيخان الحبشي . این رباط یکی از برجسته ترین نشانه های مذهبی در استان آل بیدا و یمن است. در رباط، سمینارها، درس های علمی، مشروعیت و زبان، خواندن ایده ها، ویس نامه ها، شوراهای خیریه و سخنرانی ها زیر نظر تعدادی از پسرانش پس از او برگزار می شود. دانشجویان بسیاری از استان های مختلف یمن و دیگر کشورها از اندونزی، حجاب و سومالی فارغ التحصیل شده اند.

وله نشاط كبير في طريق الدعوة إلى الله بين المدن والقرى، ورحلات إلى بلدان شرق أفريقيا ودول جنوب شرق آسيا وبلاد العراق والشام وغيرها من بلاد المسلمين. وقد قضى كل حياته في العمل والعلم والدعوة إلى الله حتى أخريات عمره، وقد اختار في أخريات حياته المجاورة بالحرمين الشريفين.

كان ذا ثقافة وأدب واسع فطالما قرأ في كتب الأدب، مثل «مغني اللبيب» و«ديوان المتنبي»، فهو شاعره المفضل الذي يكاد يحفظ ديوانه، وكذلك «ديوان الإمام الحداد»، وكان يقيم درس في شرح «ألفية ابن مالك» وكذلك كتاب «مقامات الحريري» وغيرها الكثير. وله عدة قصائد وخطب ومقالات ومكاتبات بليغة ومفيدة، وبلغ عدد مؤلفاته 24 مؤلفًا منها:

«صاروخ الإصابة»

ديوان شعر

وقد أعقب أولادًا قال فيهم: "لقد نذرتهم لله وهم في بطون أمهاتهم آملا من الله سبحانه وتعالى أن يجعلهم من خدمة الشريعة، ومن مبلغيها إلى مشارق الأرض ومغاربها"، ويضيف إلى ذلك قوله: "مع كمال النفع والانتفاع والإخلاص والزهد والعافية واليقين"، وعددهم أحد عشر من الذكور وهم: الحسن، والحسين، وأحمد، وطاهر، وعبد الله، وزين، وإبراهيم، وهاشم، وطه، وعبد الرحمن، وحمزة، وكلهم من طلبة العلم، كما ترك أربع عشرة بنتا وأربع زوجات.

او مشتاق زندگی در مکه بود زیرا آثار در حال ضرب است و بارها در شوراهای علم که توسط بسیاری از علما در مکه و مدینه نگهداری می شد، بود، تا اینکه در ساعت.m ۱۰ بعد از ظهر روز دوشنبه هشتم ماه بهار دوم در سال ۱۴۱۸ ه .خ درگذشت و در قبرستان مآلا در مکه در کنار احمد مشور الحداد محبوب به خاک سپرده شد.

هديه الاخير در شرح حال واعظ محمد الحدر حسين الحدر.