ابوحنیفه: تفاوت میان نسخه‌ها

وى در فتوا دادن از کتاب خدا و سنت رسول خدا ـ به شرطى که اولا متواتر یا مورد عمل همه علمای مناطق باشد یا آن سنت را یکی از صحابه در میان خود صحابه نقل کرده و مخالفی هم نداشته باشد بهره می برد و اگر به سنتی دست نمی یافت تابع اجماع صحابه بود و در صورت نبودن آن، به اجتهاد و قیاس و پس از آن به استحسان تمسّک مى جست. ابوحنیفه چون در عمل به سنت سخت گیر بود، روایات اندکى به عنوان سنت در نزد وى ثابت شده بود، به طور گسترده به قیاس و استحسان روى آورد. <ref> تاریخ الفقه الاسلامى ، ص ۱۲۱-۱۲۰ .</ref>ابن خلدون نقل می‌کند که ابوحنیفه فقط هفده حدیث از رسول خدا را صحیح شمرده و به آن ها اعتماد می کرد.<ref> تاریخ ابن خلدون ، ج ۲، ص ۷۹۶ (فصل ششم، علوم حدیث)</ref>

آن چه معروف است این که ابوحنیفه از مدافعان رای و قیاس بود حتی به گونه ای که معروف به پیشوای اهل رای  بود و البته از رای در جایی استفاده می کرد که نصی از قرآن یا روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله وجود نداشته باشد.