۸۵٬۹۶۳
ویرایش
ابن نجید سلمی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'می کند' به 'می‌کند'
جز (جایگزینی متن - 'نمی شود' به 'نمی‌شود') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'می کند' به 'می‌کند') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابن نجید السّلمیّ''' او أَبُو عَمْرو إِسْمَاعیل بن نجید بن أَحْمد بن یُوسُف بن سَالم بن خَالِد السّلمیّ النیشابوری بود. او یکی از علمای [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن چهارم بود. نوه اش [[ابوعبدالرحمان سلمی|ابوعبدالرحمن سلمی]] در مورد او می گوید: او یکی از بزرگترین مشایخ تصوف در زمان خودش بود و در تنهایی روزگار گذرانده و بر حفاظت از اوقات کوشا بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص339-341، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. [[ابوالقاسم قشیری]] از بزرگی جایگاه او با عبارت «کان کبُیر الشأن» یاد | '''ابن نجید السّلمیّ''' او أَبُو عَمْرو إِسْمَاعیل بن نجید بن أَحْمد بن یُوسُف بن سَالم بن خَالِد السّلمیّ النیشابوری بود. او یکی از علمای [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن چهارم بود. نوه اش [[ابوعبدالرحمان سلمی|ابوعبدالرحمن سلمی]] در مورد او می گوید: او یکی از بزرگترین مشایخ تصوف در زمان خودش بود و در تنهایی روزگار گذرانده و بر حفاظت از اوقات کوشا بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص339-341، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. [[ابوالقاسم قشیری]] از بزرگی جایگاه او با عبارت «کان کبُیر الشأن» یاد می‌کند و ذهبی او را شیخ امام القدوه، الربانی محدث، شیخ نیشابور، رئیس [[طریقت]] و شخص مورد وثوق در [[خراسان]] معرفی می‌کند <ref>سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص146-148</ref>. | ||
او در سال 272 هجری قمری متولد شد و با ابوعثمان الحیری که از بزرگ ترین اصحاب او بود و آخرین اصحابش بود که که به دیار باقی شتافت و با [[جنید بغدادی]] ملاقات کرد. حدیث شنید و نقل کرد و از ثقات بود. وفات او در ربیع الاول سال 366 هجری قمری منطبق با 977 و گفته شده در سال 365 هجری قمری نیز گفته شده است. | او در سال 272 هجری قمری متولد شد و با ابوعثمان الحیری که از بزرگ ترین اصحاب او بود و آخرین اصحابش بود که که به دیار باقی شتافت و با [[جنید بغدادی]] ملاقات کرد. حدیث شنید و نقل کرد و از ثقات بود. وفات او در ربیع الاول سال 366 هجری قمری منطبق با 977 و گفته شده در سال 365 هجری قمری نیز گفته شده است. | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
هر کس در یکی از اوقاتی که [[خداوند]] بر او واجب کرده است، فریضه ای را ترک کند، لذت آن واجب را از خود منع | هر کس در یکی از اوقاتی که [[خداوند]] بر او واجب کرده است، فریضه ای را ترک کند، لذت آن واجب را از خود منع می‌کند، هرچند برای لحظه ای باشد. | ||
بنده تا زمانی که اعمالش به ریا و ادعا آلوده باشد در درگاه الهی عبد محسوب نمی‌شود<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D9%86%D8%AC%D9%8A%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D9%85%D9%8A#cite_note-%D9%82%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D9%8A-2 ابن نجید السلمی]</ref>. | بنده تا زمانی که اعمالش به ریا و ادعا آلوده باشد در درگاه الهی عبد محسوب نمی‌شود<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D9%86%D8%AC%D9%8A%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D9%85%D9%8A#cite_note-%D9%82%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D9%8A-2 ابن نجید السلمی]</ref>. | ||