confirmed، مدیران
۳۷٬۴۹۷
ویرایش
شیخ صفی‌الدین اردبیلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
شیخ صفی الدین اردبـیلی جدّ بزرگ پادشاهان صفوی، یکی از [[مشایخ صوفیه]] در زمان [[ایلخانان مغول]] بود. نیز هشتمین نسل از تبار فیروزشاه زرین‌کلاه بود. که در منطقه [[مغان]] مقیم شده بود. صفی‌الدین اشعاری به زبان آذری در کتاب صفوةالصفا و سلسلةالنسب سروده‌است. او پایه‌گذار [[خانقاه]] صفوی در [[اردبیل]] بود که با گذشت زمان پیروان بسیاری به دست آورد. | شیخ صفی الدین اردبـیلی جدّ بزرگ پادشاهان صفوی، یکی از [[مشایخ صوفیه]] در زمان [[ایلخانان مغول]] بود. نیز هشتمین نسل از تبار فیروزشاه زرین‌کلاه بود. که در منطقه [[مغان]] مقیم شده بود. صفی‌الدین اشعاری به زبان آذری در کتاب صفوةالصفا و سلسلةالنسب سروده‌است. او پایه‌گذار [[خانقاه]] صفوی در [[اردبیل]] بود که با گذشت زمان پیروان بسیاری به دست آورد. | ||
=زندگی‌نامه= | |||
صفی‌الدین فرزند مردی زارع بود و در سال ۶۵۰ق در روستای کلخوران، واقع در شمال‌غربی اردبیل، زاده شد. به‌جز مدتی که به [[فارس]] و [[گیلان]] سفر کرد، تا پایان عمر در همان روستا ساکن بود. شیخ صفی در کودکی توجه خاصی به امور مذهبی نشان می‌داد. در جوانی [[قرآن]] را حفظ کرد و ضمن تحصیل علوم مقدماتی به زهد و ریاضت پرداخت. گاهی در مزار شیخ فرج اردبیلی و گاهی در مرقد شیخ ابوسعید اردبیلی به عبادت مشغول می‌شد | |||
شیخ صفی در پایان زندگی به [[حج]] رفت و پیش از رفتن، پسرش، صدرالدین، را به جای خود گماشت. وی در بازگشت از این سفر بیمار شد و پس از دوازده روز بیماری، در صبح روز دوشنبه ۱۲ [[محرم]] ۷۳۵ق در ۸۵ سالگی، در اردبیل، زندگی را بدرود گفت. فرزندان او، به‌ویژه پادشاهان صفوی، بر سر قبر او بنای بسیار باشکوهی ساختند که اکنون به [[بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی]] معروف است و از بناهای باشکوه تاریخی [[ایران]] به‌شمار می‌رود. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||