پرش به محتوا

ازارقه: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'امیر المؤمنین ' به ' امیرالمؤمنین '
جز (جایگزینی متن - 'عمر ال' به 'عمرال')
جز (جایگزینی متن - 'امیر المؤمنین ' به ' امیرالمؤمنین ')
خط ۷: خط ۷:


==عقاید==
==عقاید==
ازارقه سنگسار (رجم) کردن را منکر شدند و خیانت در امانت را روا دانستند و گفتند مخالفان ما مشرک اند و اداى امانت ایشان جایز نیست و حدّ شرعى را درباره کسى که قذف مرد زن دار مى‏ کرد روا ندانستند، ولى حدّ شرعى را بر کسانى که قذف زنان شوهردار مى ‏نمودند جارى مى ‏کردند.دست دزد را در بیش و کم مى ‏بریدند و اندازه‏ اى در مال دزدى در نظر نمى‏ گرفتند.ازارقه چون با نافع بن ازرق بیعت کردند او را امیر المؤمنین خواندند و خوارج عمان و یمامه نیز به ایشان پیوستند.[[حجاج بن یوسف|حجاج بن یوسف]] مهلّب بن ابى صفره را به جنگ ایشان فرستاد و از آنان کشتار بسیار کرد.ازارقه على (ع) را کافر شمردند و [[عبدالرحمن ملجم]] را در شهید کردن آن حضرت بر حق مى‏ دانستند.
ازارقه سنگسار (رجم) کردن را منکر شدند و خیانت در امانت را روا دانستند و گفتند مخالفان ما مشرک اند و اداى امانت ایشان جایز نیست و حدّ شرعى را درباره کسى که قذف مرد زن دار مى‏ کرد روا ندانستند، ولى حدّ شرعى را بر کسانى که قذف زنان شوهردار مى ‏نمودند جارى مى ‏کردند.دست دزد را در بیش و کم مى ‏بریدند و اندازه‏ اى در مال دزدى در نظر نمى‏ گرفتند.ازارقه چون با نافع بن ازرق بیعت کردند او را امیرالمؤمنین خواندند و خوارج عمان و یمامه نیز به ایشان پیوستند.[[حجاج بن یوسف|حجاج بن یوسف]] مهلّب بن ابى صفره را به جنگ ایشان فرستاد و از آنان کشتار بسیار کرد.ازارقه على (ع) را کافر شمردند و [[عبدالرحمن ملجم]] را در شهید کردن آن حضرت بر حق مى‏ دانستند.
ایشان خوارجى را که از جنگ با مخالفان خوددارى مى ‏کردند کافر می شمردند و ریختن خون اطفال و زنان مخالفان را جایز مى ‏دانستند و مى ‏گفتند که اطفال مشرکان در دوزخ اند و نیز مى ‏گفتند که جایز است خداوند پیامبرى بفرستد در حالى که مى ‏داند پس از نبوتش کافر خواهد شد و جایز است که پیغمبرى بفرستد که پیش از نبوتش کافر بوده و از وى گناهان کبیره و صغیره صادر شده باشد و نیز گویند که مرتکبان کبیره جملگى کافرند و با دیگر وارد جهنم خواهند شد.محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 43<nowiki></ref></nowiki>
ایشان خوارجى را که از جنگ با مخالفان خوددارى مى ‏کردند کافر می شمردند و ریختن خون اطفال و زنان مخالفان را جایز مى ‏دانستند و مى ‏گفتند که اطفال مشرکان در دوزخ اند و نیز مى ‏گفتند که جایز است خداوند پیامبرى بفرستد در حالى که مى ‏داند پس از نبوتش کافر خواهد شد و جایز است که پیغمبرى بفرستد که پیش از نبوتش کافر بوده و از وى گناهان کبیره و صغیره صادر شده باشد و نیز گویند که مرتکبان کبیره جملگى کافرند و با دیگر وارد جهنم خواهند شد.محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 43<nowiki></ref></nowiki>


Writers، confirmed، مدیران
۸۸٬۱۲۶

ویرایش