حجیت قول صحابه از منظر فریقین (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

مولف کتاب مقائیس نقد متون السنه در تبیین اراء امامان اربعه  می نویسد :  

منهج ابوحنیفه ان بود که در صورت فقدان نص قرانی و سنت نبوی به قول صحابه التزام داشت و در صورت اختلاف بین صحابه به یکی از انها تخییرا عمل نموده و خروج از اقوال صحابه را جائز نمی دانست .   

بعلاوه انکه ایه مذکور در مقام بیان حجیت گفتار صحایه و امت اسلامی عصر رسالت نیست بلکه در مقام بیان معیار فضیلت امت اسلامی بر امتهای دیگر می باشد که ان هم بر اساس مفاد این ایه ، امر بمعروف و نهی از منکر است.   

این روایات با قطع نظر از ضعف سندی ، از جنبه دلالت نیز مقبول نیست بدلیل انکه اخذ به ظاهر روایت نخست – امر شارع به اقتدا نمودن بر صحابه- مستلزم امر شارع به تبعیت از سیره های متناقض اصحاب كه از قطعيات تاريخي است خواهد بود  . در اينصورت اين سئوال مطرح مي گردد كه چگونه شارع امر به تبعیت از سیره های متناقض اصحاب می کند ؟ نمونه بارز اختلاف در سیره صحابه – که امکان تبعیت از سیره همه انان  را ناممکن خواهد کرد- اختلاف امام علی ع با سیره شیخین و موافقت عثمان با ان در شورای عمر بود. چگونه می توان بر اساس حدیث "اقتدوا " که امر به تبعیت مطلق از سیره اصحاب می کند در مواردی اینچنین – وجود تنازع بین و اختلاف بین اصحاب که درتاریخ بسیار اتفاق افتاده است - عمل نمود .  !