ابوالفتیان احمد بدوی: تفاوت میان نسخه‌ها

|ابوالفتیان، شیخ العرب، السید

'''بَدَوی، احمد''' (در عربی جدیدِ مصری: اِلْبِدَوی)، مکنّی به ابوالفتیان، صوفی و بنیان‌گذار فرقه درویشان [[احمدیه|احمدیّه]] در [[مصر]] است.

مردم اغلب او را فقط «السید» می‌نامند.

در ترانه ستایش‌آمیزی که برایش سروده‌اند (چاپ لیتمان) او را به سبب نامش، البدوی، «شیخ العرب» خوانده‌اند.

نام البدوی را هم از آن جهت بدو داده‌اند که مانند بدویان [[مغرب]] روبنده (=لِثام) می‌بست.

نسبش را به امام [[علی بن ابی طالب]] علیه السّلام رسانیده‌اند.

زمان این سفر را سال‌های ۶۰۳ـ۶۰۷ دانسته‌اند. پدرش در مکه درگذشت.

آورده‌اند که او خود گویا به سبب جسارت در سوارکاری در مکه سرآمد شد و ـ بنابر روایات ـ لقب «عَطّاب» (سوار بی‌باک) و «غَضْبان» (ژیان) گرفت.

بنابر بعضی منابع در ۶۳۳، طی سه مکاشفه پیاپی به [[عراق]] خوانده شد و همراه برادرِ مهترِ خویش، حسن آهنگ آن دیار کرد و با او مزار دوتن از اقطاب بزرگ احمد رفاعی و [[عبدالقادر گیلانی|عبدالقادر گیلانی]] و نیز گروهی دیگر از اولیا را زیارت کرد.

این واقعه در ادبیات عامیانه عرب به صورت داستان عاشقانه دل‌انگیزی درآمده است و چه بسا که از اساطیر مصر باستان نیز مایه گرفته باشد.

== شیوه زندگی در طنطا ==

گاه مدت‌‌ها لب فرو می‌بست و گاه می‌شد که نعره‌های مداوم برمی‌کشید، چهل روز تمام نه چیزی می‌خورد و نه چیزی می‌آشامید (چله گرفتن در داستان‌های قدّیسان [[مسیحی]] نیز آمده است.

== شهرت در طنطا ==

اولیایی که هنگام ورود احمد به طنطا مورد تکریم مردم بودند<ref>النفحات الاحمدیة، قاهره ۱۳۲۱</ref>با آمدن او بی‌قدر شدند.

== تکریم از جانب سلطان ==

گویند که سلطان مملوک الظاهر بَیْبَرس (متوفی ۶۷۶)، که هم روزگار او بود او را حرمت کرده و بر پایش بوسه زده است.

== تعیین جانشین ==

آثار او عبارت‌اند از: دعایی موسوم به «حِزْب»؛ مجموعه ادعیه‌ای به نام «صَلَوات» که عبدالرحمان بن مصطفی عَیْدَرُوسی آن را با عنوان فتح الرحمان شرح کرده است؛ «وصایا» که در برگیرنده مواعظ عام است.

پاره‌ای از این مخالفان از هرگونه صوفی‌گری بیزار بودند و گروهی دیگر سیاست‌مدارانی بودند که با نفوذ [[صوفیان]] بر مردم مخالفت می‌کردند.

چنین می‌نماید که در عهد [[عثمانی|عثمانیان]] از شکوه ظاهری آیین‌های بزرگداشت احمد کاسته شد؛ زیرا که اسباب زحمت فرقه‌های نیرومند ترک بود.

او فرقه درویشان [[احمدیه]] را بنیان نهاد که دوشادوش فرقه‌های [[رفاعیه|رفاعیّه]] و [[قادریه|قادریّه]] و [[برهامیه|بُرهامیّه]] در شمار شایعترین فرقه‌های متداول در مصر است. احمدیه عَلَم و دستارِ سرخ و نیز چندین شاخه از جمله [[بیومیه|بَیّومیه]] و غیره دارد (طریقه).

لین در‌این‌باره می‌گوید: «شماره مردمی که در اعیاد سالانه از قاهره و نواحی مختلف مصر سفلی ' به زیارت قبر این ولی می‌شتابند، تقریباً به تعداد مردمی است که از سرتاسر [[جهان اسلام|جهانِ اسلام]] برای حج به مکه می‌روند».

== لقب باب النبی ==

== مراسم‌های بزرگ ==

محاسبه تاریخ آنها برحسب تقویم قبطی است و چه بسا آثاری از مراسم کهن مصری و مسیحی در قالب این عید‌ها و زیارت‌ها بازمانده باشد.

== اعیاد و زیارت طنطا ==

این چنین مکان‌های مقدسی را در جاهایی مانند حوالی اَسوان و نزدیک طرابلسِ [[شام]] و [[غزه]] می‌توان یافت.

از قطعه شعری که لیتمان در قاهره یادداشت کرده است به نحوه اعتقاد امروزه مردم به او می‌توان پی برد در این شعر از معجزات باورنکردنی او، سخن گفتنش در روز تولد و نیز پرخوریش، سخن گفته شده است.

== کرامت‌های مشهور ==

== پانویس ==

{{پانویس}}

[[رده:صوفیه]]