عبدالسلام الاسمر: تفاوت میان نسخه‌ها

نسب او به [[حسن]] بن [[علی بن ابی طالب]] و [[فاطمه|فاطمه الزهرا]] دختر [[رسول اکرم|رسول اسلام]] (ص) می رسد. این هم نسب کامل او:

شیخ عبدالسلام را «الاسمر» می‌نامیدند، زیرا او شب‌های تاریک را به اطاعت خدا می‌گذراند. این نژاد در مغرب دور زندگی می کرد.این سلسله در سایه دولت ادریسی که توسط رئیس آن ادریس بزرگ تأسیس شد و در پی فروپاشی این دولت و تعقیب و آزار اعضای خانه ادریسی، «در قبایل مراکش و مراکش پراکنده شد. به مفقود شدن پناه بردند تا اینکه علامت آن نسب را برداشتند و رنگ خود را بادیه نشین کردند» و در اواخر قرن چهارم هجری عده ای از این سلسله در «[[تونس]]» به [[آفریقا]] آمدند: عبدالله بن عمران ملقب به «نبیل». الادریسی و خانواده او و برخی از پسر عموهایش و در تونس و تحت سرپرستی اولاد <ref>مخلوف، تنقیح روضة الأزهار، ص : 62</ref>. سعید - نبیل و خاندانش از یاران وفادار اولاد سعید شدند<ref>مصطفى عمران رابعة، رسائل الأسمر"عبدالسلام بن سلیم الأدریسی الحسنی" إلى مریدیه، ط 1، المدار الإسلامی، ص 13</ref>.  

الشیخ عبدالله العبادی.

الشیخ علی العوسجی.

=اخذ خرقه=

او خرقه اهل تصوف را نیز احمد بن عقبة الحضرمی اخذ نمود.و خود اینگونه روایت کرده است:معلم من عبدالرحمن ابوجعفر آن را برای من پوشانید، از فرزندان ابوجعفر کندی که از طریق دریا به [[طرابلس]] در غرب آمده بود.

على هامش حیاة سیدی عبدالسلام الأسمر الفیتوری/ محمد بن إسحاق الملیجی الإسكندری/مطبوع مصر، توزیع مكتبة النجاح درطرابلس.

أعلام لیبیا/ الشیخ الطاهر الزاوی (مفتی لیبیا).