عبدالواحد دکالی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبدالواحد محمد دکالی''' از فقهای [[مالکیه|مذهب مالکی]] و از برجسته ترین آنان در [[مغرب]] اسلامی در قرن دهم هجری بود. افراد زیادی به ویژه در [[لیبی|لیبی]] و [[تونس]] از علم وی بهره بردند و او مفتی مذاهب چهارگانه بود و تنها به تسلط بر علوم شرعی راضی نبود، بلکه رویکرد [[تصوف]] را نیز در پیش گرفت و در پی عمل به وصیت [[امام مالک]] دعوی جمع بین تصوف و [[فقه]] را داشت. او نسبت به اعمال نادرست برخی از [[صوفیان]] منتقد بود.

زاویه او هنوز در شهر مسلاته در غرب لیبی، نزدیک به پنج قرن پس از مرگ دکالی، فعال در عرصه آموزش [[قرآن]] و [[علوم اسلامی]] است.

پدرش تقریباً در سال 770 هجری قمری از مغرب الاقصی به تونس آمد و در سال 799 هجری قمری از آنجا به [[مصر]] رفت و به گفته برخی از مورخان احتمال می‌رود که شیخ عبدالواحد پس از مهاجرت خانواده‌اش به مصر در مصر متولد شده باشد. زمان تولد شیخ دقیقاً مشخص نیست، اما مورخان احتمال می‌دهند که وی در اوایل قرن نهم هجری به دنیا آمده است.

از مهم‌ترین مشایخ وی: شیخ احمد احمد ابوالتلیس القیروانی، شیخ فتح‌الله ابوراس مفتی قیروان مفتی دو مذهب [[مالکی]] و [[حنفی]] و شیخ ابوراوی الفحل از شاگردان شیخ [[احمد بن عروس]].

شیخ عبدالواحد بر اساس بسیاری از منابعی که به وی پرداخته اند، بر فقه مذاهب چهارگانه مسلط بود.

عالم در عقاید، مسلط به علوم زبان عربی، دانشمند  در علم تصوف با توجه به تاکیدات امامان مالک، ابوحنیفه النعمان، شافعی و احمد بن حنبل بر این امر و مبارزه با آنچه او جهل برخی از صوفیان می دانست را بسیار مورد توجه قرار می داد. وی یکی از شیوخ فرقه عروسیه شاذلیه بود. شیخ احمد زروق از دوستان صمیمی او بود و با اینکه در یک مکان زندگی نمی‌کردند همیشه به ملاقات او می‌رفت.

اصحاب شیخ دکالی او را کم سخن معرفی کرده‌اند مگر در علم یا ذکر و عبادت زیاد از عادات او بود، ظواهر را دوست نداشت و فقط غذایی می‌خورد که در او رمقی ایجاد کند.