confirmed
۵٬۹۷۶
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابو ال' به 'ابوال') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
برخی از روحانیه خود را در زندگی دنیایی دچار رنج و دشواری افکندند و غذاهای ناسازگار می خوردند و نیز خوراک های تلخ و بدبو را در عالم تصور و خیال شان عسل و انگبین می انگاشتند. با این حال برخی از ایشان پس از آن که مدتى به دنیاپرستى گرائیدند، دنیا را ترک کرده و طعام هاى لذیذ و شراب هاى گوارا و لباس هاى نرم و عطریات خوش بو را فرو گذاردند و دل هاى خود را به ترک آن مشغول کردند. | برخی از روحانیه خود را در زندگی دنیایی دچار رنج و دشواری افکندند و غذاهای ناسازگار می خوردند و نیز خوراک های تلخ و بدبو را در عالم تصور و خیال شان عسل و انگبین می انگاشتند. با این حال برخی از ایشان پس از آن که مدتى به دنیاپرستى گرائیدند، دنیا را ترک کرده و طعام هاى لذیذ و شراب هاى گوارا و لباس هاى نرم و عطریات خوش بو را فرو گذاردند و دل هاى خود را به ترک آن مشغول کردند. | ||
و برخی دیگر معتقدند که [[زهد]] در دنیا حرام است، اما طعام هاى نیکو و عیش و نوش حلال است و اغنیا و توانگران در نزد خدا بیش از فقرا ارج و منزلت دارند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، چاپ دوم، ص 205 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | و برخی دیگر معتقدند که [[زهد]] در دنیا حرام است، اما طعام هاى نیکو و عیش و نوش حلال است و اغنیا و توانگران در نزد خدا بیش از فقرا ارج و منزلت دارند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، چاپ دوم، ص 205 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | ||
<ref>التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، | <ref>ملطی ابو الحسین محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الكوثرى، قاهره سال 1949 میلادی، ص 92- 93.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |