مبانی اعتقادی جریان‌های تکفیری (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

==2-بررسی یکی از مبانی حدیثی تکفیری ها: احادیث رفض==   

دربرخی از کتابهای حدیثی اهل سنت احادیثی امده است که مضمونش این است که عده ای در اخرالزمان می ایند که مدعی عشق به اهلبیت پیامبر ص هستند در حالی که دروغ می گویند اینان رافضی بوده و نشانه رفض و خروج اینان این است که به اصحاب من از جمله ابوبکر و عمر سب و لعن می کنند انگاه پیامبر دستور می دهد ا ینان ر ا به قتل برسانید در برخی از این روایات از اینان بعنوان  مشرک نیز یاد شده است در اینجا برخی از این روایات ر اذکر می کنیم :

. 2- حدثنا محمد بن عوف ، ثنا بکر بن خنیس ، حدثنا سواد بن مصعب ، عن داود بن أبی عوف ، عن فاطمة بنت علی ، عن فاطمة الکبرى ، عن أسماء بنت عمیس ، عن أم سلمة قالت کانت لیلتی وکان رسول الله صلى الله علیه وسلم عندی فجاءت إلی فاطمة مسلمة فتبعها علی فرفع رسول الله صلى الله علیه وسلم رأسه فقال : أبشر یا علی أنت وأصحابک فی الجنة إلا إن ممن یزعم أنه یحبک قوم یرفضون الإسلام یلفظونه یقال لهم الرافضة ( فإذا التقیتهم فجاهدهم ) فإنهم مشرکون قلت یا رسول الله ما العلامة فیهم ؟ قال لا یشهدون جمعة ولا جماعة ویطعنون على السلف 18

احادیث رفض بر اساس اعتراف عالمان بزرگ اهل سنت از موضوعات و مجعولات بوده و قابل استناد نمی باشد بعلاوه انکه در سلسله سند انها افرادی قرار گرفته اند که در کتب رجالی اهل سنت ضعیف شمرده شده اند د ر اینجا گفتار برخی از عالمان اهل سنت ر ا در زمینه غیر قابل استناد بودن احادیث رفض بیان می کنیم  

اولا تلید بن سلیمان بنابرنقل ذهبی متهم به کذب می باشد  در میزان الاعتدال - الذهبی - ج 2- ص 18امده است :. فهذا آفته تلید ، فإنه متهم بالکذب

ثانیا بدلیل  نقل ابی الحجاف از محمد بن عمرو الهاشمی روایت مرسل می باشد (رجوع کنید به التاریخ الکبیر ج 1 / ص 191  : در این قسمت از کتاب امده است :محمد بن عمرو الهاشمی عن زینب ، روى عنه أبوالجحاف حدیثه مرسل لم یصح ، إن لم یکن هذا هو الأول فلا أدری یعنی محمد بن عمرو بن الحسن .)  

6  

کنت مع رسول الله ( صلى الله علیه وسلم ) فی منزل أیوب الأنصاری قال فتلا رسول الله ( صلى الله علیه وسلم ) الآیة " یوم ینفخ فی الصور فتأتون أفواجا " فرأیت رسول الله ( صلى الله علیه وسلم ) قد تغرغرت یعنی عینیه فقلت یا رسول الله ما تفسیر هذه الآیة " یوم ینفخ فی الصور فتأتون أفواجا " فبکى حتى غشی علیه ثم أفاق فإذا هو ینتفض ویفیض عرقا ثم قلت یا رسول الله ما قوله " فتأتون ‹ أفواجا ) قال یا معاذ لقد سألتنی عن أمر عظیم وبکى حتى ظننت أنی قد أسأت إلى النبی ( صلى الله علیه وسلم ) ثم أقبل علی فقال یا معاذ هل تدری عمن سألت قلت اخبرنی یا رسول الله عن قوله " فتأتون أفواجا " قال إنک أول من سألنی عنها إذا کان یوم القیامة تجزأ أمتی عشرة أجزاء یحشرون على عشرة أفواج صنف على صورة القردة وصنف على صورة الخنازیر وصنف على صورة الکلاب وصنف على صورة الحمیر وصنف على صورة الذر وصنف على صورة البهائم وصنف على صورة السباع وصنف یحشرون على وجوههم وصنف رکبان وصنف مشاة .....قلت یا رسول الله فما الصنف الذین یحشرون على صورة الحمیر قال صنف من هذه الأمة یسمون الرافضة قلت یا رسول الله فما علامتهم قال إنهم مشرکون ینتحلون حبنا ویتبرأون من أبی‌بکر وعمر ویشتمونهما لهم نبز لا یرون جمعة ولا جماعة أولئک فی النار شر مکانا قلنا یا رسول الله ألیس هذه الأصناف مؤمنون قال یا معاذ ما نفعهم ایمانهم شیئا إذا ترکوا الإیمان وخالفوا ما جئت به أولئک لا تنالهم شفاعتی37

مولف کتاب دفاع من وحی الشریعة ضمن دائرة السنة والشیعة ص 255 در این زمینه تحقیق جامعی کرده و می گوید     

ایشان می نویسد : اگر مراد از رافضه غلاه هستند باید گفت اینان سه گروه هستند:  

گروه اول : غلات نسبت به اهل بیت ع که مصداق بارز اینان فرقه خطابیه هستند براساس گفتار بزرگان شیعه نظیر سید شرف الدین اینان کافر بوده وامامان شیعه پیروانشان ر ا از انها تحذیر کرده اند .

گروه دوم  غلات نسبت به خاندان معاویه که مصداق بارز ان فرقه یزیدیه هستند.  

الثالثه الغلاة فی أنفسهم : ونمثل لهذا الفرقة ببعض غلاة الصوفیة من أصحاب الحلول والاتحاد ووحدة الوجود أمثال محی الدین بن عربی الکبریت الأحمر والحلاج وابن سبعین والصدرالرومی والعفیف التلمسانی وغیرهم وبما أن الحلول قریب من الاتحاد - فإذا اتهم أحدهم بأحدهما اتهم بالآخر - عبر أهل النظر والباحثون عن الفارق بینهم کل بما رآه مناسبا للبحث من بسط وایجاز2  

اما  برخی از عالمان اهل سنت در این زمینه ارای دیگری دارند چنانکه در کتاب الغدیر – علامه أمینی - ج 10 از قول برخی اهل سنت نقل می کند که ساب الصحاب ه مطلقا حتی سب و شتم افرادی مثل عمروعاص موجب کفر شده و چنین شخصی قتلش لازم و واجب است :

ایشان در ادامه از ذهبی نقل می کند که ساب به صحابه از دین الهی خارج شده و عملش به انکار ایات الهی در مدح صحابه برمی گردد و انگاه به روایاتی در این باب استشهاد می کند 48 -

احادیثی  نیزدراین رابطه در برخی منابع اهل سنت امده است49